Over nog méér dan LGBT+
Zondag 26 juni. Slotmanifestatie van de Antwerp Pride op de grote markt. Het is een drukke week geweest voor de holebitransgenderbeweging. Het feestgedruis werd verstoord door het bericht dat een homo in mekaar getimmerd werd in het hartje van Brussel.
Doorgaan met het lezen van “Applaus voor Naima, fluitconcert tegen geweld”
Op de jaarlijkse algemene vergadering van Çavaria stemde 71 procent tegen het voorstel om Jean Marie de Meester te steunen in zijn klacht tegen Mgr. Léonard. Een duidelijke score. Hoe moet het nu verder? Wordt de advocaat uit Brugge de laan uitgestuurd? En zo niet, wat zal de rol van de koepelorganisatie zijn in het verdere verloop van de actie?
Daags na de vergadering schreef Çavariacoördinator Yves Aerts op zijn Facebook blij te zijn “dat de AV van Çavaria met zéér ruime meerderheid bevestigde dat de ‘vrijheid van meningsuiting’ haar zéér genegen is.” Ik dacht even dat hij het had over het feit dat Jean Marie eindelijk gehoord werd door Çavaria (na de boycot door Zizo en de werkgroep politiek) maar dat was duidelijk niet de reden van zijn blijheid. Een meerderheid van Çavarialeden is rond Léonard gaan staan alsof hij bedreigd wordt door de Taliban, Sharia4belgium en Bin Laden tegelijk. Nu is opkomen voor de vrije meningsuiting van Léonard te vergelijken met geld inzamelen voor Maurice Lippens, een van de rijkste burgers van dit land. Lippens heeft dit soort solidariteit echt niet nodig. Maar zoals gezegd: binnen de koepelorganisatie heeft een meerderheid beslist en zo zal geschieden. Daarmee is de kous niet af. Er was al langer een groepje mensen actief rond Léonard. Ze komen uit Mikpunt, Léonard&Co (de Facebookgroep van waaruit de manifestatie in Mechelen is gegroeid) en Immanent. Die mensen gaan gewoon door.
Eerste Homodag
Het is niet de eerste keer dat vernieuwende initiatieven buiten de koepelorganisatie ontstaan en vorm krijgen. Legendarisch is de eerste ‘Homodag’ die in 1978 door de linkse actiegroep ‘De Rooie Vlinder’ werd georganiseerd. “Lang niet alle homo’s staan achter homodag” kopte de krant ‘Vooruit’ (die later zou opgaan in ‘De Morgen’) toen. “Uit ingewonnen inlichtingen blijkt dat de Rode Vlinder in het homomilieu overkomt als een randgroep met extreme ideeën” schreef de krant. Jacky Boeykens, voorzitter van wat toen de ‘overkoepelende organisatie van de werkgroepen homofilie in Vlaanderen’ (afgekort: FWH) genoemd werd verwijt de Rooie Vlinder aan ghettovorming te doen. Hij heeft niets tegen de homodag maar “wij zetten ons vooral in voor de verbetering van het klimaat (…) en trachten de vooroordelen uit de weg te ruimen.” De auteurs van ‘Een Ander Strand’, het boek dat achteraf over de Rooie Vlinder verscheen, blikken tevreden op de manifestatie terug: “Er kwamen méér dan 2.300 geïnteresseerden op af. Alles liep in het honderd, de ravitaillering liep mis, de verhuis tussen de diverse gebouwen was een chaos, er vielen gaten in de programmatie, een bomalarm deed de rest… alle denkbare ellende, maar de ambiance was enorm. Tien uur lang optredens, films, debatten, feest. Iedereen met verstomming geslagen. De eerste massamanifestatie van homocultuur was een succes geworden en kreeg grote artikels in de pers.” 
Een jaar later organiseerde De Rooie Vlinder de eerste betoging door de straten van Antwerpen, ook zonder de FWH. In 1980 en 1982 (foto: een piepjonge Anke Hintjens in Antwerpen op 9 mei 1981) gebeurde dat in samenwerking tussen de Rooie Vlinder en FWH en ook enkele lesbiennegroepen sloten zich aan. In 1982 werd ik ontboden bij Ludo Smits, de toenmalige coördinator van FWH (Intussen wereldberoemd als de sympathieke eigenaar van de Red&Blue). Hij deelde mij droogjes mee dat het Roze Aktiefront (RAF), dat de plaats van de Rooie Vlinder had ingenomen, niet meer welkom was bij de organisatie van de jaarlijkse betoging. Met het voorspelbare gevolg dat er het jaar daarop geen sprake meer was van een betoging maar enkel nog van een groot feest in de Antwerpse stadsfeestzaal. U zult misschien opmerken dat ik dus al enige ervaring opgebouwd heb met coördinatoren van koepelorganisaties. U heeft dat juist opgemerkt.
5 mei 1990
Het kan ook anders. Eind jaren ’80 slaagde Paul Van Gelder erin om het activisme in de FWH van binnenuit nieuw leven in te blazen. Van Gelder was voorzitter geworden op een moment dat de oude, conservatieve garde er het bijltje bij neergooide. De conservatief-katholieke Bert Weekers droeg de macht over aan een nieuwe ploeg die het activisme terug op de agenda zette. Drijvende krachten waren ondermeer De Roze Drempel (nu: Driekant) uit Leuven en HLWM uit Mechelen. Mechelaar Paul van Gelder kwam uit wat men intussen ‘de witte woede’ noemt, een strijdbare vakbondsvleugel in de zorgsector. Het RAF ondersteunde deze evolutie van buitenaf en werkte mee in het comité ‘Roze 90’ dat op 5 mei 1990 (foto: start van de betoging aan het stadspark in Antwerpen) de eerste in de reeks pride-manifestaties op poten zette zoals we ze nu nog steeds kennen. Het waren hele andere tijden. De beweging herontdekte het activisme. Het RAF sloot zich kort daarop aan bij de FWH en zou lid blijven tot de ontbinding in 2001. De militante trend zou zich doorzetten tot het begin van de volgende eeuw en via paars-groen werden de belangrijkste eisen gerealiseerd: openstelling van het huwelijk, een anti-discriminatiewet en het legaliseren van adoptie door holebi’s. Intussen is de jaarlijkse pride incontournable geworden.
