Çavaria paradeert

Het was uitkijken naar de tweede grote parade van de burgerbeweging Hart boven Hard. En zoals altijd ook naar de aanwezigheid van holebi’s en transgenders.

Mee met de stroom

Na een zeer bescheiden aanwezigheid (zonder spandoek en slechts een handvol holebi’s) vorig jaar mocht het dit jaar iets meer zijn en dat was het ook. Een 30-tal mensen schaarden zich achter en rond de spandoek van Çavaria – Opkomen voor holebi’s en transgenders – Heel wat (jonge) vrouwen en enkele RAF-oudstrijders voor wie het lang geleden was dat de LGBT-beweging zich nog eens liet zien in een bredere strijdbeweging. Maggy
Doumen – bestuurslid van Çavaria die op de foto wordt ingekleurd – had haar netwerk gemobiliseerd en Doreen Alex De Greef  (op de foto met spandoek) – educatief medewerk(st)er van Çavaria – zorgde voor de organisatie en riep op via Facebook: “Vandaag is het zover. Kleed jullie warm en trek gemakkelijke schoenen aan. Je vindt de çavariadelegatie terug aan afdeling 1 om 13u30. Of zoek gewoon de regenboogvlaggen. Tot straks iedereen! Samen staan we sterk!” Deze actievorm was sedert het verdwijnen van het Roze Aktiefront flink in de verdrukking gekomen. Maar er is duidelijk een nieuwe generatie die de strijd voor LGBT-rechten opnieuw wil verbinden met een bredere beweging zoals Hart boven Hard. De opkomst was lang niet slecht en mag best vergeleken worden met de delegaties van holebi’s die in de jaren ’70, ’80 en ’90 naar manifestaties tegen racisme of oorlogswapens mee stapten.

5 krachtlijnen

(Minstens?) 25.000 mensen stapten op in de Parade rond 5 krachtlijnen: Democratie is de som waarin iedereen meetelt – De nieuwe economie maken we samen We gaan voor een klimaat in evenwicht – We halen onze rijkdom uit straffe basisvoorzieningen – Onze toekomst stopt niet aan de grens. Çavaria liep mee achter de eerste krachtlijn. Er waren – naast de tientallen holebi’s die ik onderweg ergens ontmoette – ook nog twee georganiseerde vormen van aanwezigheid. Omnya, de Brusselse organisatie die rond vluchtelingen en allochtonen werkt had opgeroepen om met het blok “Onze toekomst stopt niet aan de grens” mee te lopen. Ook de rythm ladies van Famba (foto) waren er en op hun facebookgroep lieten ze weten: “Je vindt ons op de brug boven de autotunnel, hoek Boudewijnlaan en Antwerpse steenweg, bij de Vrouwenraad.”

Zure reactie van N-VA

Het was duidelijk dat de deelnemers aan de parade geen hoge pet op hebben van het regeringsbeleid. “Wat de parade bewijst is dat er ook een grote afkeer bestaat van een beleid dat parmantig weigert om een duurzame toekomstvisie te ontwikkelen, om in te zetten op duurzaamheid en structurele rechtvaardigheid. Hart boven Hard slaagt er duidelijk in die onvrede te kanaliseren en te mobiliseren.” las ik op De Wereld Morgen. Er was duidelijk méér volk dan vorig jaar. De beweging groeit. Na drie jaar had deze regering gehoopt dat de burgerbeweging zal uitdoven. Maar in plaats van een uitdoofstrategie zie je dat de beweging gewoon verder is doorgegroeid. Het is belangrijk dat een middenveldorganisatie als Çavaria zich hierbij aansluit. Dat dit niet naar de goesting is van de N-VA bleek uit de commentaar van N-VA’er Kurt Naert-Segaert: “HART BOVEN HARD heeft zeker bestaansrecht. Çavaria zou echter een koepelorganisatie moeten zijn van ALLE holebi’s. Als die een weerspiegeling vormen van de maatschappij, dan stemde meerderheid van holebi’s VOOR deze regering. Uit persoonlijke naam kan en mag iedereen meedoen…als holebibeweging is dat jammer.”

