Het geweld tegen holebi’s en transgenders lokte reeds heel wat reacties uit. De meesten waren oppervlakkig en bleven hangen in een ‘schande schande’-retoriek waar je niet echt veel wijzer van wordt. Çavaria greep de Internationale Dag ter Bestrijding van Racisme en Discriminatie aan om een duidelijk statement te maken: holebitransgenders en allochtonen laten zich niet uit elkaar spelen.
Open Brief
De homofobe agressie zorgde alvast voor een nieuwe groep activisten. Outrage! veroverde de media en slaagde erin zich op korte tijd in de discussie te mengen. Er was ook het opmerkelijk initiatief van een aantal BV’s die in een ‘Open brief over geweld tegen holebi’s in ons land‘ (bijna 10.000 handtekeningen) pleiten voor een effectief vervolgings- en bestraffingsbeleid en het sensibiliseren rond seksuele diversiteit vanaf het basisonderwijs. De brief bevat ook een onhandige poging tot discussie met de allochtone gemeenschap: “Maak geestelijke leiders duidelijk dat holebi’s in dit land bepaalde rechten hebben opgebouwd, dat daar niet aan getornd kan worden en dat geweld tegen holebi’s bijgevolg totaal onaanvaardbaar is.” Alsof we hier voor een stilzwijgende, onverschillige groep mensen staan die dringend ‘iets moet duidelijk gemaakt worden’. Opvallend is ook dat zich onder de BV’s die de brief mee lanceerden niemand van allochtone origine bevindt. Initiatiefnemer Jan Roegiers (SP.A) zou nochtans moeten weten dat er in zijn partij en ook in ander partijen voldoende Belgen van Marokkaanse en Turkse afkomst zitten die over deze kwestie een mening hebben.
Wij-zij-denken
Dat kwam snel tot uiting in de tekst ‘Stop met etiketten op te kleven’ van Yamila Idrissi, Vlaams volksvertegenwoordiger voor SP.A. Het opiniestuk was mee ondertekend door nog acht andere andere politici en kunstenaars van Marokkaanse, Tunesische en Turkse origine. Ze verklaren zich akkoord met de intentie van de open brief maar geven er ook kritiek op: “De maatschappelijke veroordeling van homobashing overstijgt het wij-zij-denken. Het gevaar in het debat is dat de diabolisering gewoon verschuift van de ene groep naar de andere: van ‘de homo’ naar ‘de allochtoon’. Dan zijn we even ver van huis. ‘Allochtonen’ maken ook deel uit van onze maatschappij, dat maakt van het geweld tegen holebi’s het probleem van een hele maatschappij. Dat maakt dat we het alleen samen kunnen aanpakken. Daarom komen wij ervoor uit dat we tégen gaybashing zijn, om een open en respectvol debat op gang te trekken. Een debat zonder taboes.”
‘Terug naar Land van Herkomst’
De ‘groep Roegiers’ en de ‘groep Idrissi’ hadden dus samen een tekst met meer diepgang kunnen schrijven. Een tekst die afstand neemt van de pijnlijke oprispingen die je op internetfora leest en waar tot mijn verbazing ook één van de ondertekenaars van de open brief zich schuldig aan maakt. In ‘Reyers Laat’ liet jazzpianist Jef Neve zich ontvallen dat “als ze het niet willen leren we hen maar terug naar hun land van herkomst moeten sturen”. Dat is niet alleen een opmerking die je enkel van Filip Dewinter verwacht, het is ook onmogelijk. Het land van herkomst van de meeste homobashers is namelijk België. Of bedenken we voor Mgr. Léonard ook snel een land van herkomst?
Verademing
Het was dan ook een verademing (en niet enkel voor mijzelf, merk ik aan de talrijke positieve reacties) om op zaterdag 17 maart de algemene vergadering van çavaria het voorstel van Mikpunt en Merhaba te zien goedkeuren: een persbericht waarin van het ‘Wij-zij-denken’ afstand wordt genomen. Het kon niet beter passen: enkele dagen later zou de ‘Internationale Dag ter Bestrijding van Racisme en Discriminatie’ plaatsvinden. De datum is gekozen om historische redenen. Op 21 maart 1960 verzamelde zich in Sharpeville, een zwarte township in Zuid-Afrika, een menigte om vreedzaam te demonstreren tegen de zogenaamde pasjeswetten. De politie opende het vuur op de manifestanten en doodde 69 demonstranten.
Zuid-Afrika was een van de eerste landen waar de holebitransgenderbeweging uitstekend samenwerkte met de antiracistische beweging. Toen het ANC van Nelson Mandela de macht overnam na de val van het apartheidsregime zou Zuid-Afrika de eerste staat ter wereld worden die de rechten van holebi’s en transgenders inschreef in de grondwet. Het land blijft nog steeds een lichtbaken en toevluchtsoord voor LGBT-activisten van het continent.
Uit het Persbericht van Çavaria
“Als minderheidsgroepen begrijpen we elkaar”, zegt çavaria-woordvoerder Yves Aerts. “We kennen de mechanismen van uitsluiting en afwijzing, het gereduceerd worden tot je anders zijn, het beoordeeld worden omwille van je identiteit. En vanuit dat inzicht vinden we het logisch dat we opkomen tegen racisme en elke andere vorm van discriminatie, en meestrijden voor openheid en respect voor iedereen.”
De Vlaamse en Brusselse holebi- en transgenderverenigingen kwamen dit weekend bijeen voor de algemene vergadering van hun koepelorganisatie çavaria. De groepen Mikpunt, de groep die de homofobie van het Vlaams Belang in kaart brengt, en Merhaba, actief voor de belangen van allochtone holebi’s en transgenders, riepen de aanwezigen op elke vorm van racisme en xenofobie uitdrukkelijk te veroordelen, naar aanleiding van de Internationale Dag ter Bestrijding van Racisme en Discriminatie. En met succes, zo bleek uit de unanieme steun voor dit initiatief.
Veroordeling van geweld
De voorbije jaren hebben ook allochtonengroeperingen regelmatig hun steun aan de holebi- en transgenderstrijd laten blijken. 
Tijdens een protestactie tegen homofoob geweld in Antwerpen vorig jaar, nam Naima Charkaoui van het Minderhedenforum het woord: “Wij willen heel duidelijk maken dat we tegen alle vormen van geweld en haat zijn en dat wij in die zin eigenlijk bondgenoten zijn van de holebitransgenderbeweging.” Ook recent, toen de spanning tussen de holebi- en transgendergemeenschap en de allochtone gemeenschap leek te stijgen naar aanleiding van enkele uitingen van homofoob geweld, liet de allochtone gemeenschap weten dat ze dit geweld veroordeelde.
Samen
Çavaria steunt de allochtone gemeenschap door op deze dag uitdrukkelijk elke vorm van racisme en xenofobie te veroordelen. Op vele terreinen zoals de arbeidsmarkt, de media, het onderwijs en de woningmarkt worden mensen gediscrimineerd omwille van hun afkomst en/of omwille van hun seksuele geaardheid en genderidentiteit. Holebi’s, transgenders en allochtonen hebben er alle belang bij om samen op te komen tegen racisme, homofobie en transfobie.
Lees ook:
Spuugzat, mijn reactie op de Open Brief.
Holebiplus 