Ik schreef het vorig jaar al: de pride gaat internationaal. Dit jaar zegt Çavaria het ook, dus moet het waar zijn. De holebitransgenderkoepel heeft internationale solidariteit tot thema van de pride gekozen. Een goede keuze. Maar wat betekent internationale solidariteit precies voor de beweging? Daarover kan men al eens van mening verschillen. Ik kreeg twee teksten binnen, geschreven vanuit een verschillende invalshoek. Aan U om te synthese te maken.
Çavaria: Arabische lente op Belgian Pride
Op 14 mei 2011 trekt de Belgian Pride door de straten van Brussel. Çavaria wil, in het kader van de huidige democratiseringsbewegingen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten, internationale solidariteit voorop plaatsen. Daarom gaat Çavaria in zee met een nieuwe groep: Omnya, die bestaat uit holebi’s en transgenders die hun land verlieten uit vrees voor vervolging omwille van hun seksuele geaardheid of genderidentiteit. Çavaria wil verandering in hun thuislanden mee ondersteunen, voor meer vrijheid voor holebi’s en transgenders.
Holebi’s en transgenders ontvluchten hun land wanneer zij daar geen openlijk en vrij leven kunnen uitbouwen of moeten vrezen voor vervolging. Ook in ons land vragen zij om bescherming, op zoek naar veiligheid. Çavaria vindt dat we deze mensen moeten verwelkomen als deel van onze beweging. Holebi-asielzoekers en vluchtelingen moeten de mogelijkheid krijgen om een actieve rol te spelen in de beweging. Hun kennis en vaardigheden komen van pas om internationale solidariteit en samenwerking binnen de holebi- en transgenderbeweging te versterken.
Assaad van Omnya: “In de landen waar wij vandaan komen worden holebi’s en transgenders gecriminaliseerd en dat is in België gelukkig niet het geval. Voor ons is het logisch dat wij zichtbaar aanwezig zijn op de Belgian Pride. Daarom is het thema internationale solidariteit voor ons zo belangrijk. In verschillende Arabische landen zijn revoluties aan de gang. Het is nu of nooit, ook op het vlak van holebi- en transgenderrechten. Tijdens de Belgian Pride willen wij deze boodschap zichtbaar naar buiten brengen”.
Merhaba: pas op voor racisme en islamofobie
Op zaterdag 14 mei trekt naar jaarlijkse gewoonte de Belgian Pride door de Brusselse straten. Dit jaar staat de optocht in het kader van de internationale solidariteit met holebi’s en transgenders die vervolgd worden in hun landen van herkomst.
Over de noodzaak aan meer internationale solidariteit zijn we het eens. Maar die eensgezindheid mag ons niet beletten om verder na te denken over wat solidariteit inhoudt. Meer nog, in een tijd van oorlogen, 
bombardementen en bezettingen in de naam van mensenrechten, is het broodnodig om vragen te stellen bij die solidariteit. En stil te staan bij welke stemmen uit het Zuiden hier gemakkelijk gehoord worden, omdat ze naadloos bij de bestaande kaders aansluiten, en welke stemmen ongehoord en onbegrepen blijven.
Internationale solidariteit mag evenmin gebruikt worden om de aandacht weg te trekken van het voorschrijdende racisme en de islamofobie in eigen land. Of van de complexe manier waarop discriminaties voor de meesten holebi’s en transgenders uit etnisch-culturele minderheden meervoudig zijn; velen kunnen zich immers niet permitteren om in een sterke LGBT-identiteit te investeren, terwijl ze zich in andere aspecten van hun leven ook niet ten volle kunnen ontplooien omdat ze bv. minder kansen hebben op de arbeidsmarkt of op een degelijke huisvesting, …
We passen dus om het algemeen verspreid vooroordeel in stand te houden dat het racisme waar we mee te maken hebben, minder zwaar zou zijn dan die beruchte homofobie in onze etnische gemeenschappen. Nu de blikken in het Westen met bewondering naar de vrijheidsstrijd in de Arabische wereld kijken, mogen we hopen dat de woorden van ‘een lesbisch meisje in Damascus’ ook echt gehoord worden: dat het voor haar makkelijker is om ‘out’ te zijn als lesbienne in Syrië dan als moslima in de VS.
We haken af als internationale solidariteit betekent dat we tevreden moeten zijn met een beleid dat asiel op grond van seksuele oriëntatie (net iets) makkelijker maakt, in een context van een Europa dat haar grenzen sluit voor asiel, gezinshereniging en migratie in het algemeen. Wij weigeren gebruikt te worden als stok om etnische en religieuze minderheden te slaan. Behalve de andere nefaste gevolgen dat dit heeft voor onze gemeenschappen, is dit ook de minst efficiënte manier om homofobie te bestrijden.
Homofobie bestrijdt je niet door islamofobie!
Update16:33 13-6-2011: De Blog “A Gay Girl in Damascus” blijkt een hoax (een vervalsing) te zijn. Bij het schrijven van dit artikel was dit nog niet bekend.
Holebiplus 