Begroting
Op de algemene vergadering van 19 maart jl. leek de sfeer – wat de bereidheid tot activisme betreft – meer op die van de donkere dagen. Niet dat er immer getreurd werd. De vergadering wordt intussen perfect georganiseerd met het nodige vertier tussen de ernstige agendapunten. Het grootste probleem was eigenlijk dat men er niet in geslaagd was een sluitende begroting op te maken. Met andere woorden: er moet fors bespaard worden. De Vlaamse Overheid besliste immers om alle organisaties die subsidies krijgen een bezuiniging op te leggen. De gelatenheid waarmee de vergadering die nieuws opnam deed meer denken aan een club van boekhouders dan aan leden van een emancipatiebeweging. U zult begrijpen dat 
het niet echt het moment was om een actie waarbij Léonard het vuur aan de schenen wordt gelegd erdoor te krijgen. Ze zijn dan misschien ziekelijk en pervers volgens de aartsbisschop, maar ook zeer gezagsgetrouw. Zowel tegenover Léonard als tegenover de Vlaamse regering. Ter vergelijking: Çavaria ontvangt jaarlijks ongeveer één miljoen subsidie per jaar. Vergeleken met wat de katholieke kerk ontvangt (Alle overheden samen geven jaarlijks iets meer dan 300 miljoen euro uit aan de werking van de erediensten. Zo’n 80 tot 85 procent daarvan gaat naar de katholieke Kerk) is dit wel zeer weinig. Of zijn er zoveel méér katholieken dan holebi’s?
Met Çavaria als het kan, zonder als het moet
Het ziet er dus naar uit dat rond het proces Léonard een scenario komt dat vergelijkbaar is met wat in 1978 gebeurde. Ik blijf van mening dat je dat soort acties zoveel als mogelijk samen met de koepelorganisatie doet. Maar de bui hangt er al een tijdje en wie ze nu niet ziet hangen moet wel stekeblind zijn. Ongeveer een jaar geleden kwamen we op straat in Mechelen tegen Léonard. De leden van de raad van bestuur van Çavaria… zaten toen te vergaderen in Brussel terwijl het perfect mogelijk was geweest de vergadering in Mechelen samen te roepen en een uurtje later te laten beginnen zodat de bestuurders de betoging konden vervoegen. Lichtpuntje is dan weer dat sommige leden van de raad van bestuur zich na de vergadering 
al enigzins positiever uitlieten op Facebook. Dimitri Cools: “Het is lovend dat de jij en de andere anti-Léonard-bewegingen de situatie verder blijven opvolgen. Daarvoor verdienen jullie alle steun, maar probeer ook niet blind te wezen voor de (juridische) realiteit en de acties van anderen.” en Jo Vansteenkiste deed er nog een interesssante suggestie bovenop: “Ik hoop trouwens oprecht dat J-M De Meester dit proces wint, en elke rechtspersoon (natuurlijke persoon of vzw) heeft het recht zich al dan niet mee burgerlijke partij te stellen. Waarom stellen alle groepen of individuen die voor het zich mee burgerlijke partij stellen door Çavaria waren zich trouwens niet zelf niet mee als burgerlijke partij?” Uiteindelijk heeft Çavaria de actie niet weggestemd maar alleen duidelijk gemaakt dat ze er niet willen bij betrokken worden. Hopelijk worden de initiatieven van Immanent in de sfeer van voorgaande citaten beoordeeld door Çavaria. Dan hebben we toch iets geleerd uit het conflict van 1978. Dat niet iedereen warm te krijgen is voor een proces tegen Léonard mag daarbij geen obstakel zijn. Ook de jaarlijkse pride wordt nog steeds (ten onrechte) scheef bekeken door een heleboel holebi’s en transgenders en dat is nooit een reden geweest om ermee te stoppen. Activisten roeien nu eenmaal graag tegen de stroom in.
En dus is het alle hens aan dek. Je kan Immanent steunen door een bedrag te storten op 001-4849878-51 (IBAN: BE75 XXX 8498 7851 – BIC: GEBABEBB) van Mikpunt, Antwerpen.
En bestel je stickers via dit emailadres. Ze zijn momenteel het enige medium (naast de website) om de actie bekend te maken.
Op 15 januari maakte Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR) bekend dat noch zijn organisatie noch Çavaria zich burgerlijke partij zullen stellen in de klacht van Jean Marie De Meester tegen Mgr. Léonard. Intussen loopt nog steeds het onderzoek rond de moord op Laila Hachichi, waarin beide organisaties zich uitdrukkelijk wél burgerlijke partij stellen. Ik vind dit de wereld op zijn kop. Het is nog niet te laat voor Çavaria om zich terug te trekken. Hieronder mijn pleidooi.
Doorgaan met het lezen van “Çavaria, blijf alstublieft weg van het proces Hachichi”
Wereld Aids Dag en de Take Care Week zitten er weer op. Er is gemanifesteerd en gesensibiliseerd. Er is vooral de nadruk gelegd op het doorbreken van het taboe. De bedrijvigheid van de vrijwillig(st)ers van Sensoa en Exaequo was hartverwarmend. Kunnen we er weer tegen voor een jaartje? Ik mis iets.
Doorgaan met het lezen van “We hebben een eisenplatform rond hiv nodig”
Vandaag begint de Take Care Week. Deze week is de aanloop naar 1 december: Wereld Aids Dag. Tijdens de Take Care Week slaan de beweging en de horeca de handen in elkaar om via allerlei activiteiten aandacht te schenken aan hiv en aids. Hoogtepunt wordt de solidariteitsmars op 1 december.
De nieuwe ZiZo is een themanummer over de vervolging van holebi’s onder het naziregime. Enkele weken na de bevrijdingsfeesten, besteedt ZiZo uitgebreid aandacht aan deze geschiedenis en wat die nog betekent voor de holebigemeenschap vandaag.
‘Bevrijding’ was voor holebi’s immers een relatief begrip. De criminaliserende naziwet ‘paragraaf 175’ bleef ook na de oorlog van kracht. Frankrijk kreeg zopas, op 25 september 2010, een nationaal herdenkingsmonument. In verschillende andere landen ijvert men nog steeds voor een vorm van erkenning van het leed van homo’s tijdens het naziregime. Deze monumenten roepen ons op om ook in de toekomst waakzaam te zijn voor haat en onverdraagzaamheid.
Rudolf Brazda siert de cover. Hij is de laatste gekende overlevende van de kampen. Deze homoseksuele man van 97 overleefde kamp Buchenwald. Het artikel ‘Laat je niets opspelden’ geeft een standpunt weer over het gebruik van de roze driehoek door de holebigemeenschap. Ook dwangprostitutie in de kampen, een totnogtoe weinig belicht fenomeen, komt aan bod.
ZiZo breide een cultureel stuk aan het themanummer: ZiZo’s Cultuurkramp 2010. Op het Internationaal Filmfestival van Gent wordt een film over dit thema geprogrammeerd (L’Arbre et la Forêt, zie foto) en ook het Holebifilmfestval Vlaams-Brabant screent twee films over de naziperiode. In Deurne loopt de expo ‘Wie kan ik nog vertrouwen?’ van historicus Klaus Müller. Deze expo is voor het eerst in België te zien.
