Yves Desmet, opiniërend hoofdredacteur van De Morgen, deelde op Facebook een opinie van Jilani Sayed uit Rotterdam. Een pareltje dat mij inspireerde tot onderstaande bedenkingen over gematigdheid en de gevaren ervan.
Er wordt – naar aanleiding van de wandaden van IS(IS) – van de moslims in de westerse wereld verwacht dat ze zich distantiëren van IS. Zo weten wij weer zeker dat we met gematigde (lees: ongevaarlijke) moslims te doen hebben. Een beetje zoals met de hoofddoek: moslima’s mét hoofddoek zijn gevaarlijk en mogen dus bijvoorbeeld niet achter een loket zitten. Moslima’s zonder mogen dat wel. Puur zelfbedrog eigenlijk: we maken het die moslims wel heel gemakkelijk om de boel hier over te nemen. Maar gaat hen dat ook effectief lukken? Ooit probeerden ze ons wijs te maken dat de Russen het hier gingen overnemen. De Russen zijn niet gekomen. Later zouden de Chinezen het hier overnemen. De Chinezen zijn niet gekomen. En nu gaan de moslims het overnemen? Het enige wat ik zie is dat de NAVO er met al dat soort opgeklopte ‘gevaarlijke bedreigingen‘ erin geslaagd is om een gigantisch militair apparaat uit te bouwen.
‘Sorry daarvoor’
Nu ben ik zelf iemand die bereid is om zich – dagelijks als het moet – te distantiëren van de oer-dwaze plannen om nieuwe gevechtsvliegtuigen aan te kopen (150 miljoen euro voor één zo’n machientje) en van de bekrompen manier waarop partijen (met de N-VA op kop) regeringscoalities vormen waardoor honderdduizenden holebi’s en transgenders het gaan moeten uitzweten. Niet omwille van hun seksuele voorkeur maar omdat ze als jongere, werkloze of gepensioneerde allerlei essentiële zaken zullen moeten missen zoals zwemlessen op school, een uitkering waar je kunt van leven of een menselijk bestaan in een bejaardentehuis. Veel jonge holebi’s (wiens ouders niet tot de financiële elite van Jambon junior behoren) zullen het moeilijker krijgen om het inschrijvingsgeld bijeen te krijgen om aan de universiteit te studeren. De verhoging van dat inschrijvingsgeld moet 163 miljoen opbrengen. Dat is iets meer dan de kostprijs van één F35. Ik distantieer mij dus te pletter, maar voorlopig haalt het niet veel uit. Het is mij ook nog niet gevraagd eigenlijk. Terwijl moslims om de haverklap te horen krijgen dat wat hun ‘soortgenoten’ doen niet door de beugel kan en dat ze geen minuut langer op dit Belgische lapje grond thuishoren als ze zich daar niet van distantiëren. Gelukkig nemen moslims dit op met de nodige humor. Dit clipje van Erhan Demirci (foto bovenaan) uit Nuff Said blijft wat dat betreft onovertroffen.
Gematigde priesters: bestaan ze?
Ik begin mezelf ernstig af te vragen hoe gematigd ik eigenlijk wel ben. Zeker na het lezen van het opiniestuk van Jilani Sayed: “Als je mij een gematigde moslim noemt, dan vind je moslims in principe iets negatiefs; behalve dus degenen die gematigd zijn. We noemen normale voetbalfans toch ook geen gematigde hooligans? Of priesters die geen kinderen misbruiken, zijn dat dan gematigde priesters? Automonteurs die je niet belazeren, zijn dat gematigde automonteurs? Het is dus nogal beledigend om als gematigde moslim neergezet te worden.”
Die zit. Hij sluit zijn tekst af met deze oproep: “Erken gewoon dat wij, de meerderheid van de moslimgemeenschap, de norm zijn. Dat wij ‘gewoon normaal’ zijn. Misschien dringt dan het besef door dat wij als moslimgemeenschap geen afstand nemen van iedere halfgare psychopaat. De extremisten nemen namelijk zelf al afstand van de islam en onze mooie moslimgemeenschap. Zij zijn niet de norm, zij zijn dat nooit geweest en zu zullen dit nooit worden. Verrek, neem ik nu toch afstand van die lui?”
Gematigde holebi’s?
