In P-magazine verscheen – enkele dagen voor de jaarlijkse Vrouwendag op 8 maart – een interview-met-photoshoot met N-VA-politica Zuhal Demir. Hoodredacteur Jeroen Denaeghel: “Als feminisme een exacte wetenschap was, dan heeft Zuhal Demir ze vandaag heruitgevonden.” Wat hebben Demir en haar partij met feminisme?
In zijn proefschrift over de N-VA – dat in 2012 ook in boekvorm verscheen – besteedt Ico Maly een aantal bladzijden aan de visie van de N-VA op vrouwen en met name op feminisme (blz. 221-229) . Daaruit blijkt dat de partij het feminisme helemaal niet genegen is.
Man en vrouw zijn voor De Wever in eerste instantie biologische categorieën. Het feminisme weigert zich neer te leggen bij deze ‘wetenschap‘ en blijft streven naar gelijkheid. Die strijd voor gelijkheid begrijpt De Wever als een strijd om van vrouwen mannen te maken. En dit kan volgens hem niet lukken omdat de biologische verschillen nu eenmaal niet te veranderen zijn.
Feministen zijn manwijven, zegt De Wever
Bart De Wever schrijft letterlijk: “In positieve zin is de man ondernemend, zelfbewust en bereid risico’s te nemen. In negatieve zin is hij bruut en grof, agressief en machtswellustig. De vrouw is daarentegen in positieve zin zorgend, stabiliserend en rustgevend en in negatieve zin sluw, konkelend en venijnig. Volgens Mansfield hebben deze sociale attributies een genetische en biologische achtergrond en zijn de gendergedragingen van man en vrouw bijgevolg niet cultureel of sociaal bepaald.” En verder: “Er werd sinds de jaren zestig veel wetenschappelijk onderzoek ondernomen om aan te tonen dat verschillen tussen de seksen voornamelijk sociaal geconstrueerd zouden zijn, maar men faalde telkens jammerlijk in dat opzet (…) Het streven naar gelijkheid volgens het klassieke feminisme bleef desondanks voetstoots op dat uitgangspunt staan. Waardoor het paradoxaal genoeg vaak degradeerde tot de poging om vrouwen mannelijk gedrag te laten kopiëren.” Het doet denken aan het cliché dat alle feministes lesbische manwijven zijn.
Feminisme als noodzaak
Het is uiteraard verheugend dat de hoofdredacteur van een ‘mannenblad‘ het feminisme weet te waarderen en er zelfs een photoshoot voor over heeft om dat in de verf te zetten. Feminisme ligt echter regelmatig onder vuur en de cliché’s zoals die ook door Dewever worden herhaald (vrouwen zouden geacht worden mannelijk gedrag te kopiëren) zijn schering en inslag. Het is nochtans vrij eenvoudig: als je vindt dat vrouwen gelijk behandeld moeten worden als mannen, dan ben je een feminist(e).
Bart De Wever stelt onomwonden dat mannen en vrouwen (verschillende) biologische kenmerken hebben. Ze zijn deel van een ‘natuurlijke orde’ De inzet van feministen om gelijkheid na te streven, is volgend De Wever dan ook iets wat bedoeld is om te mislukken: “Aangezien een mannelijke manier van denken gemiddeld nu eenmaal veel meer eigen is aan mannen dan aan vrouwen, en vice versa uiteraard.” In plaats van te strijden voor quota en een actieve genderpolitiek gericht op gelijkheid, zou het feminisme de wetenschappelijke consensus moeten aanvaarden. Dat is de boodschap van De Wever. Hij stelt scherp: “De vraag blijft echter of we, na het doorbreken van het glazen plafond en het opkuisen van de kleverige vloer, ooit wakker zullen worden in een wereld waar mannen en vrouwen respectievelijk evenveel leidinggevende als verzorgende taken zullen uitoefenen. Volgens het recente boek ‘Mannelijkheid’ van filosofieprofessor Harvey C. Mansfield (Harvard) is het antwoord negatief.”
Vrouwen van Venus, mannen van Mars?
