“Gezocht: 2 levensgrote (etalage)poppen voor op onze nieuwjaarsreceptie komende zaterdag. De lieve gever/lener mag rekenen op onze eeuwige dank!” las ik op de facebookpagina van het Roze Huis. De poppen waren op tijd binnen en mochten figureren in een geslaagde actie.
Het is een regelrechte schande. Bij een lesbisch koppel moet de meemoeder (die het kindje dus niet draagt) een cursus (waarvoor ze ook nog eens moet betalen) volgen om het te mogen erkennen. Bij een heterokoppel hoeft dat niet.
Leonie Nelissen (foto) formuleerde het op de nieuwjaarsreceptie van het Roze huis als volgt: “Als ik een man zou geweest zijn, dan was er geen probleem. Als ik gehuwd was werd ik automatisch vader van mijn kind en als ik niet gehuwd was dan kon ik mijn kind erkennen voordat het geboren was. een lesbisch koppel kan dat niet.” De kromme situatie wordt nog eens goed uitgelegd in een opiniestuk dat op de website van Zizo niet toevallig onder de titel Vlaamse holebi- en transgenderbeweging voert druk voor automatisch meemoederschap op werd aangekondigd. “We vragen gewoon dezelfde regeling die heterokoppels genieten.” is de kern van hun boodschap.
“Alsof je met iets strafbaars bezig bent”
Auteur Saskia de Coster, die de oproep mee ondertekende, hekelt de huidige situatie: “Binnenkort word ik zelf ouder. Mijn vriendin krijgt een kindje en dat zal ook mijn kind zijn. Vermoedelijk de eerste twee jaar in de praktijk, pas nadien ook op papier. Wanneer in een heterokoppel de man erkent dat hij de vader is, ook al is dat biologisch misschien niet helemaal waar doordat ze hulp ingeroepen hebben van een zaaddonor of een postbode, dan is hij automatisch de officiële vader. Bij holebikoppels duurt zoiets jaren én is het afhankelijk van de willekeur van de rechter die zich over je dossier buigt. Als je het allemaal een beetje vlot wil laten verlopen, neem je best een advocaat onder de arm – alsof je met iets strafbaars bezig bent. De rechter mag de grootouders om advies vragen, de politie komt je huis inspecteren en mag in je onderbroekenlade het bewijs zoeken voor je mee-ouderschap. En dan moet ik ook nog een weekend lang een adoptiecursus volgen. Ik zweet nu al peentjes.”
Goeie Actie
Tijdens de nieuwjaarsreceptie van het Roze Huis op 4 januari werden de bezoekers uitgenodigd om een nieuwjaarskaartje te sturen naar Di Rupo met de vraag om nog voor de verkiezingen van 25 mei deze ongelijkheid ongedaan te maken.
Politiek Circus
De vraag is waarom Çavaria zo lang gewacht heeft met deze actie. Men wist immers al lang dat zonder het opvoeren van de druk dit dossier zou blijven liggen. Op de website van De Morgen wordt de lijdensweg uit de doeken gedaan.
Het plan van Turtelboom is dat meemoeders net zoals heterokoppels hun kind onmiddellijk bij de aangifte van de geboorte bij de burgerlijke stand moeten kunnen erkennen. Dat zou zowel gelden wanneer de moeder IVF ondergaat in het ziekenhuis, als wanneer ze zwanger wordt van een vriend. Het voorstel van Turtelboom bevat ook een clausule om ook homo’s automatisch rechten te kunnen toekennen, een keer er een regeling komt voor het draagmoederschap. Partijgenoot Jean-Jacques De Gucht diende het voorstel van Turtelboom begin januari in bij de Senaat. Open Vld maakt zich sterk daar wel een meerderheid te vinden. De Gucht verzamelde sowieso al de handtekeningen van de eigen Open Vld, MR, PS en sp.a.