Minderheden maken allemaal ongeveer hetzelfde mee: ze worden als ‘afwijkend‘ en zelfs gevaarlijk neergezet en moeten regelmatig ‘bewijzen‘ dat ze erbij (willen) horen. Bij holebi’s en transgenders gaat het niet over religie of het dragen van een hoofddoek. Maar gematigde holebi’s gaan bijvoorbeeld nooit naar een Pride. Daar zie je immers pas goed hoe onaangepast we zijn. Ze distantiëren zich dan ook regelmatig van dergelijke manifestaties. Al moet je daar mee opletten. Voor je het weet sleuren ze je er toch mee naartoe. Dat overkwam Lorin Parys, de in de VLD-oven iets te bruin gebakken ondernemer die overliep naar de N-VA. Nochtans had hij zich vorig jaar in een vlijmscherp opiniestuk volledige gedistantieerd van de Pride. Hij heeft er bijna een jeugdtrauma aan overgehouden en vertelt dat hij “met plaatsvervangende schaamte naast mijn ouders op de bank” naar de beelden op TV zat te kijken. “Moeten homo’s zich zo nodig als anders profileren terwijl we net vragen om net als alle anderen behandeld te worden?” vroeg hij zich af. Maar N-VA-gouwleider Piet De Bruyn was onverbiddelijk: “We hebben al zo weinig volk om naar de Pride te gaan, dus jij gaat mee.” Het feit dat de verkiezingen eraan kwamen trok Lorin over de schreef. Tot zover zijn gematigde imago. Soms moet je zelfs bij de N-VA niet al te gematigd zijn. Het Brusselse publiek dat de N-VA-praalwagen aanschouwde reageerde allesbehalve gematigd. Ze herinnerden zich dat de N-VA vol extreem-rechtse griezels zit en in Brussel een nieuw soort Apartheid wil invoeren. Ze scholden de N-VA’ers voor verrot. Wat dan weer tot nieuwe jeugdtrauma’s leidde bij de geadopteerde kindjes van de gematigde N-VA-koppels die dachten met hun nieuw samengestelde gezinnetje op de N-VA-praalwagen een onvergetelijke dag te beleven. Zo gaat Lorin (uiterst links aan de N-VA-spandoek op de pride in Brussel) uiteindelijk nog gelijk krijgen. Als je – N-VA’er zijnde – al niet weg blijft van de Pride wegens haar losbandig gehalte doe je dat misschien toch maar beter omwille van haar Brussels gehalte.
Een gematigd seksleven?
En dan is er ook nog dat extreme seksleven van vele holebi’s. Darkrooms, sauna’s, homocruises en ontelbare afspraakjes via chat- en andere kanalen. Geloof me: Het homo-equivalent voor ISIS vind je daar. Ook hier is de gematigdheid ver te zoeken. Laat dat nu juist een van de leuke kanten van ons bestaan als homo’s zijn: een iets grotere seksuele vrijheid. Al krijg je nu en dan wel van die gematigde homo’s die zich toch wel weer gaan distantiëren van al dat ontuchtig gedoe. Als ze bloed willen geven bijvoorbeeld. Het Rode Kruis vindt dat niet zo’n goed idee en heeft daarin gelijk: een groep waarvan 1 op de 20 mensen besmet is met hiv kan je – zelfs met de meest moderne technologie – maar beter geen bloed laten geven. Beslis je om dat wel te doen dan kan je het bloed evengoed uit Afrika invoeren. Ik weet het. Het is een moeilijke discussie. De gematigde homo’s kunnen dat maar niet begrijpen, sommigen liegen zelfs bewust tegen het Rode Kruis over het feit dat ze homo zijn en ze voelen zich daarbij gesterkt door de zekerheid dat hun seksleven even monogaam is als dat van een eendagsvlieg. Gematigde mensen kunnen dus grote leugenaars zijn. Çavariawoordvoerder Jeroen Borghs formuleerde het naar aanleiding van de berichten over het preventief gebruik van Prep als volgt: “Je seksuele oriëntatie mag niet de basis zijn voor extra preventieve maatregelen. De basis moet zijn de mate waarin je risico loopt. Voor risicogroepen binnen de groep van MSM kan deze aanvullende maatregel dan ook heel nuttig zijn. Mensen die samen zijn met iemand die seropositief is bijvoorbeeld, of mensen die aan seksdating via het internet doen, of homosekshoreca frequenteren.” Hoe gematigder, hoe minder risico? Niet echt een veilig pad volgens mij. Net zoals bij hetero’s is het aantal homo’s dat naast de pot pist gigantisch groot. En de kans om besmet te worden nog veel groter. Tot zover de garantie van de monogamie op een leven zonder hiv of andere seksueel overdraagbare aandoeningen. En we leven tenslotte maar één keer.
Alles wat ze zeggen…
Laten we vooral de fout niet maken om monogamie – of de illusie van monogamie – als de gematigde variant van het rijke homoleven te beschouwen. Monogamie is altijd tijdelijk en het is op het moment dat een monogame relatie op een of andere manier doorbroken wordt dat het gevaar het grootste is. Ik wil het aantal homo’s dat besmet is door hun ‘vaste‘ partner niet te eten geven. Het is precies dat valse gevoel van gematigdheid dat ons parten speelt en ons (seks)leven onveilig maakt.
Conclusie: het is voor homo’s sterk af te raden om zich als gematigd te profileren. Dat kan enkel tot verwarring en miserie leiden. Laat ik de ouwe slogan van De Rooie Vlinder nog maar eens bovenhalen: “Alles wat ze zeggen dat we zijn, dat zijn we ook”. Misschien niet allemaal, en niet allemaal tegelijk. Maar de basisboodschap is juist. Een holebi- en transgenderbeweging die dat niet meer beseft ondermijnt haar eigen positie.
En als U mij nu wilt verontschuldigen: ik moet mij op facebook dringend van een aantal fenomenen distantiëren.
Holebiplus 