Çavaria lanceerde een oproep naar alle gemeentebesturen om tijdens de Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie (IDAHOT) op 17 mei een regenboogvlag op te hangen aan het stadhuis of een openbaar gebouw. Bijna alle gemeenten gingen daarop in. Vanuit Denderleeuw kwam een reactie die mag worden toegevoegd aan de eindeloze reeks homofobe oprispingen van de NVA.
Best een mooi resultaat. In 2013 deden 117 Vlaamse gemeenten mee. In 2014 hebben 259 toegezegd. (voor Update: zie persbericht van Çavaria) De deelnemende gemeenten van 2015 vind je hier.
De norm is wat anders
De gemeenten die de regenboogkleuren liever niet hijsen hullen zich meestal in stilte. Vanuit Denderleeuw kwam wèl een officiële (afwijzende) reactie. NVA-Schepen van Integratie(?) Koen D’Haenens (op de foto naast de voorzitter) op de site van Het Nieuwsblad: “Iedereen heeft het recht te zijn wie men is. Maar dat moet toch niet overal geëtaleerd worden, bijvoorbeeld door middel van de regenboogvlag? Waarom moet alles, wat buiten de norm valt, steeds in de verf gezet worden? Misschien ben ik wel op dat vlak nog wat ouderwets maar de norm is vandaag de dag toch steeds nog wat anders.” De regenboogkleuren werken bij een aantal NVA’ers dus nog steeds als een rooie lap op een stier. D’Haenens zal zich de uithaal van zijn voorzitter naar de regenboogtruitjes vast herinnerd hebben.
Het bericht was te lezen op de site van Het Nieuwsblad op vrijdagvoormiddag 17 april. Het zorgde meteen voor heel wat protest op de sociale media. En kijk: in de late namiddag van die dag lezen we op de site van De Morgen: “Na de weigering dan toch een regenboogvlag in Denderleeuw”. Schepen D’Haenens opnieuw: “Als daar zoveel heisa over bestaat dan heb ik er geen enkel probleem mee om die vlag op te hangen”. Leve de heisa dus. Maar wat is er nu eigenlijk gebeurd? En zijn de problemen van de schepen echt als sneeuw voor de zon weggesmolten?
Niet vies van Vlaams Belang
Na de gemeenteraadsverkiezingen kwam Denderleeuw in het nieuws nadat het Vlaams Belang gedoogsteun aan de coalitie van N-VA en CD&V verleende. Daarmee sloeg het VB een bres in het cordon sanitaire, een afspraak tussen alle democratische partijen om nooit coalities te sluiten of zich politiek laten steunen door extreem-rechts. Provinciegouverneur André Denys moest er aan te pas komen. Hij kreeg NVA, CD&V en OpenVLD-Plus zover om een coalitie te vormen waardoor de gedoogsteun van het VB overbodig werd.
Spontaan of georkestreerd?
Het blijft duidelijk dat men bij de NVA af te rekenen heeft met een verregaande schizofrenie rond homoseksualiteit. Enerzijds probeert men de kiezers die zich ‘buiten de norm‘ bevinden aan boord te houden. Maar keer op keer schofferen de NVA-politici ons. Ze kunnen het echt niet laten. Er is allicht heel wat afgetelefoneerd die vrijdag tussen NVA’ers. Wat trok D’Haenens over de streep? Het zou best kunnen dat het toch niet helemaal zo spontaan verlopen is als we via de media vernemen. De NVA is er immers meester in om gore standpunten te lanceren en die daarna terug in te slikken. Zo bedient men het extreem-rechtse, racistische en homofobe publiek dat men bij het Vlaams Belang weg heeft gehaald. Als de homofobe of racistische uitlating eenmaal gelanceerd is komt men er op terug met de mededeling dat het allemaal niet zo bedoeld was.
De Moordende Norm
De quote van D’Haenens “De norm is vandaag de dag toch steeds nog wat anders” is niet nieuw. We vinden deze opvatting al terug in uitspraken die in de gloriedagen van het Vlaams Belang werden gedaan. Filip De Winter zei in 2008 in het Vlaams Parlement: “Ik dacht dat het de bedoeling was van de Vlaamse Regering om de maatschappelijke norm te respecteren. Tot nader order is de maatschappelijke norm er nog altijd een met respect in eerste instantie voor de natuurlijke samenlevingsvorm tussen man en vrouw. De uitzondering bevestigt de regel. Homoseksualiteit is de uitzondering die de regel bevestigt, met respect voor de uitzondering, zonder discriminatie ten aanzien van de uitzondering, maar nog steeds de uitzondering op de regel.” Hij zei dit naar aanleiding van de ‘Tolero-campagne’, een goedbedoelde maar ietwat klungelige actie van de Vlaamse overheid waarmee men precies die norm probeerde te doorbreken.
