Onder de misleidende titel “Monseigneur Bonny, wilt u alle homo’s naar de hel?” reageert de extreem-katholieke organisatie Pro Familia op de brief van de bisschop van Antwerpen. In zijn brief van Bonny wordt gepleit voor een meer tolerante houding tegenover holebi’s en transgendenders. “Johan Bonny verkondigt publiekelijk een valse en ketterse leer” schrijft Pro Familia. een vereniging die zich uitspreekt “voor de verdediging van het natuurlijke gezin”
Bonny pleit er helemaal niet voor dat alle homo’s naar de hel moeten, integendeel. Pro Familia interpreteert het pleidooi van Bonny voor een groter tolerantie als een oproep aan holebi’s om te zondigen. En dus gaan ze – in hun logica – op zijn aanstoken naar de hel. De meeste media namen de misleidende titel over.
Het pleidooi van Bonny
Johan Bonny pleit in zijn open brief aan het Vaticaan voor een discussie in de katholieke kerk: “ik wil van een aantal vragen gewoon zeggen: er leeft meer in de Kerk dan één opvatting alleen kan weergeven (…) Onze kerkgemeenschap heeft er alle belang bij om de diversiteit naar boven te laten komen, zeker als men het heeft over gezin en familie. De tekst opent de deur voor anderen om daar ook iets over te zeggen.” Eigenlijk probeert de Antwerpse bisschop iets te doen wat katholieke holebi- en transgendergroepen al decennia lang vragen. We vinden die vraag terug in eisenplatforms van de Pride (voorheen Roze Zaterdag genoemd) sinds de jaren ’80. Uit het eisenplatform van de Roze Zaterdag van 1992: “Stopzetting van de negatieve kerkelijke houding tegenover seksualiteit in het algemeen en tegen homoseksualiteit in het bijzonder. Kerkelijke erkenning van het recht voor homoseksuelen en lesbiennes om hun homoseksualiteit volwaardig te beleven.” Pro Familia ziet dat absoluut niet zitten. Alle kerkelijke dogma’s en regeltjes worden aangehaald om Bonny het zwijgen op te leggen en deze discussie te blokkeren.
Eerste homofobe manifestatie in de Belgische geschiedenis
Het blijft niet bij verbaal protest: Op zaterdag 16 mei mobiliseert Pro Familia voor een Mars voor het Gezin. Het zal de eerste homofobe manifestatie in de geschiedenis van België zijn. Niet toevallig de dag dat holebi’s, transgenders en sympathisanten de jaarlijkse Pride vieren in Brussel. De mars is een directe aanval op de Pride en op een aantal eisen die eraan verbonden zijn. Ze hebben daarvoor een gedetailleerd manifest opgesteld. Wat ze daarin eisen is niets meer of minder dan het terugschroeven van de vrijheid die holebi’s en vrouwen de verbije decennia veroverd hebben. Het sluit nauw aan bij de homofobe standpunten die het Vlaams Belang en aartsbisschop Léonard verdedigen. Het sluit ook aan bij de aanval van de extreem-rechtse studentenvereniging KVHV op Bonny ongeveer tegelijkertijd lanceerde. Het KVHV is dan weer nauw verbonden met partijen als het Vlaams Belang en de N-VA.
Terug naar de jaren ’50
Wat wil Pro Familia? Hun manifest valt uiteen in twee delen. Om te beginnen willen ze dat binnen de katholieke kerk de katholieke leer en voorschriften van voor de jaren ’60 worden hersteld. Opvallend is dat men ook vraagt “Sensoa de toegang tot de katholieke scholen ontzeggen.” Sensoa is de dienst die mensen informeert over contraceptie, homoseksualiteit, seksueel overdraagbare aandoeningen en andere aspecten waar jongeren mee geconfronteerd worden. Heel wat leerkrachten – ook in het katholiek onderwijs – doen een beroep op Sensoa omdat het de thema’s aanbiedt zonder de dogmatische benadering die enkele decennia geleden in het onderwijs werd gebruikt.
De politieke eisen van Pro Familia
Ze zijn duidelijk. Hun lijstje wordt voorafgegaan door de formulering: “Van de burgerlijke overheid eisen we”. Laten we hun eisen even overlopen.
1. Afschaffing van elke wetgeving die de adoptie van kinderen door koppels van hetzelfde geslacht toelaat. Koppels hebben strikt genomen geen “recht op kinderen”, zoals ze recht hebben op materiële bezittingen, maar kinderen hebben wel het recht om in een vaste levensverbondenheid van vader en moeder te worden verwekt, gedragen, geboren en opgevoed (cf. Donum Vitae). Een kind dit recht op vader en moeder ontzeggen is een ontoelaatbare discriminatie!