ZiZo is het magazine voor holebi’s en transgenders, uitgegeven door Çavaria.
Je hoort er niet zoveel van, maar bij elke verkiezingscampagne zijn ze er weer: Mikpunt. Hun enige vijand is het Vlaams Belang. Een gesprek met Yvan Brys, een van de mede-oprichters van dit eigenzinnig groepje.
Hoe en wanneer zijn jullie begonnen?
Mikpunt heeft een voorgeschiedenis. In 1991 had het Roze Aktiefront al een folder verspreid met de belangrijkste homofobe uitspraken van het VB. In 1994 en 2000 nam de Federatie Werkgroepen Homoseksualiteit (de Çavaria van toen) het over. In 2000 was er zelfs een tweetalige folder want het VB kwam toen ook op in Brussel. Daarin ondermeer een foto van de legendarische spandoek van Liever Spruitjes. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 haalde het VB in Antwerpen 33 procent van de stemmen. Mikpunt is opgericht naar aanleiding van de daaropvolgende gemeenteraadsverkiezingen van 2006. We vertrokken dus niet van nul. Het materiaal van het RAF werd samengelegd met het archief van Paul Borghs en we waren vertrokken. 
Zijn jullie niet bang om mensen juist naar het VB toe te drijven?
Dat risico is er altijd. Maar je moet consequent zijn: als je de homofobie van het VB publiek maakt is dat voor iedereen toegankelijk. Maar we proberen wel gerichte campagnes te voeren. Dit jaar lukt dat vrij aardig via Facebook.
Het VB gaat merkbaar achteruit, worden jullie niet stilaan overbodig?
We hebben op een vergadering beslist dat we doorgaan tot het VB onder de kiesdrempel zit. We zijn dus blij met elke stem minder maar Dewinter zei deze week bij Phara dat elke extreem-rechtse partij in Europa op een vast percentage van ongeveer 11 procent terugvalt. Ik vind dat nog altijd griezelig veel. Maar we hebben intussen nog andere plannen.
Er staan op jullie website tientallen uitspraken van VB-mandatarissen waaronder een flink aantal uit de vorig eeuw. Zijn die stilaan niet irrelevant aan het worden?
Ja en neen. Ze hebben geen direct effect meer. Daartegenover staat dat ze wel het bewijs zijn van een homofobe mentaliteit die in de loop de jaren niet is afgenomen. Alleen komt die mentaliteit nu minder naar boven en dat heeft natuurlijk te maken met de actualiteit: grote verworvenheden zoals openstelling van het huwelijk en de anti-discriminatiewet zijn afgdwongen en daar ga je dus het VB niet meer over horen. Maar had Mikpunt die quotes en daden van het VB sedert begin jaren ’80 niet bijgehouden en publiek blijven maken zou niemand er nog van weten. Het VB zou dan heel gemakkelijk kunnen zeggen dat ze helemaal niets tegen ons hebben en eigenlijk nooit iets tegen ons ondernomen hebben; dat de homofobie enkel een fatasietje is van Alexandra Colen… Dat is het belang van Mikpunt. Het VB wil maar al te graag de geschiedenis uitwissen als het hen goed uitkomt. Als Colen weinig stemmen haalt kan het VB eventueel hun anti-holebi-imago laten ‘uitdoven’ zoals een VB-militant het zo mooi uitdrukte. Maar ze blijven natuurlijk wel tegen alle eisen en verworvenheden waar we 50 jaar voor gevochten hebben. Ze blijven dus gevaarlijk.
Colen is geen buitenbeentje?
Colen is na Annemans en Dewinter de grootste stemmentrekker in de provincie Antwepen. Het is duidelijk dat ze in deze campagne voluit gaat. Ze moet wel, want ze is lijstduwer. Dat wil zeggen dat ze heel veel voorkeurstemmen moet halen om verkozen te worden. Maar onderschat haar macht niet. Het is niet omdat Dewinter haar ooit heeft uitgescholden voor ‘puriteinse kwezel’ dat ze zich niet weet te handhaven. Ik denk dat Dewinter en Colen ‘koele minnaars’ zijn. Politiek gesproken dan. In een interview zegt ze de bewaakster te zijn van de lijn van Karel Dillen, de founding father van het VB. Dillen komt rechtstreeks uit de collaboratie.
Er bestaat een foto waarop je hem kan zien terwijl hij de hitlergroet brengt. Samen met Tanguy Veys bewaakt ze de ideologie van het fascisme rond homoseksualiteit, abortus en euthanasie. Tegelijk toont ze zich trouw aan de rest van de partijlijn. Op het verkiezingscongres had ze het enkel over ‘de vreemdelingen’ en repte met geen woord over haar eigen thema’s. Zelfs tegenover haar directe achterban weet ze dus heel goed wat ze wanneer moet zeggen.
Hoe belangrijk zijn haar thema’s?
Politiek commentator Hugo De Ridder zegt in Humo dat heel wat CD&V-stemmers zo verontwaardigd zijn over het schandaal rond de seksuele misbruiken in de Kerk dat ze dat ze misschien wel eens voor een ander zouden gaan stemmen om de partij te treffen die het dichtst bij het kerkelijk apparaat staat. Colen speelt daar heel goed op in. Het amalgaam dat ze daarbij maakt tussen homo’s en pedo’s is uiteraard slecht voor de holebi/transgenderbeweging. Nu is de wetgeving rond holebi’s, abortus en euthanasie natuurlijk niet zomaar weg te blazen. 
Maar je kent partijen zoals de CD&V: als die nattigheid voelen zullen ze hun discours wel aanpassen en dat zal niet in ons voordeel zijn. Vergeet ook niet dat Colen in aarsbisschop Léonard een zeer invloedrijke bondgenoot heeft.
Stel dat partijen als CD&V, NVA of LDD homofobe standpunten zouden innemen, wat gaat Mikpunt doen?
Zoals gezegd zitten we vrij goed. Tijdens mijn korte loopbaan als medewerker van çavaria heb ik gemerkt dat de invloed van de holebi/transgenderbeweging redelijk goed verankerd is in die partijen. Reden te meer om het VB nog steeds als een speciaal geval te behandelen. De aanwezigheid van openlijke holebi’s en transgenders is daarbij een niet te onderschatten factor. Het is niet toevallig dat holebi’s in het VB het verbod krijgen om uit de kast te komen. Maar het is een feit dat çavaria bij die partijen een voet tussen de deur heeft en de CD&V-deur het meest knelt.
Hoe is Mikpunt eigenlijk onthaald door de beweging?