Sonja wil de trein niet missen
Maar wat blijkt? CD&V had hetzelfde idee. Maar dan wel in de Kamer. Daar werkte Sonja Becq plots ook een gelijkaardig voorstel uit. “Om duidelijk te maken dat we ons het lot van de meemoeders wel degelijk aantrekken”, zegt zij. Het voorstel van Becq verschilt uiteindelijk zelfs niet heel erg van dat van de liberalen. CD&V bouwt enkel een extra voorwaarde in, zodat kinderen maximaal door twee ouders erkend kunnen worden, en niet door twee moeders plus een biologische vader. Open Vld zegt dat zij gelijkaardige garanties hebben ingebouwd. Ook de clausule over ‘mee-vaders’ heeft het CD&V-voorstel niet gehaald. “Ik ben ervan overtuigd dat hiervoor een meerderheid bestaat”, claimt Becq. Volgens De Morgen waren CD&V en Open Vld niet op de hoogte van elkaars demarche en reageren uiterst verbaasd. Of het debat voortgezet zal worden in Kamer dan wel Senaat, zal in de nabije toekomst uitgemaakt moeten worden. 
De minister roept op tot actie
Minister Turtelboom was op de bewuste nieuwjaarsreceptie van het Roze Huis persoonlijk aanwezig om op te roepen tot steun aan de wenskaartenactie. Een minister die oproept tot actie om haar eigen regering onder druk te zetten? Het donderde in Keulen. En waarom nu pas? Waarom was Çavaria niet eerder op dit idee gekomen? En waarom lanceert de CD&V vlak voor de actie een eigen voorstel? De verkiezingscampagne is volop bezig en politieke partijen weten hoe ze met gerichte aanwezigheid in de media naar de gunst van de anders geaarde kiezer moeten hengelen.
Çavaria heeft een groot actiepotentieel
Maar dat is niet de zorg van de LHBT-beweging. De taak van Çavaria is het eisenplatform realiseren en daar zie ik een probleem: Çavaria had al veel vroeger druk moeten zetten op de regering door haar achterban te mobiliseren. Çavaria groepeert 130 groepen. Enkele dagen na de oproep hadden al 2.000 mensen de onlinepetitie getekend, waarvan 500 op de nieuwjaarsreceptie zelf. Dat is een potentieel waarmee men veel méér kan dan enkele maanden voor de verkiezingen snelsnel iets op poten te zetten. Acties plannen en op tijd organiseren is even belangrijk als het mee schrijven aan wetteksten. Het wordt hiermee duidelijk dat Çavaria naast een werkgroep politiek ook een werkgroep nodig heeft die acties bedenkt en organiseert en daarmee niet wacht tot vlak voor de verkiezingen. Een werkgroep die erover waakt dat de agenda van de holebi- en transgenderbeweging de agenda’s van de politieke partijen stuwt en niet omgekeerd. Die werkgroep zal zich goed kunnen uitleven, nu we voor een nieuwe legislatuur van een volle zes jaar staan. Vrijwillig(st)ers mogen zich altijd aanmelden.
En nu?
“We zijn voorzichtig optimistisch”, zegt Jeroen Borghs, woordvoerder van Çavaria. “Wie het doet maakt ons niet uit, zolang de automatische erkenning van meemoeders – ongeacht of ze met een anonieme of met een bekende donor werken – maar voor de verkiezingen door het parlement wordt goedgekeurd. Wij blijven actie voeren tot lesbische mama’s van dezelfde regeling kunnen genieten als heterokoppels.” Krijgen we nog een regeling voor het meemoederschap voor 25 mei? Hoedanook weten we dat er we nu al gewonnen hebben: de bereidheid om actie te voeren is aangetoond. Dat belooft voor de komende zes jaar, welke de samenstelling van de volgende regering(en) ook moge zijn. De beweging heeft laten zien dat ze inderdaad druk kan zetten. En dat zal nodig blijven. We hebben nog een heleboel eisen, waaronder het actieplan tegen homo- en transfoob geweld.
Holebiplus 