Gustaph, aka Stef Caers (42), uit Rotselaar werd zevende in de finale van het Eurosongfestival in Liverpool. “Dat hij ook door het publiek op handen gedragen wordt, als authentieke persoon in de queergemeenschap, was ook de buitenlandse pers opgevallen” schreef Het Nieuwsblad. Gustaph liet dan ook niet na om van de gelegenheid gebruik te maken om zijn gedacht te zeggen over een en ander.
Carrière
Ik had als kind de ambitie om een popster te worden, en vanaf mijn 13de ben ik nummers beginnen schrijven en gaan producen in studio’s. Alles viel vrij snel in de plooi: ik tekende een platencontract op mijn 17de, mijn eerste single werd meteen een hit en ik won de Radio 2-debuutprijs. Maar ik voelde dat er subtiel druk werd uitgeoefend om mijn geaardheid te verzwijgen. “Hou het mysterieus” zeiden ze me. “Ontken het niet, maar bevestig het ook niet.” Want ja, straks gaan al die vrouwelijke fans lopen. Dat vond ik lastig. Succes, werd mij verteld, betekende liegen over wie je bent. Terwijl ik al van mijn veertiende out and proud was! Jonge mensen hebben vandaag op elk vlak veel minder oogkleppen. Die kunnen er met hun verstand ook niet bij dat er iemand anno 2023 nog een opmerking durft te maken over de gayness van mijn act.
Racisme
Met domme, veralgemenende uitspraken over gays of over vrouwen kan je mij kwaad krijgen. Vroeger liet ik die allemaal over mijn kant gaan – mijn motto was: give peace a chance – maar tegenwoordig kom ik ertegen in opstand. Een tijdje geleden zat ik samen met een vriendin en met Mo op een bankje. Die vriendin en ik zijn blank, Mo is African American. Op een gegeven moment kom er een politieagent op ons af die alleen aan Mo vraagt of ze haar identiteitskaart wil laten zien. Ja dan word ik kwaad hé. “Pardon meneer”, zeg ik, “als zij de hare moet laten zien, dan ik toch ook de mijne? Wie weet ben ik wel iets illegaals aan het doen, of heb drugs bij me.” Ah ja!
Commentaren
Vooral op hln.be zeggen mensen heel gemene dingen. Het staat iedereen vrij om Because of You een slecht nummer te vinden en dat ook te zeggen. Daar heb ik geen enkel probleem mee. Waar ik wèl moeite mee heb, zijn commentaren op zaken waar ik niks aan kan veranderen: mijn geaardheid, of mijn uiterlijk. Weet je welke uitspraak ik al vaak heb gehoord en mijn leven en die me echt kwaad maken: “Amai wat een janet! Maar hij kan wel zingen.” Néé, denk ik dan, ik ben een janet én ik kan zingen.
Uit de kast
Een vriendin was over haar geaardheid aan het twijfelen, en daar ben ik toen thuis over beginnen te vertellen. Zo is het gesprek ook op mij gekomen en toen heb ik het maar bekend. “Geen enkel probleem” zeiden mijn ouders, “we wisten het al lang.” Pluim op hun hoed toch: ze hadden geen enkel referentiekader voor een homokind- in hun tijd werd niet over zulke dingen gepraat. Maar toch zagen ze er geen graten in toen ik, om maar één voorbeeld te geven, op mijn 7de Madonna wilde nadoen in een playbackshow. Pas toen ik uit mijn cocon kwam, besefte ik hoeveel geluk ik heb gehad: ik hoorde opeens verhalen van jongens die het huis uit waren gezet, of van wie de papa niet meer met hen wilde praten. Bij mij was het tegendeel het geval. En ook mijn oudere broer ging er heel cool mee om. Toen ik op mijn 16de voor het eerst mee op café mocht was er iemand die als grap vroeg: “Sam, is dat je zus?” Hij heeft die gast zonder aarzelen van repliek gediend: “Als we wilt, gaan we het buiten even regelen.” Voor mij was het een grote opluchting dat hij me zo uit de wind zette.
