Wie de film Pride – over de solidariteit tussen holebi’s in London en stakende mijnwerkers – heeft gezien weet hoe hartverwarmend én grensverleggend solidariteit kan zijn. Zondag trekken we naar Brussel voor de Parade van Hart boven Hard. Koepelorganisatie çavaria roept haar achterban op om mee op te stappen in het blok ‘Diversiteit is realiteit’.
Duik eerst even mee in een stukje geschiedenis
Het is een tijdje geleden dat de holebi- en transgenderbeweging zich aansloot bij een manifestatie rond thema’s die niet rechtstreeks te maken hebben met haar corebusiness maar die holebi’s en transgenders wel raken. We knopen aan bij een jarenlange traditie en dat is goed. De (iets) ouderen onder ons herinneren zich allicht nog de deelname van de Federatie Werkgroepen Homoseksualiteit (FWH, nu Çavaria) en de koepel van jongerengroepen Wel Jong Niet Hetero aan de betoging tegen het plaatsen van kruisraketten in België (‘Potten en Janetten tégen de Raketten’), en deelname aan manifestaties van de antiracistische beweging Hand in Hand. Ik heb een (beperkt) overzicht gemaakt van de momenten waarop holebi’s-met-spandoek zich vertoonden op manifestaties tegen racisme, raketten en voor gelijkheid en sociale vooruitgang. Aan dit soort activiteiten kwam een einde toen het Roze Aktiefront (RAF) in 2001 stopte.
Lees hier het overzicht.
Diversiteit is realiteit
Hart boven Hard is intussen uitgegroeid naar een brede beweging (in december noteerde men de steun van 15.000 bezorgde burgers en 1.000 organisaties) die uitdrukkelijk ook de discriminatie omwille van seksuele geaardheid aanklaagt. Een van de tien hartenwensen (“Diversiteit is realiteit”) is daar zeer duidelijk in: “Diversiteit in al haar vormen kleurt onze samenleving. Die grote verscheidenheid, zeg maar superdiversiteit, is onze realiteit. Eenieder heeft zijn eigenheid, maar in die verschillen zijn we allen gelijkwaardig. (…) Te veel beleidsmaatregelen creëren of stimuleren de ongelijke behandeling van mensen op basis van afkomst, religie, geslacht en/of seksuele geaardheid. En dat met ingrijpende gevolgen: armoede, werkloosheid, uitstroom uit het onderwijs. Samen moeten wij voor een samenleving gaan waarin iedereen zijn plaats heeft en krijgt vanuit gelijkwaardigheid. Van ‘wij’ tegen ‘zij’ naar ‘onze’ samenleving. Omdat de toekomst pas begint waar racisme, discriminatie en gevaarlijke tendensen als moslimhaat of antisemitisme stoppen. Er is wel een alternatief!”
Holebi’s en transgenders worden ook getroffen door de crisis
Çavariawoordvoerder Jeroen Borghs sluit zich daarbij aan: “Holebi’s en transgenders leven ook niet in een vacuüm. Seksuele en genderidentiteit zijn maar twee aspecten van de complexe fluïde identiteit die elke mens definieert. We worden ook getroffen door economische crisis en worden geconfronteerd met armoede. Maatregelen ter activatie van langdurig werklozen houden bijvoorbeeld geen rekening met de extra kwetsbare positie die vele transgenders innemen op de arbeidsmarkt. Minder geld voor het socio-cultureel middenveld wil zeggen dat er minder kan worden ingezet op projecten die wederzijds begrip stimuleren. Minder werkingsmiddelen voor scholen wil zeggen minder aandacht voor diversiteit.”
Hier geeft Jeroen Borghs de kern van de zaak weer. Er zijn echter nog méér redenen om – met Çavaria – zondag naar Brussel te gaan. Enkele voorbeelden.
Armoede
De organisatie van de Amsterdamse Canal Pride kiest elk jaar ‘speciale boten’, die vanwege hun sociaal maatschappelijk belang meevaren. Dit jaar is daar een zwerfjongerenboot bij, met jonge holebi’s en transgenders die in armoede leven.
