Iedereen vindt Jejoen Bontinck (20) leuk. Tenminste: om mee te lachen. Je kan lachen met zijn naam. Je kan dat ongestoord doen want hij is tenslotte een ex-Syriëstrijder en die verdienen toch niet beter om met stront en rot fruit bekogeld te worden? Je kan lachen met zijn vader. En nu kan je ook lachen – met dank aan het VIER-programma ‘De Ideale Wereld’ – met het optreden van vader en zoon in de VT4-talentenshow ‘Move Like Michael Jackson’ in 2010.
België is een land waar mensen op een beschaafde manier met wreedheid worden bestookt. We gooien ze niet van de daken zoals IS dat doet en we geven ze geen stokslagen zoals in Saoedi-Arabië. We folteren hen met de meest moderne methodes en noemen dat ‘satire‘. Filmpje die massaal gedeeld worden op Facebook door mensen die – ik zeg zo maar iets – de dag daarop best bereid zijn om een petitie tegen pesten op school ondertekenen. Terwijl we ons collectief gedragen als de typische pestkop in het lager onderwijs. Vraagt niemand zich dan af hoe hij/zij zou reageren als het over een eigen kind zou gaan?
Het Idool
Alle ouders willen dat hun kinderen het beter hebben dan zijzelf. En waarom niet als artiest met een carrière in de media? Een Michael Jackson-kloon zou een ideale start kunnen zijn dus duwde papa Bontinck zijn 14-jarige zoon de jungle van het showbizz in. Zoals papa Jackson ooit deed. Dat de kleine Michael – als jochie van 10 jaar oud – erotisch getinte popsongs zong was toen voor niemand een probleem. Later zou Michael van held naar outcast muteren. Het was blijkbaar toch niet zo’n goed idee om hem zijn jeugd af te pakken. Amerika had zijn ‘pedofilieschandaal‘ lang voor wij Dutroux hadden. The King of Pop bleef echter jongeren inspireren.
Glitter, applaus en rijkdom lagen voor het grijpen voor Jejoen. Maar net als bij Syriëstrijders wordt daar een zware tol voor betaald. Als je roem en geld wilt als artiest moet je er immers genoegen mee nemen dat je persoonlijkheid verbouwd wordt. Je bent eigenlijk geen mens meer, maar een product dat moet verkocht worden. In het geval van Jejoen en zijn tegenstrevers in de talentenshow is dat een vorm van kinderarbeid die we blijkbaar tolereren. Christenen worden niet meer voor de leeuwen gegooid zoals in het Rome Van Bart De Wever. In onze beschaafde wereld blijft entertainment echter mensen opvreten. Je moet als het ware bereid zijn om alle offers te brengen die ook in een heilige oorlog van je verwacht worden.
De Syriëstrijder
Papa Bontinck is een macho zoals er in dit land duizenden rondlopen. would be-paracommando en portier. Van alle markten thuis. Dat zou de carrière van Jejoen vleugels geven. Maar dat bleek toch niet echt te lukken. Jejoen stootte niet door naar de top. Was de hersenspoeling die Jejoen kreeg om hem om te bouwen tot popster een goede basis om van hem een Syriëstrijder te maken? Jejoen werd gegrepen door een nieuwe vorm van heldendom. Geen VT4 meer, maar Sharia4Belgium. Papa Bontinck wordt als mentor en manager vervangen door Fouad Belkacem. Van de moonwalk naar het trainingskamp. En toen werd alles zwart.
Toekomst?
In een interview met Gazet van Antwerpen zegt Jejoen: “Ik ben niet teruggekomen om in de gevangenis te zitten. In Nederland en Frankrijk wordt niemand aangehouden en worden de jongeren geholpen om aan werk te geraken. Ik wil niet meer terug naar Syrië of andere plaatsen waar er oorlog is. Ik wil hier mijn leven opbouwen en normaal functioneren en niet meer zo extreem denken als daarvoor. Misschien wil ik wel een bvba oprichten of zo om iets creatiefs te doen met eten, bijvoorbeeld een halal fastfoodrestaurant. Ik wil verder oprecht zijn in mijn aanbidding van Allah.” Het zou eens wat anders zijn: Jejoen Bontinck te gast in een kookprogramma op TV. Ik wens het hem van harte toe.