çavaria voerde vorig jaar nog actie voor het erkennen van het meemoederschap (foto). Volgens Pro Familia (PF) is het dus geen discriminatie als een vrouwenkoppel of een mannekoppel geen kinderen mag opvoeden. Het waanidee dat niemand “recht op kinderen” heeft is intussen wel voldoende weerlegd. Eender welk heterokoppel dat absoluut niet in staat is om kinderen op te voeden heeft dat recht wel. Dat is volgens PF immers ‘natuurlijk‘. Het gaat dus niet om kinderrechten. Kinderen hebben het recht om een goede opvoeding te krijgen en dat staat los van het geslacht van hun ouders. Als kinderen worden gediscrimineerd dan ligt dat aan de economische positie van hun ouders. 1 op de 7 kinderen leeft vandaag in armoede. Dat heeft niets met het geslacht of de seksuele voorkeur van hun ouders te maken.
2. Herwaardering van het huwelijk in zijn ware betekenis van het woord: Een levenslange band tussen man en vrouw, gericht op de voortplanting en wederzijdse steun. Alle andere samenlevingsvormen zijn geen huwelijk en kunnen dus geen aanspraak maken op deze titel.
Het huwelijk voor vrouwen- en mannenkoppels is opengesteld in 2003. Bij de stemming over de openstelling van het huwelijk zat de NVA nog niet in het federale parlement. Tijdens die stemming in de Kamer op 30 januari 2003, stemden de drie leden van de VU (Volksunie, de partij waaruit zowel VB als NVA ontstaan zijn) verdeeld: Fons Borginon (die later naar het progressieve Spirit zou gaan) stemde voor, Frieda Brepoels (NVA) onthield zich. Danny Pieters (NVA) en Karel Van Horebeeke (NVA) stemden voor. Toenmalig voorzitter van de NVA Geert Bourgeois … was afwezig. Was het historisch belang van deze stemming hem ontgaan? Of juist niet? Van een verpletterende steun vanuit Vlaamsnationale hoek kan je niet spreken.Het Vlaams Belang stemde unaniem tegen en beloofde zelfs de beslissing te zullen terugdraaien als ze daar ooit de kans toe krijgen. In de senaat (28 november 2002) stemde Chris Vandenbroecke (NVA) voor.
3. Blijvende ondersteuning van de (grote) gezinnen omdat kinderrijkdom de beste en enige garantie blijft voor sociale welvaart en welzijn.
“Kinderrijkdom” als garantie voor welvaart en welzijn is een compleet achterhaald principe. In oude maatschappijmodellen was het de enige manier om voldoende arbeid (hoe meer kinderen, hoe groter de opbrengst op het landbouwgebied) te genereren. In West-Europa leven we intussen in een maatschappij waar we het veel groter zien: de sociale zekerheid is gebouwd op het principe van de onderlinge solidariteit. Niet meer tussen familieleden, maar tussen bevolkingsgroepen: wie meer heeft betaalt meer belastingen en voor wie minder heeft betekent dat kindergeld, een werkloosheidsuitkering en het terugbetalen van ziektekosten. Niemand hoeft nog armoede te lijden omdat de samenleving intussen zo rijk is geworden dat je die rijkdom kunt verdelen zodat iedereen kan leven.
Hoe rijker je bent, hoe meer je kunt afdragen om anderen te helpen. Maar dat is de theorie. Deze ‘eis‘ van PF is ook politiek en gaat regelrecht in tegen de linkse eis dat de superrijken en de grote vermogens moeten worden aangesproken. Dat is het principe van de miljonairstaks, zoals de PVDA en een deel van de syndicale beweging die voorstelt. Een rustige en comfortabele oude dag hangt niet af van het aantal kinderen en kleinkinderen. Hier vallen de meeste holebi’s en transgenders (die meestal geen of weinig kinderen hebben) trouwens uit de boot.
4. Een heropname van abortus in het strafrecht en een einde aan subsidies voor anticonceptiva, alsook de vele misleidende campagnes erover.
5. Een einde aan de verplichting die aan (para)medici wordt opgelegd om anticonceptiva aan te bieden.
Sedert ‘De Pil‘ heeft de vrouw de mogelijkheid om zelf te beslissen wanneer ze kinderen op de wereld zet. Toen contraceptiva nog niet bestonden moest maar al te vaak teruggegrepen worden naar abortus in een illegale, onveilige omgeving. De slogan van de beweging voor de legalisering van abortus was: ‘De Vrouw beslist’. Voor vrouwen die abortus laten uitvoeren is dit de laatste oplossing. Vaak omdat er iets is misgegaan bij het gebruik van contraceptie. Hoeveel katholieken zouden er trouwens nog wakker liggen van het feit dat de katholieke kerk officieel nog steeds het gebruik van anticonceptiva afkeurt?
Hier legt PF zelf een link tussen de vrouwenbeweging en de holebi- en transgenderbeweging. Dat verband is er ook. De strijd van vrouwen voor gelijkheid heeft onze strijd een positieve stimulans gegeven.