Sofie De Graeve van het Vrouwen Overlegkomitee (VOK) in Solidair: “Theorieën die de ongelijkheden verklaren door te verwijzen naar prehistorische jagende mannen en bessen rapende vrouwen zijn niet alleen ongeloofwaardig, maar ook gevaarlijk. Als je ervan uitgaat dat vrouwen effectief fundamenteel anders zijn dan mannen, dan is ook je beleid anders. Dan ga je bijvoorbeeld systemen creëren opdat vrouwen thuis kunnen zijn om voor de kinderen te zorgen. Maar wat met al die vrouwen die geen moeder zijn of daar geen zin in hebben? Net zoals er ook mannen zijn die wél graag thuisblijven en zorg voor de kinderen opnemen.”
Partnergeweld
“De vrouw is daarentegen in positieve zin zorgend, stabiliserend en rustgevend en in negatieve zin sluw, konkelend en venijnig” schrijft Bart De Wever. Voor vele mannen redenen genoeg om ze nu en dan een pak slaag te geven. In 2013 vielen in België 162 doden bij partnergeweld, dat is meer dan drie gevallen per week. Ook mannen zijn daar soms het slachtoffer van, maar vrouwen veel meer, zeker van het ernstige geweld Volgens onderzoeken zijn die cijfers maar het topje van de ijsberg, want gemiddeld dient een vrouw pas een klacht in na de 35ste keer dat er geweld tegen haar werd gepleegd. De meeste gevallen van partnergeweld komen dus niet bij politie en parket terecht.
Zuhal Demir als lustobject, een goed idee?
De vrouw als bezit van de man die er altijd sexy uitziet en steeds bereid is de man te bevredigen. Je kan de P-magazine uiteraard ook kopen voor de interviews maar de functie van ‘aftrekboekske’ voor bouwvakkers wordt niet echt onder stoelen of banken gestoken. Hoodredacteur Jeroen Denaeghel citeert zijn parlementaire babe met gretigheid in zijn editioriaal: “Je kan perfect je vrouwelijke troeven in de verf zetten en verstand hebben van politieke dossiers.” Zou mevrouw Demir eigenlijk wel weten hoe haar voorzitter over vrouwen denkt? Als dat zo is dan staan er flink wat vraagtekens bij haar kennis van politiek en vrouwenrechten. Sofie De Graeve van het VOK ziet dat zo: “Het is niet omdat het een vrouw is die in het parlement zit, dat zijn automatisch een feministe zou zijn of zelfs maar zou opkomen voor vrouwenrechten.”
Quota voor vrouwen: N-VA is tegen
Bij verkiezingen in dit land moeten er evenveel vrouwen als mannen op de kieslijsten staan. Dat is een concrete toepassing van quota. Sofie de Graeve verdedigt deze maatregelen: “Quota zijn gewoon een middel om een versnelling hoger te schakelen. Waar er quota bestaan, blijken ze effectief te werken. Kijk, we kunnen 150 jaar wachten tot het probleem zich vanzelf oplost, maar dat duurt te lang. Er is nu actie nodig. Uit alle onderzoeken blijkt bijvoorbeeld dat jury’s met alleen maar mannen ook een man zullen kiezen die past in hun eigen profiel: man, blank, middenklasse. Dat soort dingen moet je doorbreken. Vrouwen staan er soms weigerachtig tegenover omdat ze niet willen bekeken worden als degene die haar plaats te danken heeft aan die quota. Die vooroordelen bestaan, en ze zijn soms lastig, maar ze verdwijnen eens de vrouwen in functie zijn.”
N-VA: de partij van de Vrijheid?
N-VA ziet quota voor vrouwen niet als een instrument in de strijd voor gelijkheid, maar als ongeoorloofde discriminatie, want ook ‘positieve discriminatie blijft immers discriminatie.‘ Het streven naar gelijkheid is niet alleen een maat voor niets, het hypothekeert volgens N-VA ook onvermijdelijk de vrijheid. Daarom is N-VA van mening dat het niet aan de overheid is om te bepalen hoe de privésector zich organiseert. De economische belangen moeten primeren boven de strijd voor gelijkheid. Immers, zo stelt men als verantwoording voor de strijd tegen quota: “Wie meent dat een dergelijke dwingende overheidsinmenging in privébedrijven geen enkele invloed op de marktwerking zal hebben, heeft het bij het verkeerde eind.” Quota betekenen volgens N-VA sowieso verlies, omdat de beurs die quota zou afstraffen. Tegen ‘de markt‘ moet er volgens haar niet worden gereageerd, ‘de markt’ moet vrij zijn. De strijd voor gelijkheid tussen man en vrouw wordt zo ondergeschikt gemaakt aan economische belangen: “In een vrij land zijn het de aandeelhouders die de raden van bestuur verkiezen; Door quota beperkt de overheid deze keuzevrijheid, vermindert zij de vrije concurrentie tussen individuen en kan zij zelfs de autonome beslissingen van aandeelhouders vernietigen. In plaats van op het pad naar sociale gelijkheid, bevinden we ons plots op de weg naar verknechting.”