Vlaams Regering houdt beweging in onzekerheid

Gelukkig kon meneer Naert-Segaert zijn verbod niet hard maken. Zoveel macht heeft de N-VA nu ook weer niet. Gelukkig maar. De proteststem is noodzakelijk want het beleid (mee bepaald door de N-VA) is niet bepaald bevorderlijk voor een goede werking. Op de jaarlijkse algemene vergadering van Çavaria vernamen we dat de Vlaamse regering zéér onduidelijk is over de broodnodige subsidies die de koepelorganisatie nodig heeft. De manier waarop dit nu gebeurt – subsidies per project, niet als vaste en betrouwbare financiering – maakt de toekomst van de beweging zeer onzeker. Bovendien dreigt men ook die subsidies te verminderen want men bezuinigt op zowat alles wat sociaal is. Op de facebookpagina van Çavaria krijgt hij lik op stuk: “Als je als belangenorganisatie opkomt voor de rechten van je achterban, doe je aan politiek. Dat is de kern van de opdracht van Çavaria (…) Voor çavaria staat deze Parade heel duidelijk voor een positief beleid. Dit is geen kritiek om de kritiek (op deze of gene beleidsverantwoordelijke), maar een poging om onze stem te verheffen met alternatieve ideeën.”

“Respecteer de grondwet”

Of zoals Hart boven Hard-woordvoerder Wouter Hillaert (foto) het formuleerde: “Waar we voor staan, staat in de grondwet. En wij zijn natuurlijk trouwe Belgen. Wij volgen wat de grondwet zegt: ‘Ieder heeft het recht op een menswaardig leven, met het recht op arbeid, het recht op sociale zekerheid en geneeskundige bijstand, het recht op een behoorlijke huisvesting, het recht op de bescherming van een gezond leefmilieu, het recht op culturele en maatschappelijke ontplooiing, het recht op gezinsbijslagen.’ Zo staat het er, in artikel 23. ‘Het recht van de sterkste’: nergens gevonden. Onze alternatieven zijn gewoon basisrechten. Het zegt veel over deze samenleving dat we ze opnieuw moeten verdedigen. Maar dat is wat we zullen blijven doen.”

Holebi- en transgenderstrijd is sociale strijd

Wat de parade bewijst is dat er ook een grote afkeer bestaat van een beleid dat parmantig weigert om een duurzame toekomstvisie te ontwikkelen, om in te zetten op duurzaamheid en structurele rechtvaardigheid. Hart boven Hard slaagt er duidelijk in die onvrede te kanaliseren en te mobiliseren. Holebi’s en transgenders wonen niet op een ander planeet waar problemen zoals werkloosheid, racisme en sociale onzekerheid geen invloed op hen hebben. Chloé Lenaerts van Het Roze Huis en Yves Aerts van Çavaria onderstreepten dat nog eens in een interview met Gazet Van Zurenborg: “Er is een steeds groter wordende groep van 80-plussers binnen onze gemeenschap. Je hebt ook mensen die tot culturele minderheden behoren, mensen in armoede, met een beperking of mensen die tot verschillende minderheden behoren. Voor heel wat holebi’s is het nog altijd een probleem om tot een minderheid te behoren. Ze noemen dat een ‘minderheidsstoornis’. Daar vloeien dingen uit voort als zelfdodingsgedachten, zelfmoordpogingen en dan sluiten we nog de ogen voor wat er buiten België gebeurt.”

Molenbeek

De parade kreeg ook een warm welkom in Molenbeek (zie ook het verslag op het RTBF-journaal) U weet wel: waar volgens Geert Bourgeois een ‘aparte samenleving’ zou bestaan en waar iedereen een terrorist is. Niks van gemerkt trouwens. Het was duidelijk een goed idee om de parade door Molenbeek (de beruchte kanaalzone) te laten passeren. Het valt telkens weer op dat je op manifestaties als deze een heel andere sfeer opsnuift dan in de media of in het discours van de meeste politici. Volgende keer moet je zeker eens meedoen dus!