Met gemengde gevoelens. Meestal wordt een nieuwe groep met een algemeen handopsteken en applaus aanvaard op de algemene vergadering van çavaria. Bij Mikpunt was dat in 2007 niet zo. De grote meerderheid van de aanwezigen, bijna tachtig procent, steunde onze toetreding. Maar er waren toch dertien tegenstemmers en dertien onthoudingen. Het viel op dat vooral jonge mensen tegen stemden. Voor de stemming hadden ook een aantal mensen al gezegd dat ze bezwaar hadden tegen onze toetreding.
Hoe verklaar je dat?
Iemand merkte tijdens die vergadering op dat Mikpunt een organisatie met een politieke doelstelling is. Iemand anders merkte op dat we expliciet de naam van een politieke partij in onze doelstellingen vernoemen. Natuurlijk hebben we een politieke doestelling. Een heel ambitieuze doelstelling dan nog: het VB onderuithalen. Maar dat is een streefdoel over de partijgrenzen heen. Ooit hebben alle grote partijen, op initiatief van ondermeer Jos Geysels, Hugo Claus en Tom Lanoye, het ‘cordon sanitaire’ bedacht. Dat betekent dat alle politieke partijen er zich toe verbonden nooit en nergens met het VB een coalitie te sluiten. Gelukkig hebben ze dat toen gedaan. Anders had het VB flink wat stokken in de wielen kunnen steken, ik denk maar aan het fenomeen ‘weigerambtenaren’ in Nederland: ambtenaren die weigeren een huwelijk tussen twee mannen of vrouwen af te sluiten. Dat zou gesneden brood zijn voor iemand als Alexandra Colen. Als je A zegt moet je B zeggen: waarom niet met het VB? In ons geval omdat het VB extreem homofoob is en je daar dus beter ook niet voor stemt. Het is de logica zelve dat de beweging dan een groep heeft die zich daarmee bezig houdt en dat die groep daarvoor de nodige medewerking krijgt van de andere groepen.
Hoe verklaar je de reserve bij de jongeren op die vergadering?
Ik begrijp dat wel. De huidige generatie jongeren is opgegroeid met het idee dat een partij als het VB de gewoonste zaak van de wereld is. Ik heb als jonge gast groepjes als VMO en Were Di bezig gezien. Ze waren openlijk nazistisch, met hakenkruisen en al. Die groepjes leken sterk op wat je nu overal in Oost-Europa ziet opduiken bij Prides. Ze dragen allemaal dezelfde T-shirts en bordjes met een verbodsteken waarin twee neukende mannetjes staan (foto genomen op de Baltic Pride) VMO en Were Di bleven marginaal want de bevolking had nog het besef wat de nazi’s hadden aangericht. Daaruit is het VB ontstaan. De paramilitaire uniformen werden vervangen door maatpakken. Eigenlijk zou iedereen de reportage ‘La Face Cachée du VB’ moeten bekijken. Daarin wordt gedetailleerd aangetoond dat het VB eigenlijk een moderne nazipartij is.
Hoor je soms van holebi’s die toch voor het VB stemmen ook al weten ze dat het een homofobe partij is?
We krijgen inderdaad reacties van mensen in de trant van: ‘Ik weet dat het VB homofoob is, maar ik vind dat eerst het vreemdelingenprobleem moet worden opgelost en dus stem ik toch voor hen’. Je wordt dus geconfronteerd met botsingen tussen holebi’s en allochtonen die kiezers naar het VB drijven. Dat is een probleem waar we de komende maanden over gaan nadenken en proberen tot een strategie te komen.
Wat als het VB morgen plots de koers 180 graden zou wijzigen en holebi’s en transgenders voluit steunen omdat dit meer stemmen oplevert?
Dat is een van de punten waarop we in Mikpunt regelmatig terugkomen. Wat ik in deze campagne zie gebeuren is het dubbele gezicht dat opnieuw getoond wordt: Colen speelt volop de homofobie uit,
Dewinter zegt dat homo’s welkom zijn in zijn partij. Mijn persoonlijke mening is dat dit nog een tijd zo zal blijven. Als we door het VB over de bol geaaid worden gebeurt dat heel gericht. Toen enkele verdwaalde VLD’ers het nodig vonden om holebi’s een onveiligheidsgevoel aan te praten en daarmee in de krant kwamen kregen ze dezelfde dag nog een artikel op de site van het VB. Bevolkingsgroepen tegen mekaar opzetten is hun geliefkoosde tactiek.
Wat zijn jullie plannen voor de nabije toekomst?
Op de conferentie van ILGA Europa op Malta vorig jaar werd door de Zweden het voorstel gedaan om het dit jaar over het racisme bij holebi’s en transgenders te hebben. Vermits we met Mikpunt op hetzelfde probleem botsen gaan we dit jaar naar de conferentie in Den Haag. We gaan proberen dat goed voor te bereiden zodat we onze bijdrage kunnen leveren aan de discussie.
Volgens berichten op een van de anti-Colen Facebookpagina’s zou een zekere Jens Incognito in het campagneteam van Colen zitten en zelf homo zijn. Commentaar?
Ik weet daar te weinig over. Maar als het klopt, als Jens homo of bi is, dan hoop ik dat hij snel mensen tegenkomt die hem aanmoedigen zichzelf te zijn. Colen is wel de laatste persoon om je als homo goed bij te voelen. Jens volgt wel strict de partijlijn: wie homo is in het VB mag daar niks mee doen. Tenzij iets heel negatiefs, zoals hij nu aan het doen is.
Als je Alexandra Colen iets zou mogen toewensen, wat zou dat dan zijn?
Een lesbische dochter die mee de L-Day organiseert.
Een copie van ‘La Face Cachée du VB’ word je gratis opgestuurd als je ze aanvraagt via holebiplus@skynet.be
Op 25 juni 2009 werd ‘Çavaria’ als nieuwe naam voor de Holebifederatie voorgesteld aan de pers. De discussie kon beginnen. Cava, Sansiveria, cavia… de woordspelingen waren niet altijd even grappig. Maar ze wijzen op een kritische houding tegenover een beslissing die niet democratisch werd genomen.
Niemand – behalve een zeer beperkt groepje – heeft immers inspraak gehad in het tot stand komen van deze naam. Op zaterdag 20 maart komt de Algemene Vergadering (AV) van de Holebifederatie bijeen om (eindelijk) over het nieuwe voorstel te discussiëren. Laten we het positief bekijken: de nieuwe naam is op het terrein uitgetest. We weten nu dat hij niet voldoet en we kunnen daar onze conclusies uit trekken.
