Misschien heb je deze week aan het station actvisten gezien die in de weer waren met rode lintjes. Geen tijd gehad om een praatje te slaan? Fran Bambust van Çavaria bezorgde mij onderstaande tekst.
Op één december vindt WereldAidsDag plaats. In de aanloop naar die dag zullen deze week heel wat activiteiten te merken zijn die echter twee verschillende boodschappen lijken te verspreiden. De ene boodschap vertelt dat hiv best leefbaar is en dat de voornaamste last die je ervan ondervindt, een is van stigmatisering. De tweede boodschap vertelt dan weer dat hiv een moordend monster is, dat als aids jaarlijks voor anderhalf miljoen doden zorgt. Het verwarrende hierbij is dat beide verhalen kloppen.
Hiv in het westen
In het rijke westen kunnen we hiv min of meer aan de leiband houden. Het virus blijft zich wel verspreiden, vooral bij homomannen, maar richt er al lang niet meer de ravage aan die we met het virus zijn gaan associëren. Dit is niet langer de tijd van ‘Philadelphia’, van uitgemergelde patiënten die moesten vrezen voor hun leven.
Een seropositieve homo is géén rondlopende tijdbom, maar doorgaans een heel gezonde man. In de eenentwintigste eeuw kan je als drager van het hiv-virus net zo makkelijk leven als een diabetespatiënt.
We willen uiteraard de besmetting indijken. We blijven hameren op het gebruik van condooms, op het regelmatige snelle testen, en op het maken van goede afspraken met je partner. En omdat de meeste besmettingen nu eenmaal worden overgedragen door dragers die het zelf nog niet weten, dringen we aan op het verlagen van de drempels die er zijn op het testen, onder andere door het opzetten van centra en het verspreiden van betaalbare testen.
Hiv in Afrika en Azië
Wereldwijd sterven er echter nog steeds 5000 mensen per dag aan de gevolgen van een hiv-besmetting.
Uiteraard worden ook in het zuiden hiv-preventiecampagnes opgezet, en die leveren wel degelijk resultaten op. In tien jaar tijd werd het aantal nieuwe besmettingen in Malawi met 73% teruggebracht, in Botswana met 71%, in Namibië met 68% en zo verder. Het aantal aids-gerelateerde doden werd er met een derde teruggebracht in amper twee jaar tijd, waarbij vooral het aantal slachtoffers en besmettingen bij kinderen sterk werd gereduceerd.
Ook het aantal behandelingen neemt toe. In centraal- en zuid-Afrika hebben zowat 2,3 miljoen mensen toegang tot behandeling, en ook in China is het aantal behandelde seropositieven met 50% gestegen tijdens het voorbije jaar.
Internationale Hulp
Ondanks het moeilijke economische klimaat investeren landen in de strijd tegen aids, maar het ontbreekt hen doorgaans aan fondsen. In 2011 was wereldwijd 16,8 miljard dollar beschikbaar – het gros daarvan werd door de landen met lage inkomsten zelf opgehoest – terwijl de behandeling, preventie en tests eerder 22 tot 24 miljard dollar vereisen, aldus UNAIDS, het hiv/aidsprogramma van de Verenigde Naties. Internationale hulp blijft dus noodzakelijk.
Ongeveer 6,8 miljoen mensen hebben vandaag geen toegang tot behandeling. Van de 34 miljoen seropositieven weet de helft zijn serostatus niet, vermoeden ze bij UNAIDS. Het voorbije jaar werden, ondanks alle verbeteringen, toch weer 2,5 miljoen nieuwe besmettingen vastgesteld. Er is nood aan hulp.
De gezichten bijten elkaar
Kortom, twee verschillende hiv-verhalen, die elkaar bovendien nog eens voor de voeten lopen. Westerse seropositieven worden al te vaak en ten onrechte met het moordend gezicht van hiv geassocieerd. Het zorgt ervoor dat er een stigma blijft kleven aan de besmetting, en dat een serostatus taboe blijft. Het zorgt ervoor dat er te weinig openheid is, hier in het westen, over het thema en voor seropositieven.
Maar anderzijds vergeten we door de goede behandeling die hier in Europa voorhanden is, soms dat elders op deze wereldbol wel nog mensen sterven, omdat ze de toegang tot de tests en de behandeling ontberen. Onze zorgen zijn anders, en daardoor vergeten we wel eens solidair te zijn.
Op Wereldaidsdag willen we beide gezichten van hiv erkennen, en enerzijds strijden tegen het taboe en het stigma in het westen, maar anderzijds ook oproepen voor solidariteit met de armere landen. Ook daar moet hiv teruggedreven worden tot hanteerbare proporties. Overal ter wereld moet het hiv-virus zijn angel verliezen, of het nu gaat om leven of om leefbaarheid. We blijven het beest vervolgen, en onze seropositieve medemensen met open armen ontvangen.
Lees ook:
HIV-besmettingen rukken op in Griekenland
Mijn vakbond doet aan aidspreventie
Holebiplus 