Het is de eerste keer dat er op een belangrijke manifestatie als de Canal Pride aandacht wordt gevraagd voor armoede. Armoede treft iedereen, ongeacht je seksuele voorkeur of gender. En dat voelen we steeds scherper. In de VS bestaan er reeds lang organisaties die zich specifiek ontfermen over holebi’s en transgenders die – vaak na hun coming-out – op straat en in de armoede belanden. Staat dit soort schrijnende toestanden ons ook in West-Europa te wachten? Hart boven Hard schrijft: “België is een rijk land, maar één op zeven Belgen leeft in armoede, en de kinderarmoede is verdubbeld. Intussen groeit de kloof: de 1 procent rijkste Belgen bezitten evenveel als 60 procent van de bevolking. Trek alle inkomens en uitkeringen op tot boven de armoedegrens. Dat kost de staat 1,5 miljard per jaar, terwijl ze wel 6 miljard ophoest voor de notionele interestaftrek, een belastingvoordeel voor vennootschappen.”
Discriminatie op de woningmarkt
Yves Aerts (foto), Algemeen Coördinator van Çavaria, Frederik Vanhauwaert, Algemeen Coördinator van het Netwerk tegen Armoede en Minderhedenforum-directeur Wouter Van Bellingen schreven samen een opiniestuk. Daarin stellen ze vast: “1 op 3 mensen met een OCMW-uitkering wordt een huurwoning geweigerd omwille van hun financiële situatie. Verhuurders sluiten 1 op 5 mensen met een migratieachtergrond uit. De onthullingen uit het jongste rapport van Steunpunt Wonen zijn schrikbarend. Maar ook bijna 10 procent van de holebi’s en transgenders voelt zich gediscrimineerd op de woningmarkt. De overheid beschaamt het vertrouwen van de burgers als die cijfers niet au sérieux worden genomen.”
Wat gebeurt er rond Hiv?
De Artsenkrant en Zizo trokken in februari aan de alarmbel: minister Maggie De Block laat het nationaal hiv-plan doodbloeden. De minister gaf uitleg in de Kamercommissie Volksgezondheid. “De hiv-werkgroep is opgegaan in de werkgroep chronische ziekten. Er zijn geen middelen voorhanden voor een nationaal coördinator.” En er is weinig hoop, aldus nog De Block, dat er nog nieuwe middelen worden gevonden, in deze barre financiële tijden. Çavaria reageert teleurgesteld op het nieuws. “De uitvoering van het nationaal hiv-plan was een van onze vijf prioritaire eisen van de laatste verkiezingen”, zegt woordvoerder Jeroen Borghs. “Ongeveer één op twintig Belgische homomannen leeft met hiv. En daarvan weet een op de zes niet dat hij het virus heeft. Om doelgericht aan preventie en behandeling te kunnen doen, is de samenwerking tussen verschillende overheden onontbeerlijk. Ook om de maatschappelijke aanvaarding van mensen die leven met hiv te vergroten. Leven met hiv zou niet zwaarder mogen zijn dan het virus het al maakt.”
De franstalige vzw Ex-Aequo voerde actie om De Block onder druk te zetten.
De vijf eisen van Çavaria horen thuis op de parade van 29 maart
Tijdens de verkiezingscampagne voerde ook Çavaria campagne en vroeg alle verkiezingskandidaten om haar vijf prioritaire eisen te onderschrijven.
– Onderwijs met oog voor holebi’s en transgenders
– Een suïcidepreventiebeleid op maat van holebi’s en transgenders
– Werk maken van de strijd tegen homofoob en transfoob geweld
– Rechtspositie van transgenders verbeteren
– Werk maken van de strijd tegen hiv
Het is nodig om die eisen te blijven herhalen en kracht bij te zetten. Hart boven Hard schrijft: “Democratie is meer dan bolletjes kleuren. Ook na de verkiezingen moet besturen gebeuren mét de bevolking. De kwaliteit van een democratie valt af te meten aan kracht van een kritisch en actief middenveld.”
DOE MEE!
Zondag 29 maart 2015, 13u. Verzamelen vanuit Brussel-Noord in het blok ‘Diversiteit is realiteit’. Lees hier de oproep van Çavaria en het artikel dat ik hier eerder over publiceerde. Alle praktische info vind je hier.
Sluit je aan bij de facebookgroep Holebi’s en Transgenders gaan voor Hart boven Hard
Lees ook: 3 X Discriminatie
Lees hier het verslag: Holebi’s gingen Hart boven Hard.
Holebiplus 