Quilt en Caipirinha
De 122-koppige AV van 14 maart 2009 gaf met 3 tegen en 11 onthoudingen de opdracht aan een werkgroep om de nieuwe naam en huisstijl te verzinnen. Dit gebeurde nadat een dame van het communicatiebureau ‘Big Bazart’ (intussen herdoopt tot Change Designers) de zaal had warm gemaakt voor het project. Mevrouw Aertsen had zich goed voorbereid, met speech en powerpoint. Ze vertelde de aanwezigen dat ze, samen met teamleden en beheerders van de federatie, op zoek was gegaan naar ‘het DNA van de organisatie’. En voorwaar, ze hadden het nog gevonden ook. Ik citeer uit het verslag van de AV: “Wat kwam uit dit denkproces? De concepten ‘Quilt’ en ‘Caipirinha’. Big Bazart vraagt het mandaat om met deze concepten aan de slag te gaan.” Quilts zijn gedenkdoeken die tijdens de eerste aidscrisis gemaakt werden ter nagedachtenis van wie aan de ziekte overleed. ze werden tentoongesteld op openbare plaatsen (foto) om de ernst van de aidscrisis te benadrukken.
Vele aanwezigen vernamen toen ook wat een Caipirinha is: een coctail. Goed om weten. We leerden ook nog het volgende: “De quilt staat symbool voor begrippen als zorgende community, welzijn, belangenbehartiging, vereniging. De caipirinha staat voor positieve strijdbaarheid, feest, trots, energie.” We kregen dus meteen een heel andere kijk op het gebruik van alcoholische dranken. Zouden we ook nog eens mogen proeven? Helaas, dat zat er die zaterdagmiddag in maart niet in. Maar de zaal was mee. De zeldzame kritische vragen werden weggewuifd. Uit het verslag van de vergadering: “Vraag Hans: Is er een plan B in het geval dit niet lukt? Antwoord Big Bazart: wij gaan ervan uit dat we erin slagen, als dat niet zo is, dan lossen we het op dat moment op.” De AV maakte toen een kapitale fout: ze gaf de besluitvorming rond de nieuwe naam volledig uit handen. Dit had tot gevolg dat elke kritiek op de naam en de procedure als vijandig kon worden afgedaan.
Geheime werkgroep
De werkgroep die onder begeleiding van Big Bazart de klus zou klaren werd ‘zo representatief mogelijk’ samengesteld: iedereen zat er in eigen naam, maar wel telkens ‘vanuit een andere bril’: de woordvoerster van Wel Jong Niet hetero, iemand die lokale groepen vertegenwoordigt in de raad van bestuur, de voorzitster van de T-werkgroep, een vrijwilliger van de Werkgroep Politiek, homo/bi-mannen en lesbische/bi-vrouwen, vrijwilligers en personeelsleden van de Holebifederatie. Het was duidelijk de bedoeling om gemor achteraf te neutraliseren met “wij hebben met z’n allen beslist!” Op zich was het idee van de werkgroep niet slecht. Men had hem de opdracht kunnen geven om drie in plaats van één voorstel te bedenken. Daarna had de AV de knoop kunnen doorhakken. Maar dat was duidelijk niet de bedoeling. De samenstelling van de werkgroep maakte het ook mogelijk om van de diverse geledingen van de federatie feedback te krijgen. Maar dat was verboden. De werkgroep leidde het leven van een geheime sekte: niemand daarbuiten mocht weten wat er gaande was.
‘Gebakken lucht’
Wat bezielde die 122 mensen op de AV om zich zo te laten ringeloren? Ik moet eerlijk bekennen: ik was erbij. Weliswaar als teamlid, maar toch. Hulde aan de 3 mensen die tegenstemden en de 11 die zich onthielden. Ze beseften toen allicht zelf niet hoe nuchter ze waren in vergelijking met de rest van de vergadering die in een roes was gebracht. Is deze jongen tegen het inschakelen van communicatiebureaus? Maar nee. Tegen de slaafse manier waarop dit hier gebeurde wel. Aan het bureau zelf valt weinig te verwijten, die hebben gewoon hun job gedaan. Met de nodige toeters en bellen. 
In Humo van 16 februari 2010 klapt Sander S. uit de biecht over hoe het er in dit wereldje aan toe gaat. Op de vraag of marketeers terecht versleten worden voor verkopers van gebakken lucht antwoordt Sander S.: “Ik noem het: vleesgeworden oppervlakkigheid. Neem nu de bullshit die we verkopen bij een intakegesprek. We hebben het dan over brand DNA of brand review, termen waarmee we iedereen zo onder tafel lullen. Ik zou net zo goed op de rug van een bierviltje kunnen schrijven wat een klant nodig heeft, maar dat zou hij niet pikken. We moeten er nu eenmaal wat kak aanhangen.”
Op de facebookgroep ‘Çavaria? Wij willen de holebifederatie terug op 20/03’ staan nepadvertenties waarin ‘Çavaria’ als koffiemerk wordt opgevoerd. Big Bazart had de naam even gemakkelijk aan een koffiebrander of aan een restaurantketen kunnen verkopen.
Naam of schuilnaam?
Die oppervlakkigheid past niet bij een beweging zoals de onze. Als er één land ter wereld is waar de holebi/transgenderbeweging zich open en duidelijk kan en moet profileren dan is het wel België. We hebben een Waals partijvoorzitter en een Vlaams minister die uit de kast zijn. We hebben een wet die discriminatie verbiedt en het huwelijk staat open voor koppels van hetzelfde geslacht. Dat is niet overal zo. In Burundi werd de naam van de beweging bewust vaag gehouden: ‘Humure’ betekent zoiets als ‘cool!’. In Burundi is homoseksualiteit nog illegaal. Daar kan je gewoon niet anders dan een verhullende naam gebruiken. Een schuilnaam, of een meer verhullende naam is hier in België een stap achteruit.
Alt128
Communicatiebureau of niet, over de manier waarop de naam tot stand is gekomen zijn vele vragen te stellen. Zoals over de ‘ç’. Als je die in hoofdletters wilt dan moet je op je klavier Alt128 intikken. Niet echt handig. 
Probeer het maar eens op een laptop zonder apart cijferklavier. Hoe is het mogelijk dat een werkgroep, die vijf keer vergaderde, deze fout niet heeft gezien en gecorrigeerd? Er is geen enkele journalist geraadpleegd hierover. Journalisten wachtten geduldig tot je klaar was als je hen de nieuw naam uitlegde. Eén journalist maakte de opmerking dat hij voor zoiets nooit een communicatiebureau zou inschakelen. Op de facebookgroep staan voorbeelden van hoe de pers sukkelde: ‘Cavaria’ (zonder ç), Kavaria (op radio en TV), zelfs ‘Avaria’ werd genoteerd. De naam is intussen al negen maanden in gebruik. De media blijven erop kauwen als op een lap leer en het grote publiek weet al helemaal niet waar hij voor staat. Dat laatste is normaal als je geen geld hebt om hem bekend te maken. Het effectief lanceren van een merk is vele malen duurder dan het bedenken ervan.
