In 1999 verscheen in de nieuwsbrief van het Roze Aktiefront een scherp artikel over het feit dat WJNH zich gedroeg als een soort broedmachine: Zoveel mogelijk kuikentjes produceren die vanaf het moment dat ze konden lopen zich gedroegen als consumptienichten en -potten die geen enkele prikkel hadden meegekregen om zich te engageren in de holebitransgenderbeweging.
Sven Pichal, een van de wonderboys uit de eerste generatie jongeren die in het veilige nest van WJNH mochten opgroeien reageerde in De Magneet, het blad van Het Roze Huis: “Ik denk dat we met onze jongerengroepen op dit moment de handen vol hebben en dat we ons best doen om in de holebi-beweging onze stem te laten horen en onze inbreng te doen. We zijn nog een jonge beweging. Er stromen wel jongeren door. Misschien niet de meerderheid maar toch… Ik denk dat nog wat geduld wel zal lonen. Wacht tot ik 26 ben!”
Pashokjes
Sven heeft woord gehouden. Hij is niet alleen consequent bezig als vrijwilliger voor de beweging, hij werd ook nog eens één van onze nieuwe mediagezichten. Hij was een van de pleitbezorgers van de campagnes die door de holebitransgenderbeweging werden gevoerd tegen het Vlaams Belang. Hij zet zich in voor campagnes over veilig vrijen en vertolkte onze boosheid en verdriet over de moord op David Kato (foto).
Op Kifkif verscheen een opiniestuk dat breekt met de gangbare opvattingen over ‘allochtonen‘. Sven Pichal heeft dit opiniestuk mee ondertekend, nadrukkelijk ook als voorzitter van Het Roze Huis. “Alle daden van ‘allochtonen’ – en vermeende moslims in het bijzonder – worden verklaard in termen van ‘hun cultuur’. Vanuit die verklaring wordt dan gezegd dat ‘zij’ zich moeten aanpassen aan ‘ons”. Aangezien dat aanpassen maar niet lukt wordt de tegenstelling tussen ‘wij‘ en ‘zij‘ steeds groter en het wederzijds onbegrip groeit alleen maar. Mensen in pashokjes duwen is in deze geen goede strategie.
Superdiversiteit
Het is een tekst die je moet laten bezinken. Let ook op het nieuwe woord dat erin staat: Superdiversiteit. “Beleid moet vertrekken van het feit dat wij een immigratiesamenleving zijn. ‘Dé migrant’ of ‘dé multiculturele samenleving’ bestaat niet (meer), superdiversiteit is de realiteit.” 
Om het cru te zeggen: het Vlaams Belang heeft jarenlang beweerd dat we worden ‘overspoeld‘ door migranten. Wel, we zijn intussen ‘overspoeld’. Of beter: er stromen allerlei soorten beken en rivieren door ons land en dat zal niet meer veranderen. Eén van de stromen is die van de holebitransgenders. Geen klein stroompje. 40.000 deelnemers aan de pride in Brussel, dat betekent iets. De pride laat zien dat ook wij een ‘cultuur’ hebben. Gaan we die verder laten botsen met andere culturen? Of zoeken we naar een synthese?
Falko
We riskeren trouwens van hetzelfde laken een broek te krijgen. Wat als men met ons op een gelijkaardige manier gaat afrekenen? Als men bijvoorbeeld de seksuele cultuur van een deel van de homomannen gaat demoniseren als de oorzaak van de verspreiding van hiv? Het hameren op de culturele verschillen kan ook de holebi’s en transgenders zuur opbreken.
De opmerkingen over het zogenaamde provocerende gedrag op de pride en het ‘te‘ vrouwelijke gedrag van Falko is eigenlijk een reactie op het feit dat ook holebi’s en transgenders zich op bepaalde punten niet wensen aan te passen.
Çavaria
Door dit opiniestuk mee te ondertekenen geeft Sven aan dat onze beweging verder door moet groeien naar meer volwassenheid en de ‘wij hebben geen tijd om ons met andere minderheden bezig te houden’-mentaliteit van zich moet afgooien. “Ook het middenveld en de bedrijfswereld moeten in eigen boezem kijken”, zegt de tekst. Dat middenveld, dat is ook çavaria. Ik lanceerde hier al een oproep om de discussie te openen over een belangrijke verklaring tegen racisme van ILGA. Merhaba stuurde ook een duidelijke boodschap de wereld in. Er begint iets te bewegen en het wordt tijd dat er iets begint te bewegen.
