We beleven historische momenten. Zo zal maandag voor het eerst een openlijk homoseksuele premier in dit land de eed afleggen. Voor u in katzwijm valt: Morgen trekt een (hopelijk) massale betoging door de straten van Brussel tegen… het regeerprogramma dat door die premier is geschreven. En ook daar zullen openlijke holebi’s en transgenders zijn.
Di Rupo heeft zijn deel van de seksuele repressie wel gehad. Zijn politieke carrière was ei zo na afgelopen in november 1996. Toen raasde de Dutroux-hysterie door het land. Di Rupo (vicepremier en minister van Economie en Telecommunicatiein de regering Dehaene) kreeg een artikel in De Standaard onder de neus geduwd over een klacht van een minderjarige jongeman die een seksuele relatie met hem zou hebben gehad. Dit had niet alleen zijn effect op Di Rupo zelf. Ik herinner mij nog dat Dimitri Vanderhaeghen, toen woordvoerder van WJNH, iets zei in de trant van: “Nu hebben zo ons allemaal”. Barre tijden. Maar de beschuldigingen konden niet hard gemaakt worden. Het in homokringen publiek geheim dat hij homoseksueel was bleef hangen. Di Rupo, in De Standaard van 30 november 2011: “Op maandagochtend kwam ik aan op het PS-hoofdkwartier. Een meute Belgische en buitenlandse journalisten en cameramensen stond me op te wachten. Kathryn Brahy, toen nog journaliste bij RTL, riep naar me: ‘Naar het schijnt bent u homoseksueel!’ Ik heb me omgedraaid en geantwoord: ‘Ja. Et alors?’,
Dat moment vergeet ik nooit meer. Enkele seconden eerder verdrongen de journalisten zich nog rond mij, na dat antwoord viel alles en iedereen stil.”
Di Rupo is geout
Het linkse Roze Aktiefront (RAF) had zo zijn eigen visie op de affaire: “Als er binnen de meerderheidspartijen een stroming is om Di Rupo te verdedigen heeft dat nauwelijk met respect voor zijn homoseksualiteit te maken. Di Rupo is een van de machtigste mannen van dit land, vertrouweling van Dehaene. De regering kan het zich permitteren dit soort homo’s te verdedigen. Di Rupo heeft nooit zijn coming-out voor het grote publiek gedaan en heeft de eisen van de beweging nooit gesteund, zelfs niet op belangrijke momenten zoals toen het Vlaams Blok campagne voerde om het wetsvoorstel Willems-Landuyt te torpederen”. (Raf-nieuwsbrief, november 1996). Di Rupo is geout in de letterlijke zin van het woord. Men heeft het in zijn plaats gedaan.
Van vermeende pedo tot premier
Morgen krijgt Di Rupo dus het protest van de vakbonden te verwerken. Met reden. De coalitie die op de been gebracht wordt zal de richtlijnen van Europa uitvoeren: drastische besparingen, waarvan het grootste gedeelte door arbeiders en bedienden zal gedragen worden. Gaan we naar Griekse toestanden? De toekomst zal het uitwijzen. In elk geval vond ik het nuttig om een klein stukje van de betoging roze te kleuren. 
Outrage! nam onlangs deel aan de slettenmars. Het deed mij denken aan de jaren ’80, toen holebi’s op heel veel manifestaties te zien waren: voor de legalisering van abortus en andere vrouwenrechten, vakbondsbetogingen, een jongerenmars voor werk, betogingen tegen het plaatsen van kernraketten (‘Potten en Janetten tegen de raketten’), racisme en uiteraard ook de jaarlijkse pride. We gingen de arbeiders van Renault Vilvoorde een hart onder de riem steken en waren in 1997 op de legendarische “Mars voor Werk” (foto: ‘Lesbiennes et homos dans la lutte pour l’emploi’), 
georganiseerd door het personeel van Forges De Clabecq. Enkele maanden later ondertekende Roberto D’Orazio (foto), vakbondsleider van de Forges, het eisenplatform van de Pride.
Niet gelukkig
En morgen dus terug op straat met rood, blauw, groen, en een klein beetje roze. Zal ik u even mijn eigen persbericht citeren? “Met de slogan ‘Elio this is not gay’ willen homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders hun protest tegen de asociale maatregelen van de nieuwer regering kenbaar te maken tijdens de Nationale Manifestatie op vrijdag 2 december. De meeste holebitransgenders zijn immers geen bankiers, speculanten of bezitters van een groot vermogen. Zij zullen de negatieve gevolgen van het regeringsbeleid ondervinden. Nochtans zijn zij niet verantwoordelijk voor deze crisis, evenmin als de rest van de werkende bevolking.” 
De slogan ‘Elio this is not gay’ moet het volgende uitdrukken: “1.’Gay’ is het Engelse woord voor homoseksueel. We zijn blij met de eerste (openlijk) homoseksuele premier van dit land maar verwachten van hem dat hij ingaat tegen de anti-sociale koers die ons wordt opgedrongen vanuit Europa. 2.’Gay’ betekent ook vrolijk, gelukkig. Wij zijn niet gelukkig met de asociale maatregelen van deze regering.”
Meer moet dat voorlopig niet zijn. De bordjes staan klaar.
Lees het verslag van deze actie.
Holebiplus 