‘Marginaal protest’
De protestgroep op Facebook had na enkele weken al honderd leden. Op 19 januari waren er dat 244. Daar zitten zowel actieve leden, ex-activisten als sympathisanten van de federatie tussen. De groep werd aanvankelijk door de Çavarianen afgedaan als ‘mensen die in de marge van de beweging staan’. Dit typeert de moeite die men had om met de kritische stemmen om te gaan. De Facebookgroep van Çavaria zelf had op 15 maart 2010 een schamele 524 fans, ook niet echt een blockbuster. Later las je dat er altijd wel conservatieve refleksen zijn als er iets nieuws wordt gelanceerd en dat de critici wel zouden wennen aan de nieuwe naam. In de wandelgangen hoorde je nog minder fraaie opmerkingen zoals “Je kan de beslissing over een nieuwe naam toch niet aan de Algemene Vergadering overlaten!”. Dat laatste wordt nu niet meer gezegd. Door het protest zal er discussie zijn op de AV terwijl het oorspronkelijk de bedoeling was dat de AV als gewillige stemmachine de nieuwe naam zou goedkeuren. Dat is nu wel anders: in het programmaboekje van de AV staat: “De Raad van Beheer heeft in de agenda relatief (in verhouding tot de hele agenda) veel tijd vrijgehouden voor deze discussie”.
’t Is nog niet gebeurd
Fouten worden gemaakt en dienen te worden rechtgezet. Dat kan op 20 maart. Het zal gebeuren met een geheime stemming, dus niet met handopsteken zoals meestal. Je zal dus achteraf niet scheef bekeken worden door mensen die om wat voor reden dan ook persé iedereen achter de ‘Çavaria’ willen krijgen. Het zal een boeiende confrontatie worden. Naar verluidt melden zich meer ‘leden-deelgenoten’ voor de AV aan dan gewoonlijk en de discussie over de nieuwe naam is daar niet vreemd aan. Dat wijst op een grotere betrokkenheid.
Mijn voorstel: onze geschiedenis is waardevol, moffel ze niet weg!
Het zal niet de eerste keer zijn dat er over een naam wordt nagedacht in de beweging. In 1975 werd ‘Infoma vzw’ opgericht: “Het pluralistisch coördinatie-orgaan met als doelstelling de integratie en ontplooiing van de zich homofiel voelende en/of gedragende mens in de maatschappij”. Daarnaast bestond de christelijk geïnspireerde ‘Pastorale Werkgroep Homofilie’. Op 16 maart 1977 fusioneerden de twee koepels tot de ‘Federatie Werkgroepen Homofilie’ (FWH). Het zal dus op 20 maart iets meer dan 33 jaar geleden zijn dat de basis werd gelegd voor de huidige koepel van holebi- en transgendergroepen.
Vanaf de jaren ’80 wordt de beweging meer en meer een ‘homo- en lesbiennebeweging’. Tien jaar later wordt de interne diversiteit ook taalkundig vastgelegd in de verzamelnaam ‘holebi’: holebifoon, holebitext en uiteindelijk ook de Holebifederatie. ‘Holebi’ slaat aan bij publiek en media.
Vorig jaar besliste de AV van de Holebifederatie om de transgenders op te nemen in de beweging. Het was een van de redenen voor de beslissing de naam aan te passen. Ook hier is het resultaat negatief. De baseline ‘Opkomen voor holebi’s en transgenders’ wordt door de media niet gebruikt. Als Çavaria een persbericht lanceert wordt dat in de pers steevast geciteerd als van “Çavaria, de vroegere holebifederatie”. Geen transgenders te bespeuren.
Stem voor de Holebi/transgenderfederatie!
Ik leg zelf een alternatief voor aan de AV op 20 maart. Als ‘Çavaria’ wordt weggestemd is mijn voorstel om de naam ‘Holebifederatie’ om te zetten in ‘Holebi/transgenderfederatie’. Eenvoudig, maar duidelijk: we zijn een federatie van homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders. Over dit voorstel is heel lang nagedacht. Niet alleen door mij maar door de hele beweging sedert de jaren ’90. Hij drukt een stuk van onze geschiedenis uit. Het is een logisch vervolg op wat voorafging. En u mag er nog altijd een Caipirinha op drinken.
Mechelen, zaterdagnamiddag 27 februari. Mobilisatie tegen Léonard naar aanleiding van zijn inauguratie. De media spraken van ‘enkel tientallen’ of een ’60-tal’ actievoerders. De actie van ‘Leonard&Co’ in samenwerking met ‘Wel Jong Niet Hetero’ en de holebi/transgenderfederatie ‘Çavaria’ mag een succes genoemd worden. De beweging heeft – op de jaarlijkse pride na – geen traditie van grote manifestaties. Meer dan 50 mensen bijeenbrengen op een zaterdagnamiddag is een goed resultaat.
Vuurdoop
Voor ‘Leonard&Co’, de actiegroep die ontstond vanuit een facebookgroep was het de vuurdoop. Het is momenteel nog een klein groepje en ze hebben keihard gewerkt. “de mensen hebben ons gezien en gehoord en volgende keer zullen we met meer zijn” zegt coördinator Peter Maes op Facebook. De kranten pikten ook het ‘facebookgroep wordt actiegroep’-idee op. Iedereen is benieuwd welke wegen de groep na dit eerste succes zal inslaan. Het smaakt in elk geval naar meer. Een actie zoals deze organiseer je niet elke week. Tijd dus voor een democratisch debat tussen alle ‘Leonardisten’ die zich intussen op de facebookgroep hebben verzameld. Een ongebonden actiegroep is blijkbaar geen luxe. Een verfrissende ervaring als je een beweging gewend bent die van de ene vergadering naar de andere holt. Zonder Leonard&Co was er zaterdag niks van protest te horen geweest in Mechelen. Een actie als deze heeft altijd een positieve ontlading. Het gevoel samen iets in gang te zetten. Ook zaterdag hoorde ik reacties in die zin. “Ik was zenuwachtig vlak voor de actie” vertrouwde Kenny mij toe. “Toen ik het volk zag toekomen gaf dat een kick!”.