Bijscholen
“Zij hebben dus de keuze: ofwel hun mening bij stellen (evt via bijscholingscursus) ofwel terug keren naar hun land van herkomst” schreef Jo Vansteenkiste onlangs over homofobie bij allochtonen. Ik denk dat we allemaal een bijscholingscursus nodig hebben: de ene wat meer over de oorzaken van racisme, de andere over homofobie en misschien zelfs iedereen over transfobie. Er is geen land van herkomst. Er is wel een land waarin we allemaal samenleven. We hebben het recht en de plicht om dat samenleven te organiseren. 
Merhaba, zowat de enige çavariagroep die nauwe banden heeft met de moslims in België, wijst op “de complexe manier waarop discriminaties voor de meesten holebi’s en transgenders uit etnisch-culturele minderheden meervoudig zijn. Velen kunnen zich immers niet permitteren om in een sterke LGBT-identiteit te investeren, terwijl ze zich in andere aspecten van hun leven ook niet ten volle kunnen ontplooien omdat ze bv. minder kansen hebben op de arbeidsmarkt of op een degelijke huisvesting.”
Solidariteit
Wat eigenlijk ook betekent dat we er als gemeenschap en als beweging er baat bij hebben terug voeling te krijgen met vakbonden en andere organisaties die voor de werkende bevolking opkomen. Çavaria moet geen vakbondsacties te organiseren, maar kan wel solidair zijn met acties tegen racisme en voor gelijke kansen. Waar waren de holebitransgenders toen men op straat kwam tegen de politieke impasse? 
Solidariteit is geen product waarop we spaarzaam moeten zijn, integendeel. Een beetje meer maatschappijkritiek is daarbij onvermijdelijk. Merhaba: “We haken af als internationale solidariteit betekent dat we tevreden moeten zijn met een beleid dat asiel op grond van seksuele oriëntatie (net iets) makkelijker maakt, in een context van een Europa dat haar grenzen sluit voor asiel, gezinshereniging en migratie in het algemeen. Wij weigeren gebruikt te worden als stok om etnische en religieuze minderheden te slaan. Behalve de andere nefaste gevolgen dat dit heeft voor onze gemeenschappen, is dit ook de minst efficiënte manier om homofobie te bestrijden.”
De roze ploeg van Ali Salmi
Ali Salmi (uiterst links op de foto) is schepen van Mechelen “voor welzijn, preventie, diversiteit, emancipatie, ontwikkelingssamenwerking, gelijke kansen en contacten met het O.C.M.W.” Naar aanleiding van 17 mei, de Internationale Dag Tegen Homofobie, organiseerde hij een actie met medewerking van de voetballers van KV Mechelen als Racing Mechelen. Hij heeft al lang begrepen dat initiatieven zoals deze misschien niet persé goed onthaald worden door zijn achterban maar dat hij toch zijn verantwoordelijkheid moet nemen. Hij heeft een duidelijke opvatting over hoe een diversiteitsbeleid er moet uitzien: “Diversiteit moet dan ook één van de prioriteiten van het Vlaamse en federale beleid worden. Dat beleid moet er op gericht zijn om de verschillende gemeenschappen in contact te brengen met elkaar en samen activiteiten te laten organiseren. 
Op deze manier moet men de vooroordelen bestrijden die over bepaalde bevolkingsgroepen nog steeds bestaan. Een ideale plaats om hiermee te starten is de schoolomgeving.” Hij dient ook de pleitbezorgers van ‘aanpassen of opkrassen’ van antwoord: “Men moet als beleid weten wat men wil: langs de ene kant vragen en eisen dat ‘allochtonen’ zich zouden moeten integreren, maar langs de andere kant de eigen verantwoordelijkheid niet ten volle opnemen om alle uitsluitingsmechanismen weg te werken. Integendeel, men introduceert er soms nog meer. Dit is niet ernstig en niet geloofwaardig. De doelgroep waarover we het hebben voelt zich niet aangesproken, zelfs eerder uitgesloten en niet aanvaard. De Vlaamse overheid investeert niet voldoende middelen om bepaalde projecten echt effect te laten hebben.”
Eén zwaluw maakt de lente niet. Het is best mogelijk dat het signaal van Sven wordt weggelachen of genegeerd. zo verscheen er op de nieuwspagina van Het Roze Huis totnogtoe geen woord over de tekst op Kifkif. Het is aan de raad van bestuur van çavaria om dit te vermijden en er een constructief debat van te maken.
Holebiplus 