6. Een manifest verbod op openbare zedenschennis, zoals tijdens de zogenaamde Gay Pride tentoongesteld.
Wie de jaarlijkse Pride optochten kent weet dat er van ‘openbare zedenschennis‘ geen sprake is. Wèl zie je mannen en vrouwen in feestelijke en provocerende outfits, zoals je die ook ziet op manifestaties zoals Tomorrowland. Ook het klassieke genderpatroon wordt er graag doorprikt. Mannen hoeven zich even niet als mannen te gedragen. Het overgrote deel van de feestvierders loopt er echter rond zoals in het dagelijkse leven. Dit is een slinkse manier op de Pride te laten verbieden en alle tegenstanders van holebi- en transgenderrechten weten goed waarom ze dat willen: de Pride is – sedert zijn ontstaan in de jaren ’90 – steeds de breedste mobilisatie geweest van holebi’s, transgenders en al wie sympathie heeft voor die gemeenschap. De Pride is uitgegroeid van een kleine betoging van enkele duizenden in 1990 tot een massagebeuren van tienduizenden. In België maken de organisatoren er een zaak van om het publiek en de politici te confronteren met het eisenplatform van de beweging, dat samen met de Pride ontstaan is. De kracht van onze jaarlijkse massamanifestatie is niet te onderschatten. Het is een jaarlijkse wake up call voor de politieke wereld. Toen – na de moord op Ihsane Jarfi – er in de homogemeenschap terechte verontwaardiging ontstond omdat de regering Di Rupo na maanden van berichten over homofoob geweld nog steeds geen maatregelen waren genomen werd de top van de holebi- en transgenderbeweging – een week voor de Pride – in allerijl ontvangen door de regering. Di Rupo kon zich niet permitteren om op de Pride te verschijnen zonder een aantal beloftes te doen. Waarvan er intussen trouwens nog niet veel in huis is gekomen.
7. Een verbod op IVF, kunstmatige inseminatie, draagmoederschap en alle andere ersatz-concepten die de unieke aard van het natuurlijke gezin ondermijnen.
Ook hier gaan vele katholieken de wenkbrauwen fronsen. Blijkbaar worden heterokoppels die om medische redenen geen kinderen kunnen krijgen maar wel kunnen geholpen worden uitgesloten door PF. Het was één van de beslissingen van de regering Di Rupo om vanaf 1 januari het meemoederschap wettelijk mogelijk te maken. Voor twee vaders is nog niets geregeld maar de wetswijziging is alweer zo’n klein stapje vooruit in de gelijkschakeling van homo- lesbo- en heterokoppels.
8. Een verbod op de pseudowetenschappelijke gendertheorie in de onderwijsinstellingen en een verbod op de ideologische gender mainstreamingspolitiek in alle overheidsinstellingen.
Hier wordt een aanval gericht op de inspanningen om transgenders uit het verdomhoekje te halen. We weten dat het percentage zelfdodingen het hoogst is bij transgenders. 62% speelde ooit met de gedachte aan zelfmoord en 22% ondernam minstens één zelfmoordpoging. Je vraagt je dus af waar Pro Familia het lef vandaan haalt om deze eis te stellen. Vanuit christenlijke naastenliefde doen ze dat alvast niet. Wat ze met ‘pseudowetenschappelijke gendertheorie’ bedoelen is niet helemaal duidelijk. Wel duidelijk is dat er in het onderwijs rond gender veel ruimer wordt gedacht. Ook hier wordt de oude (en door de katholieke kerk jarenlang opgelegde) norm dat vrouwen en mannen strict oplegde hoe ze zich dienden te gedragen opgediept. Vergeet niet dat tot de jaren ’50 vrouwen (met verplichte hoofddeksel) en mannen op zondag apart in de kerk zaten. PF wil ons terug katapulteren naar die tijd.
Bij het publiceren van dit artikel merkte ik dat de eisen 9 en 10 van de website van Pro Familia zijn afgehaald. Toch maar even kijken wat er stond:
9. Een drastische verlaging van de belastingen, zodat gezinnen de financiële draagkracht kunnen ontwikkelen, om – bijvoorbeeld via crowdfunding – op corporatieve wijze binnen een solidaristisch gemeenschapskader in staat te zijn om de onderwijsinstelling van hun pedagogische voorkeur te financieren, onttrokken aan de pluralistische eenheidsworst die vandaag door de overheid aan ouders wordt opgelegd. Minder belastingen = meer vrijheid.
Hier wordt het geheel overgoten met een neoliberaal sausje en er worden zelfs een moderne term als ‘crowdfunding‘ (de overheid zorg niet meer voor het realiseren van maatschappelijke projecten maar de deelnemers moeten daarvoor zelf het geld bijeenzoeken) bijgehaald. Opvallend is ook het gebruik van ‘solidaristisch gemeenschapskader’ Solidarisme (vergis U niet) heeft niets met solidariteit te maken. De term solidarisme komt uit de jaren ’30 en werd toen gebruikt in de propaganda van nazistische en fascistische partijen.
10. De afschaffing van het tweede deel van het Belgische Grondwetartikel 21 “Het burgerlijk huwelijk moet altijd aan de huwelijkinzegening voorafgaan”. Het voltrekken van het huwelijk is een louter kerkelijke bevoegdheid waar de staat zich niet in te mengen heeft. Daarentegen moet het kerkelijk huwelijk wel als burgerlijke staat door de overheid worden erkend.
Dit is een pleidooi voor een opheffing van de scheiding van Kerk en Staat. Het huwelijk is – net zoals geboorte en overlijden – een instelling die door de overheid moet worden geregistreerd.
Holebiplus 