Wat weten we al over het lot van holebi’s en transgenders in het ‘veranderde’ Antwerpen? Momenteel heb ik twee beleidsakkoorden kunnen inkijken. Dat van Antwerpen en van het district Borgerhout.
Voor wie Antwerpen niet zo goed kent: de stad is ingedeeld in 9 districten. Dat betekent dat je een stadsbestuur hebt (Met Bart De Wever als nieuwe burgemeester) en ook districtsbesturen. In het grootste district – Borgerhout – werd een districtsbestuur gevormd door PVDA, Groen, SP.A en een onafhankelijke ex-CD&V’er. Marij Preneel (Groen) wordt districtsburgemeester en Zohra Othman de eerste allochtone PVDA-schepen. Daarmee krijgen we een interessante politieke situatie. Iedereen is benieuwd hoe het zal boteren (of botsen) tussen het rechtse bestuur van Dewever en het linkse van Preneel.
Antwerpen wil ons geld
In het bestuursakkoord van Antwerpen komt het woord ‘holebi’ één keer voor: “De stad wil een specifiek accountmanagement opzetten voor nichemarkten zoals jongeren-, rugzak- en holebitoerisme.” Het woord ‘gay’ vinden we dan weer in: “We hanteren een nultolerantie voor alle vormen van geweld (dus ook voor bij- voorbeeld gay bashing, seksuele intimidatie, geweld tegen senioren, happy slapping, steaming en afpersing,..) “ Opvallend is dat we hier vooral als een economische factor gezien worden. De betere middenklasse is welkom als ze bereid is om geld uit te geven. Dat merkte ook Ludo Smits (foto) van discotheek Red&Blue. Op de vraag of hij de toekomst nog altijd rooskleurig ziet na de verkiezingsoverwinning van de NVA antwoordde hij: “Ik weet dat wij niet in de kou zullen blijven staan. Als ik dan even mag refereren naar ‘Carnivale’, de Pink Friday op de Sinksenfoor. Daar heb ik gesproken met de directe medewerkster van Bart De Wever. Zij vroeg of we NaviGAYtion niet terug naar Antwerpen kunnen brengen als zij de verkiezingen zouden winnen. Dus ik ben heel gerust in de toekomst.” (Inch, nov/dec 2012).
Bart De Wever liet er trouwens geen gras over groeien en maakte kort na de verkiezingen zijn opwachting in de Red&Blue (foto). Antwerpen zal dus verder aangenaam worden gemaakt voor wie geld heeft en onaangenaam voor wie er geen heeft.
Armoede = geweld
Of holebi’s en transgenders met minder centen evenveel aandacht zullen krijgen is zeer de vraag. Meyrem Almaci van Groen vindt dat het diversiteitsbeleid ‘afwezig‘ is in het akkoord. “Er is geen enkel antidiscriminatiebeleid en er is geen beleidsruimte voor leefloners.” Dat laatste mag best een aandachtspunt worden voor organisaties zoals het Roze Huis. De recente armoedecijfers liegen er niet om. Het Jaarboek Armoede 2012 en het OESO-rapport voor de integratie van migranten geven een catastrofaal beeld: de ongelijkheid is nog nooit zo groot geweest in ons land. Op internationaal niveau staan we aan de top wat betreft ongelijkheid binnen het onderwijs en op de arbeidsmarkt, en helemaal bovenaan wat betreft kinderarmoede. Volgens de cijfers van de Nationale Bank zijn nergens in Europa zo weinig migranten aan het werk als in België. Antwerpen doet niet beter: 1 op 4 jongeren wordt er geboren in een arm gezin; meer dan 20.000 mensen staan er op de wachtlijst voor een woning en er zijn 35.000 werklozen voor slechts 6000 vacatures.
Dat is ook geen goed nieuws voor holebi’s en transgenders. Elke gefrustreerde jongere is een potentiële gaybasher. We hadden er niet om gevraagd, maar het avontuur van Sven en Michiel in Borgerhout hebben het nog maar eens aangetoond: armoede en uitsluiting zijn triggers voor méér criminaliteit en de ermee gepaard gaande homo- en transfobie.
Mag het iets meer zijn?
Er is dus werk genoeg aan de winkel. Voorzitster Leonie Nelissen schrijft in het memorandum voor de steden en gemeenten in de provincie Antwerpen nav. de verkiezingen in 2012: “Het Roze Huis heeft een goede samenwerking met de stad Antwerpen, met verscheidene gemeenten binnen de provincie en met de provincie Antwerpen zelf. Zij heeft rechtstreeks kunnen ervaren dat zowel de stad, de lokale besturen, als de provincie een substantiële bijdrage hebben geleverd aan de bekendmaking van het holebi- en transgenderthema in de provincie Antwerpen. Wij hopen dan ook dat steden, gemeenten en de provincie ook in de komende legislatuur deze taak zullen blijven opnemen.” Voor zover ik zicht heb over wat het Roze Huis aan werkingsmiddelen van de vorige coalitie heeft gekregen mag het gerust iets meer zijn.
Borgerhout: gelijke kansen voor iedereen
Een heel andere toon vond ik in het bestuursakkoord voor het district Borgerhout. Daar worden de problemen bij naam genoemd en reikt men ook methodes aan om er iets aan te doen: “Het district besteedt expliciet aandacht aan achterstelling en uitsluiting. Alle inwoners van Borgerhout hebben recht op gelijke kansen ongeacht geslacht, afkomst, leeftijd, handicap, seksuele voorkeur, socio-economische situatie… Het district wil gelijke kansen voor iedereen waarborgen en een beleid voeren dat rekening houdt met specifieke noden van mannen en vrouwen, senioren en jongeren, holebi’s, transgenders, personen met een handicap, inwoners van diverse afkomst…”
Inspraak bij het begin
Terwijl de coalitie onder leiding van De Wever vrij duidelijk is in het afwijzen van een doorgedreven inspraak van de bevolking (zie het artikel van Jan Blommaert) wil Borgerhout daar juist nadrukkelijk op inzetten: “We blijven investeren in en experimenteren met nieuwe methodieken voor inspraak en betrokkenheid (naast avondvergaderingen ook e-inspraak, inspraakwandelingen, marktstandjes, pleinbevragingen, klankbordgroepen…). Hierbij gaan we opzoek naar aangepaste formules om mensen met verschillende achtergrond in staat te stellen te participeren en vertrekken we van het principe ‘inspraak bij het begin van de plannen’. Voortdurende afstemming wordt hierbij een vanzelfsprekendheid. Inspraak moet ook vormen van medebestuur mogelijk maken (met wedstrijden, wijkfora en wijkbudgetten).” Het zal zeer boeiend zijn om dit in de praktijk te zien. Terwijl De Wever kiest voor een repressieve aanpak (met de gehate GAS-boetes) kiest Borgerhout voor een aanpak waarbij de bevolking maximaal betrokken wordt: “We richten de preventieraad op, een overleg tussen de verschillende partners over het veiligheids- en preventiebeleid in Borgerhout. Zo kunnen we er, in samenspraak met de bevolking, voor zorgen dat alle initiatieven hun doel raken en er geen overlappend werk gebeurt. Het versterken van het sociaal weefsel is een van de belangrijkste bouwstenen in het garanderen van een veilige en aangename woonomgeving.”
Holebiplus 