Gisteren werden twee 13-jarige Marokkaanse jongens in Borgerhout opgepakt door de politie op beschuldiging van afpersing. Aanleiding is een undercoverreportage over homofobie.
De voorgeschiedenis zagen we in een reportage van Volt die op 7 november uitgezonden werd. Sven Pichal en Michiel Vanackere trekken hand in hand door Antwerpen en Brussel met de bedoeling ‘aan te tonen’ wat we al lang weten: de spanningen tussen holebi/transgenders en allochtonen in de steden. Ze lopen ook door Borgerhout, een van de armste districten van Antwerpen. Een op de vier kinderen groeit er op in armoede. De helft van de jongeren vindt er geen werk. Kleine criminaliteit, druggebruik en gewelddadige frustraties zijn er schering en inslag. Frustraties die helaas ook worden uitgewerkt op holebi’s en transgenders.
“Twijfels”
Sven Pichal (foto) die achteraf in Knack te kennen gaf dat hij liever niet aan de reportage had meegewerkt, deed dat toch, allicht uit loyauteit met zijn werkgever, de VRT. Michiel Vanackere riep zichzelf achteraf uit tot de eerste provocateur van de LHBT-beweging. “Provoceren is het nieuwe sensibiliseren” schrijft hij enthousiast op facebook. De reacties op de reportage waren uiteenlopend. Sven Pichal in Knack: “De mensen van çavaria, de koepel van holebi-organisaties, twijfelden er ook aan of onze reportage wel zo’n goed idee was. Ze waren bang dat de uitzending de onveiligheidsgevoelens van homo’s nog zouden aanwakkeren.”
Twee kinderen opgepakt
De uitzending kreeg een staartje. twee 13-jarigen die Sven Pichal en Michiel Vanackere bedreigden in de undercoverreportage zijn opgepakt. Er wordt hen poging tot afpersing ten laste gelegd. Je hoort hen in de reportage “Geef geld” roepen. Volgens het parket zijn er nog onvoldoende aanwijzingen om te stellen dat “de feiten hun oorzaak vinden in homofobe motivaties”. De vraag stelt zich of de politie hier niet de grenzen van het wettelijke overtreedt. Sven en Michiel fungeerden immers als ‘uitlokkers‘ van een misdrijf en daar is speciale toestemming van het gerecht voor nodig.
Wie heeft hier baat bij?
Als LHBT-activist en als homo die in Borgerhout woont neem ik afstand van de reportage en van de mentaliteit die erachter zit. Ik maakte dit reeds eerder duidelijk in dit artikel. Niemand is geholpen met dit soort provocaties. Sven Pichal had zijn terughoudendheid moeten laten doorwegen en afhaken. Het enige wat ze bereikt hebben is dat de spanningen tussen holebi’s, transgenders en allochtonen nog zijn toegenomen. Dat betekent concreet dat het voor homo’s in Borgerhout moeilijker is geworden om uit de kast te komen. Want laten we wel wezen: niet iedere homo wordt in Borgerhout uitgescholden. Gelukkig maar. Maar ik wil niet tot een club behoren die die ervoor gezorgd heeft dat twee kinderen van 13 door de politie zijn opgepakt wegens poging tot afpersing van… 1 euro.
Pascal likes it…
De LHBT-beweging pleit er al zeer lang voor dat kinderen van die leeftijd op school de juiste dingen leren over seksualiteit en gender. Het feit dat dit niet gebeurt is noch de verantwoordelijkheid van de ouders, noch van de jongeren zelf. Het is de verantwoordelijkheid van de minister van onderwijs.
Pascal Smet is – zeer merkwaardig – een van de facebookgebruikers die de triomfantelijke mededeling van Michiel Vanackere heeft geliked… Zijn enthousiasme bij het arresteren van twee kinderen staat scherp in tegenstelling met de passiviteit waarmee hij het dossier van homofoob geweld – en de noodzakelijke stappen in het onderwijs – totnutoe (vooral NIET) heeft aangepakt.
De bende van Michiel
Het artikel op de facebookpagina van Michiel kreeg intussen 75 likes. Het overgrote deel van die mensen kent de situatie van de jongeren in Borgerhout niet.
Hun blijdschap is begrijpelijk wegens de reëele dreiging van homofoob geweld die hen bezighoudt. Maar ze moeten beseffen dat het op de spits drijven van een conflict nooit goed afloopt. Of denken ze dat de allochtone gemeenschap na dit voorval meer bereidheid zal tonen om met de LHBT-beweging in gesprek te gaan over homofobie en seksisme? Bovendien maken die 75 likers zich schuldig aan wat ze de allochtone jongeren zelf verwijten: een soort van primitief groepsgedrag waarbij iedereen achter de persoon aanloopt die het meeste lawaai maakt. Dit is een sfeertje van ‘oog om oog, tand om tand’. De bende van provocateur Michiel… Wat is de volgende stap? Met z’n 75 naar Borgerhout afzakken om een partijtje te gaan knokken met 13-jarigen?
Véél stof tot nadenken
Ik weet uit eigen ervaring dat je bij acties nooit helemaal op voorhand weet welk effect ze gaan hebben. Ik ga dus Michiel en Sven niet tot het einde der tijden met deze blunder achtervolgen. Ik heb ook fouten gemaakt. Maar een grondige bezinning over drie zaken dringt zich op:
1. Hoe werkt de LHBT-beweging aan echte oplossingen voor dit probleem? Er zijn al voor minder studiedagen en congressen georganiseerd. Dat is ook mijn voorstel: breng alle belanghebbenden bijeen om op een rustige, niet gepolariseerde manier na te denken en naar oplossingen te zoeken.
2. Hoe gaan we om met de sensatiezucht van de media die de LHBT-beweging graag gebruikt om de scoren maar niet nadenkt over de consequenties? Het is duidelijk dat de agenda van de media niet altijd samenvalt met die van de beweging.
3. Wat is de drijfveer van een minister in functie die publiekelijk de arrestatie van twee kinderen goedkeurt?
Lees ook: Piet De Bruyn loopt achter
Holebiplus 