Sofie De Graeve stelt dat door de N-VA gesuggereerde conflict met de vrije markt in vraag: “Vrij recent hadden we die discussie over de wet met betrekking tot vertegenwoordiging voor beursgenoteerde bedrijven. Daar wil men de quota niet, maar tegelijkertijd geven de bedrijven wel toe dat de wet iets teweeggebracht heeft. Zonder quota zouden we nog heel lang moeten wachten op resultaat.”
Borsten en billen in de strijd tegen IS
Hoofdredacteur Denaeghel van P-Magazine vindt Zuhal Demir geweldig en niet alleen omdat ze haar ronde welvingen ter beschikking stelt van zijn boekske. “Ze neemt voor niemand een blad voor de mond en durft als migrantendochter al eens uit te halen naar de allochtone gemeenschap.” Hij verwijst naar opmerking over de bouwvakkers versus ‘allochtone jongeren‘ (zijn er dan geen allochtone jonge bouwvakkers?) Blijkbaar rekent mevrouw Demir de bouwvakkers tot haar kiesvee en ze doet dan ook haar uiterste best om hun seksisme als egostrelend te ervaren. De ‘allochtone jongeren‘ moeten niet op dezelfde sympathie rekenen. Waar hebben we dat nog gehoord? Bij Bart De Wever. In een aflevering van Terzake waarin MNM-dj Bert Beauprez komt uitleggen hoe moeilijk hij het had met zijn coming-out komt Dewever beweren dat homofobie nauwelijks nog bestaat in Vlaanderen, behalve dan bij allochtonen waar het “hand boven hand toeneemt”. Moslims zijn gevaarlijk en dat zullen we elke dag ingepeperd krijgen. De Wever heeft Demir intussen ook uitgeroepen tot de absolute heldin tegen het terrorisme: “Ik ben wel even geschrokken”, gaf hij toe in De Morgen. “Maar als vrouw heeft ze hier het recht en de vrijheid om dat te doen. Bovendien is Zuhal Koerdische. De Koerden strijden tegen IS, een groep die die vrouwenrechten en vrijheden de kop wil indrukken, wat de fotoshoot meteen een andere betekenis geeft.”
Racisme gaat niet samen met feminisme
Het VOK heeft zich er altijd tegen verzet dat het feminisme gekaapt wordt door racisten: “Het feminisme wordt misbruikt om andere bevolkingsgroepen te stigmatiseren en in een hoek te zetten. Sofie De Graeve: “Wij zijn tegen een hoofddoekenverbod. Wij pleiten voor de keuze vrijheid van vrouwen en het zelfbeschikkingsrecht over het eigen lichaam. Dat deden wij al in de tijd van de strijd voor abortus en dat doen we vandaag nog. (…) Recht op onderwijs en recht op arbeid zijn veel belangrijker voor de emancipatie van de vrouw, maar door dat hoofddoekenverbod wordt vrouwen die een hoofddoek dragen, dat recht de facto ontzegd. Belangrijk aan emancipatie is juist dat mensen zelf kunnen bepalen hoe zich zich emanciperen. Het is niet aan iemand anders om te oordelen wat wel en niet emancipatie is. Als het gaat over moslims, dan klinkt hier onmiddellijk het argument van gelijke rechten voor man en vrouw. Maar die zijn er hier in onze westerse maatschappij ook niet hé. En al die liberalen die voor het hoofddoekenverbod waren onder het mom van gelijkheid tussen mannen en vrouwen, doen in de praktijk niks met de man-vrouwgelijkheid.”
Vrouwengroep Marianne maakt de discriminatie van vrouwen zeer visueel met deze slides naar aanleiding van de vrouwendag.
Holebiplus 