All you need is love
Wel Jong Niet Hetero mobiliseerde onder het motto: “Wij jongeren geloven in liefde en daarom niet in Léonard!” Niet direct mijn stijl, maar het werkte. Het was de grootste groep in de optocht. WJNH had de actie goed voorbereid met stickertjes in de vorm van een hartje en dito rode balonnen. Het was ook de bedoeling om de balonnen op een bepaald moment de laten vliegen maar dat kon niet door een gasfles die hardnekking dicht bleef ondanks verwoede pogingen van WJNH’ers en Leonards. Ze hadden ook een oproep gedaan aan de andere jeugdbewegingen. Daar kwam niet direct reactie op maar het plaatsen van dergelijke oproep is op zich al een belangrijk statement. Leonard&Co had de Chiro nog eens extra uitgenodigd maar die reageerden met de mededeling dat ze met hun open brief aan de paus hun nek reeds ver genoeg hadden uitgestoken en het daar voorlopig liever bij laten. Waarvoor begrip. Het is nog niet evident om als katholieke jeugdbeweging te zeggen dat je kinderen de keuze wil laten welke seksuele voorkeur ze willen beleven. Het verwijt dat de Chiro ‘homo’s kweekt’ is bij mijn weten nog niet gevallen maar er staan nog voldoende duistere figuren klaar om dat soort onzin uit te kramen.
Give Peace a Chance
Leonard&Co had opgeroepen om met zoveel mogelijk regenboogvlaggen te komen. Naast de grote vlag (een kleinere versie van wat op de jaarlijkse Pride wordt meegedragen) die ons was geleend door de BLGP waren er ook kleinere, en ook enkele vlaggen van de vredesbeweging, die andere beweging die deregenboogkleuren gebruikt.
Afrika
Er is een nieuwe oorlog bezig in Afrika: Een oorlog tegen holebi’s en transgenders. Daar zien we tenvolle waartoe de standpunten van Léonard leiden. Léonard in de praktijk betekent ondermeer het volgende: In Kenia worden artsen van hun normale bezigheden weggehaald om bij mannen die zijn opgepakt te controleren of ze anale seks hebben gehad.
Otto Odonga, een Oegandees parlementslid, zei tijdens een bijeenkomst van de Human Rights Commission dat hij zijn zoon zou doden mocht hij vernemen dat die homo is. Een ander Oegandees parlementslid, David Bahati, tevens lid van de nationale leiding van de scouts, roept op om alle scouts die homo zijn om te brengen. In Kameroen worden homo’s opgepakt en zonder enige beschuldiging in de gevangenis opgesloten. De Oegandese priesters Martin Ssempa toont homoporno in zijn kerk om de gelovigen af te schrikken. Hij beweert dat homo’s elkaars penis opeten. In Malawi zit het homokoppel dat getrouwd is nog steeds vast en werd homomilitant Peter Sawali opgepakt omdat hij affiches verspreidde. Onze solidariteit met Afrika is een van de sterke punten van de actie geweest en daar mag het niet bij blijven. Jean-Louis Rodriguez, homo-activist uit Senegal heeft in België asiel gekregen omdat hij zijn land diende te verlaten wegens zijn engagement in de holebi/transgenderbeweging. Hij was een van de belangrijke gasten op de actie. Ik citeer uit zijn speech: “De strijd voor de erkenning van holebi’s is een voortdurend gevecht. Een gevecht zoals alle grote bewegingen die opkomen voor de waardigheid en de rechten van het individu dat voeren. De holebibeweging zet aan tot denken over en het in vraag stellen van de waarden in onze maatschappij.”
BBTK
BBTK-Secretaris Pascal De Bel stond die middag voor een moeilijke keuze. Hij kon naar een actie voor de Opel-werknemers, naar de staking van het Carrefourpersoneel of naar Mechelen. Hij kwam naar onze actie. Een van de leden van Léonard&Co had hem dat gevraagd. Zo eenvoudig kan dat soms zijn. In zijn speech op het einde van de optocht beklemtoonde hij het belang van samenwerken tussen verschillende geledingen in de maatschappij. Holebi’s en transgenders moeten zich zoals iedereen goed kunnen voelen op de werkvloer. Een actievoerder zei me: “Ik had ook op de carrefour-actie kunnen zijn vandaag want ik werk voor een toeleveringsbedrijf”.
Waarom? Daarom!
Het cynisme was ook bij deze actie niet ver te zoeken. Het zou de moeite niet zijn om actie te voeren tegen Léonard. Wat voor invloed heeft die man nog? Struisvogels die hun kop in het zand steken als er een storm opsteekt. Na een actie komt een mens op café terecht. Ik nam daar deel aan een gesprek tussen enkele actievoerders. Eén van hen doet onthaal voor een plaatselijke holebigroep. Als je zijn verhalen hoort dan weet je dat Léonard nog dagelijks schade aanricht bij holebi’s. Maandagmorgen kreeg ik een mail: “Er is nog zoveel holebihaat. Denk maar aan die enquête van vorig jaar waaruit bleek dat men er in het topvoetbal niet moet van weten. Gaan al die sporters op zondag naar de Kerk? Belange niet, maar als ze Léonard op zo’n platform horen gas geven voelen ze zich wel ergens gesteund en ze laten die man maar al te graag praten ook al hebben ze niets met de Kerk te maken.” Marianne (foto) schreef op haar Netlog: “Leonard (en laten we hem vooral niet onderschatten) is iemand die heel goed de kneepjes van het vak kent. Hij weet precies hoe hij een giftige boodschap de wereld kan insturen zonder daarvoor verantwoording af te leggen. Hij loopt er juist de kantjes van de wet af. Deze aloude manier van communiceren werkt nog altijd heel goed. Effe rap een giftige boodschap verspreiden (die erover is) om daarna vlug die te temperen met het idee van de boodschap is toch al verspreid. Handig … van dat soort truckjes waren de Romeinen al goed op de hoogte.”
‘Avaria’
En Çavaria? De holebi/transgenderkoepel had formeel opgeroepen via haar kanalen en dat is het zo’n beetje. Op een vergadering had Yves Aerts al gezegd dat deze actie voor hen geen prioriteit was maar nu het toch ging gebeuren deden ze dan maar mee. Het voorstel van Leonard&Co om de solidariteit met Afrika en de steun van de vakbond te beklemtonen werd bijna vijandig onthaald door het Çavariasecretariaat.