Onkuisheid
Mag ik eerst even zeggen dat ik het woord onkuisheid afgrijselijk vind? Ik zou alles wat als onkuis wordt beschouwd, willen goedkeuren, enkel en alleen omdat ik het woord zo haat (lacht). Maar om op je vraag te antwoorden: ja. Van mijn 20ste tot mijn 31ste heb ik een monogame relatie gehad waar ik heel tevreden mee was. Echt experimenteren had ik nog nooit gedaan, dus toen het afgelopen was wilde ik het er toch eens van nemen. De tournees met Hercules (de groep waarin hij toen zong, nvdr) kwamen wat dat betreft als geroepen, want het voordeel van touren is dat je relatief veilig op ontdekking kunt gaan: beide partijen weten hoe de vork in de steel zit. Nu, bij mij ging het niet per se alleen over seks, maar ook over het hele spel vooraf: mekaar ontmoeten, voelen dat er geflirt wordt, de eerste kus… en uiteindelijk samen naar de hotelkamer, waar van alles kon en mocht gebeuren.
Apps
Ik heb in die tijd ook geëxperimenteerd met gay-apps zoals Grindr en Hornet, maar dat was niks voor mij. Aan vragen als “Wat was het laatste boek dat je hebt gelezen?” bleek niemand een boodschap te hebben. ’t Gaat daar meer over: “Over vijf minuten daar neuken.” Maar het feit dat ik me ook aan dat soort apps heb kunnen wagen, vind ik wel een plus: nu wéét ik teminste dat het niet mijn cup of tea is.
Darkrooms
Ik ben inmiddels vijf jaar getrouwd met Jeroen en strict monogaam. Voor mij werkt dat perfect. Al heb ik er alle begrip voor dat andere mensen er wat losser in zijn. Ik vind het ook leuk om al de verhalen van vrienden te horen over hun escapades, maar die geven me niet de minste zin om zelf aan een avontuurtje te beginnen. Ik ben vaak genoeg in clubs geweest waar een darkroom was, of waar je naar een andere verdieping kon gaan waar er, euh, dingen gebeurden – in de gayscene is dat vrij courant. “Have fun” zei ik dan altijd tegen mijn vrienden. “Ik blijf hier wel mijn gin-tonicje drinken.” Een darkroom… (rilt bij de gedachte) Ik zou met een zaklamp binnengaan en gillen: “Maniak, blijf van me af!”
Spelletjes
Preuts ben ik niet, maar zoiets spreekt me totaal niet aan. Ik van vanilla, zoals de Amerikanen zeggen – vanille is de veiligste smaak, iedereen vindt die lekker. Vrienden van me hebben werkelijk àlle speeltjes in hun nachtkastje liggen, maar zelf heb ik nooit één speeltje in huis gehaald. Ik kan het meest genieten van een one on one, gewoon thuis in bed. Daar heb ik verder niks voor nodig.
Trouwen
Trouwen heb ik om twee redenen met buitengewoon veel overtuiging gedaan. Ten eerste wist ik: dit is de man met wie ik de rest van mijn leven wens te delen, en ik wil dat uitspreken tegenover mensen die ik graag zie. En ten tweede vind ik het als homoseksuele man ook een politieke daad om te trouwen. Het is nu twintig jaar geleden dat het homohuwelijk is goedgekeurd, maar er zijn nog altijd mensen die die verworvenheid in twijfel trekken of zelfs afkeuren. Door te trouwen hou ik die verworvenheid in ere, en tegelijk betuig ik mijn respect tegenover de mensen die er niet van hebben kunnen genieten. Mijn mama had vroeger homovrienden, en ik heb van haar dramatische verhalen gehoord over mensen van wie de partner was overleden, en die zich zelfs niet op de begrafenis mochten vertonen – want oeioeioei, wat een schande: een homo in de familie! We staan nu gelukkig al veel verder, maar we zijn nog niet waar we moeten zijn. Tot dan zal trouwen – helaas – een statement zijn.
Because of You
De boodschap die Gustaph wil uitdragen: dankbaar zijn voor de mensen die je steunen en in je geloven, zodat je volledig jezelf kan zijn. Dankbaar zijn voor je ‘chosen family‘ en openstaan voor diversiteit. Because of you is een ode aan de queer gemeenschap en het idee van een zelfgekozen familie die elkaar ondersteunt, draagt en hoger tilt. Het nummer heeft duidelijke nineties house referenties en is een liefdesbrief aan de vrijheid: vrijheid van expressie en vrijheid om altijd jezelf te kunnen zijn. (Bron: VRT)
Holebiplus 