Het is precies het hanteren van de termen ‘norm‘ en ‘normaal‘ dat holebi’s en transgenders nog steeds het gevoel geeft dat ze er niet echt bij horen. Dat heeft verregaande gevolgen. Men voelt zich sneller depressief, de zelfdodingscijfers liggen hoger en men functioneert minder goed. De norm schaadt mensen en kan dodelijk zijn.
Ook de Berbers leven niet volgens de ‘norm’
Het stigmatiseren van ‘minderheden‘ is bij de NVA nog steeds dagelijkse kost. De reactie van de Denderleeuwse schepen komt kort na de uitlatingen van Bart De Wever over de Berbers. Die zouden zich afsluiten in een eigen getto en weigeren zich in het maatschappelijke leven te integreren. Ook dit is niet nieuw: De Wever deed zijn ghetto-uitspraak tijdens een uitzending van Reyers Laat in september 2013. Daar ging hij zelfs een stapje verder: homo- en transfobie zou enkel nog bestaan bij moslims, die weigeren zich de normen en waarden van ‘onze‘ maatschappij eigen te maken. Zoals NVA’er en Schepen van Integratie Koen D’Haenens dus? Of zijn er aparte normen en waarden voor NVA-politici? Zou de schepen zelf wel goed geïntegreerd zijn?
Het Getto
Interessant is ook hoe Bart De Wever het begrip getto hanteert. Hij stelt het voor alsof Berbers daar zelf voor kiezen en er een zone van maken die zich maatschappijvijandig opstelt. Ik woon zelf in zo ‘getto’ en heb totaal andere ervaringen. Om te beginnen is de samenstelling van de buurt in Borgerhout waar ik woon zeer divers: Berbers, Afrikanen, Joden, ‘echte Vlamingen’, migranten uit Oost-Europa… Als ik het sfeertje moet volgen waarin de NVA mij wil duwen dan moet ik al die mensen wantrouwen en mijden.
De oorspronkelijke bedoeling van een getto was om mensen te isoleren. Het Getto van Warschau in Polen was het grootste joodse getto opgericht door nazi-Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. Van daaruit werden transporten naar de concentratiekampen georganiseerd. In dat getto vonden ook belangrijke opstanden tegen de nazi’s plaats.
Getto’s zijn ook bij andere minderheden bekend. In de VS zijn er getto’s voor zwarten, latino’s, Aziaten en holebi’s en transgenders. Getto’s zijn aantrekkelijk omdat ze een vorm van bescherming bieden tegen de racistische of homofobe maatschappij en onderlinge steun van een bepaalde groep gemakkelijker maken. Ook het uitgaansleven voor holebi’s wordt wel eens als getto omschreven. Ook deze getto’s kunnen broeihaarden zijn van maatschappelijk en politiek verzet. Denk aan de rellen in de homobar Stonewall in New York, die het begin inluidden van een moderne en militante LHBT-beweging.
De logica van Bart De Wever en zijn strijdmakker Etienne Vermeersch over wat nu precies racisme is werd uitgelegd door de professor in Reyers Laat begin april. Met een brede grijns begint hij met te zeggen dat wat BDW gezegd heeft over Berbers helemaal niet racistisch is: “Dat ligt nogal voor de hand”. Racisme is volgens hem enkel van toepassing op mensen die er “niet kunnen aan doen” dat ze zwart, zigeuner of Marokkaan zijn. Het wordt interessant op het einde van dit fragment. Daar heeft Vermeersch het over het dragen van een hoofddoek en beweert dat discriminatie hierom helemaal niet racistisch is. “Je kan die hoofddoek immers afzetten”. Bart De Wever zit hem goedkeurend aan te kijken. Maar als we die redenering doortrekken naar holebi’s en transgenders wordt het toch wel even slikken. Als twee mannen hand in hand lopen en ze worden om die reden uitgescholden, dan is het toch vrij simpel? Ze houden daar gewoon mee op en het probleem is opgelost. Of zoals Liesbeth Homans het zou zeggen: racisme en homofobie zijn relatief. In de beleidsverklaring van Homans (die minister van Gelijke Kansen is) lazen we dat ze van plan is een gids te publiceren voor holebi’s die tips geeft om geweldsituaties te vermijden en indien nodig ‘om ermee om te gaan’ Met andere woorden: hoe maken we ons zo onzichtbaar mogelijk? Reactie van SP.A-politica Els Robeyns: “Van zulke stigmatiserende boodschappen word ik oprecht kwaad. We moeten de publieke opinie sensibiliseren en niet die van de holebigemeenschap.”
En zo komen we bij een oud dogma van alle homofoben zoals het ook door het Vlaams Belang in allerlei vormen werd gepredikt: je mag het wel zijn, maar je mag het niet laten zien. Hoe het Vlaams Belang dat ziet kan je hier uitgebreid lezen.
Lees ook: De problemen van de NVA
Lezersbrief in Het Nieuwsblad
Holebiplus 