Men weigerde dit op te nemen in een gezamenlijk persbericht. Geen Çavariaspandoeken of -vlaggen en op enkele leden van de werkgroep politiek na nauwelijks iemand van de top. We vernamen dat de leden van de Raad van Bestuur verzameld waren in Brussel… om te vergaderen. Dat is echt wel een gemiste kans. Als je een organisatie leidt ga je niet over papieren gebogen zitten op het moment dat je achterban op straat komt. Het was perfect mogelijk geweest de vergadering een uurtje op te schuiven zodat men op de actie had kunnen zijn en daarna ergens in Mechelen te vergaderen. Het Çavariapersoneelslid dat verantwoordelijk is voor de contacten met de vakbonden was er evenmin. De twee vrijgestelden die er wel waren hadden nauwelijks oog voor wat er in de manifestatie gebeurde. Al hun aandacht ging naar de cameraploegen om hun ‘studiepakket over homoseksualiteit’ dat ze aan Léonard wilden afgeven in de media te krijgen. Ook een aanbod van Leonard&Co om op het einde de deelnemers toe te spreken werd afgewimpeld. Pijnlijk blijft ook hoe de media, zes maanden na de lancering, nog steeds sukkelen met de nieuwe naam ‘Çavaria’. De Morgen maakte er dit keer ‘Avaria’ van. Het wordt tijd dat dit misbaksel in de vuilbak van de geschiedenis belandt en men zich een naam aanmeet die helder en duidelijk is. Tip: De Standaard had het over de holebi/transgenderfederatie ’çavaria’. Laat het woord dat tussen aanhalingstekens staat weg en je hebt een naam die de lading dekt.
Volharden in de boosheid
We hebben Léonard niet op andere gedachten gebracht door onze actie. Tijdens de kerkdienst ’s anderendaags was het weer prijs: “Net als zaterdag deed monseigneur Léonard een oproep aan het publiek om zich in het geloof te engageren. Hij vroeg opnieuw om priesters, bisschoppen, nonnen en geëngageerde leken, maar in zijn oproep aan gelovige echtparen toonde hij zich wel een tegenstander van een kerkelijk homohuwelijk: ‘De kerk van Jezus kan alleen echtparen van een man en een vrouw zegenen, die ook nog het leven willen geven.” Het infopakket van Çavaria zal niks uithalen. Dialogeren met Léonard zit er niet in. Maar dat kan wel met priesters, immams en gelovigen in de lagere échelons. Die dialoog is trouwens al bezig. We hebben met onze actie duidelijk gemaakt waar we staan, op een waardige, niet kwetsende manier. In die zin hebben de cynici gelijk: we hebben Léonard niet nodig.
Bekijk hieronder de reportage van WJNH
Bisschop André-Mutien Léonard van Namen wordt de opvolger van kardinaal Godfried Danneels als aartsbisschop van Mechelen-Brussel en primaat van België. Dat zegt de gezaghebbende journalist Andrea Tornielli op zijn weblog Sacri Palazzi.Over enkele dagen zal de keuze van de paus officieel bekendgemaakt worden, zegt Tornielli. Léonard (69) is sinds 1991 bisschop van Namen. Hij liet zich al opmerken door zijn homofobe uitspraken.
In april 2007 verklaarde hij in een interview met het Franstalige weekblad Télémoustique dat homo’s en lesbiennes abnormaal zijn. Hij zei toen: “Homoseksualiteit is een niet goed ontwikkelde vorm van menselijke seksualiteit en is niet logisch. Holebi’s kennen een probleem in hun normale psychologische ontwikkeling en dat maakt hen abnormaal.” De bisschop vond zijn standpunt niet achterhaald: “Integendeel. De reclame voor homoseksualiteit via de gay pride-parades luidt de terugkeer in van de Grieks-Romeinse oudheid. Homoseksualiteit verheerlijken is een terugkeer van twintig eeuwen.”
Léonard pleitte ervoor om voor het ‘homohuwelijk’ een andere term te kiezen. “Noem het een pic, pac of puc, maar geen huwelijk”, aldus Léonard. De bisschop sprak zich toen ook uit tegen euthanasie, abortus en voorbehoedsmiddelen. Twee jaar eerder werd hij al door de Holebifederatie genomineerd voor de homofobieprijs wegens andere uitspraken.
Reacties
De Holebifederatie en Wel Jong Niet Hetero reageerden afwijzend. Ook de Holebipastores, een groep van homoseksuele priesters, reageerden op de uitspraken van Léonard: “De uitspraken van Monseigneur Léonard doen veel pijn. Velen met ons zijn erdoor gekwetst. Deze woorden staan in schril contrast met de bevrijdende en levenwekkende woorden die Jezus van Nazaret tot mensen sprak.Wij willen eer brengen aan alle holebi’s die zich binnen de kerk als vrijwilliger of vrijgestelde inzetten en met woord en daad opkomen voor het welzijn van mensen. Wij brengen eer aan de vele holebi’s die werken aan duurzame relaties en zo getuigen dat liefde vele vormen kent. Gods zegen rust ook op hen.”
Het Vlaams Belang was tevreden. Philippe Van der Sande van het Vlaams Belang, die ook voorzitter is van de ‘Beweging voor Christelijke Solidariteit’ stak zijn enthousiasme niet onder stoelen of banken: “De uitspraken van bisschop Leonard zijn moedig. De katholieken hebben begrip voor de situatie waarin homoseksuelen zich bevinden, maar niet voor homoseksualiteit. Dat blijft tegennatuurlijk en abnormaal en moet bestreden worden. Het is tijd voor een duidelijk christelijk antwoord op de holebiwaanzin. De christelijke scholen moeten veel duidelijker de leer van de katholieke Kerk over homoseksualiteit uitdragen en verdedigen. De leerlingen zijn al te dikwijls in de waan dat homoseksualiteit normaal is. Hoog tijd dat de leraars, directies en leerlingen van de christelijke scholen opnieuw correct geïnformeerd worden over de standpunten van de katholieke Kerk hieromtrent. Laat de uitspraken van Leonard hiertoe een eerste aanzet zijn.” verklaarde hij in De Standaard.
Teleurstellend was de reactie van Kardinaal Danneels. Bij monde van zijn woordvoerder Hans Geybels liet hij weten dat Léonard op de lijn van de kerkelijke leer zat, en zijn uitval naar holebi’s in die zin ook gedekt was door de kardinaal.
Protest in Namen
Die Paaszaterdag voerden holebi’s actie aan de Saint-Aubain kathedraal van Namen naar aanleiding van de uitspraken van bisschop Léonard. De organisatoren van de Franstalige holebibeweging Tels Quels konden reken op de aanwezigheid va veel pers en ook van een delegatie van de Vlaamse Holebi -organisaties: Mieke Stessens (woordvoerster Holebifederatie), Jo Van steenkiste (voorzitter West-Vlaams holebi-overleg lid Raad Van Bestuur Holebifederatie) en Dennis De Brauwer (bestuurder Roze Huis Antwerpen).
De holebi/transgenderbeweging heeft er dus een zorgenkind bij. Danneels weigerde sytematisch de beweging te ontvangen. Afwachten hoe het met zijn opvolger verloopt. Of moet Léonard, zoals onlangs Jo Vandeurzen, nogmaals genomineerd worden voor de homofobieprijs voor hij van gedachte verandert?
Verslag van de actie in Namen
Holebiplus 