De booschap van deze jongeman is duidelijk: je moet mij niet hebben, doe iets aan homofobie. “Çavaria eist een versnelde uitvoering van het actieplan tegen homo- en transfoob geweld en vraagt verduidelijking van de Brusselse politie.” zo las je op de facebookpagina van çavaria-coördinator Yves Aerts en op de webpagina van Zizo. Een reactie op de klacht van Jonatas Baptista, een student aan de KU Leuven.
Volgens de jonge Braziliaan vond het incident zaterdagnacht kort voor middernacht plaats, toen hij met twee vrienden over de Grote Markt liep. “Twee jongens die met hun vriendinnetjes voorbijliepen, maakten ons uit voor ‘flikkers’, zegt de jongeman, “en toen ik aan mijn vriend vroeg wat er scheelde, greep één van hen me bij de schouder en begon me te slaan. Ik kreeg twee vuistslagen en mijn bril brak terwijl de meisjes ermee stonden te lachen. Mijn vriend kreeg ook een slag en rende naar twee agenten die wat verder stonden.” De agressieveling ging er vandoor maar volgens de jonge Braziliaan weigerden de agenten – die 20 meter verder stonden te kijken – iets te ondernemen. “Eén van hen zei me dat ik moest zwijgen of dat hij de volgende zou zijn die me een klap zou geven. Toen we probeerden uit te leggen wat er gebeurd was, zeiden ze dat ze wel wat anders te doen hadden.” Op Facebook zegt Baptista dat de twee agenten hem vertelden zelf naar het ziekenhuis te gaan voor een medisch attest. “Dat is de procedure”, zou hij te horen hebben gekregen. “De politie geeft je het gevoel dat jij de crimineel bent en niet het slachtoffer van een afschuwelijk misdrijf.”
Homofobie en Racisme
En uiteraard heeft de politie, na de klacht van Baptista, ‘een dossier geopend’. Zo eindigt de verslaggeving over dergelijke incidenten altijd. En er komt weer een ‘intern onderzoek’. Zeer intern, meestal. Het valt op dat machtsmisbruik en geweld ook meer en meer vastgesteld worden bij de politie zelf. In Brussel werden agenten van de spoorwegpolitie onlangs vervolgd omdat ze daklozen mishandelen. Hun advocaat sprak van groepsdruk vanuit een machomentaliteit. Een vluchtig bezoek aan een Antwerps café vlak voor een vergadering veranderde voor Elisabeth Sekanabo (foto) in een nachtmerrie. Ze werd racistisch behandeld en kreeg zelfs klappen, maar toen de politie er bij kwam, werd zij opgepakt en vier uur vastgehouden. Er kwam een protestmars.
We gooien er nog een meldpuntje tegenaan
Toevallig kwam de regering maandag met iets nieuws. Binnenkort komt er in elke politiezone een meldpunt voor slachtoffers van homofobie en cyberpesten. Minister van Justitie Annemie Turtelboom en Minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet willen dat politie en justitie ook nauwer gaan samenwerken rond haatmisdrijven en discriminatie. Politieagenten en magistraten krijgen een opleiding om slachtoffers op te vangen. Dat is niks te vroeg, want het aantal inbreuken stijgt. Dat wist de commissaris-generaal van de federale politie Cathérine De Bolle ons met een uitgestreken gezicht te vertellen. Het meldpunt moet slachtoffers ‘vertrouwen schenken’ en hen aanmoedigen om sneller klacht in te dienen.
Het zwevende plan Milquet
Die meldpunten komen ons intussen flink de strot uit. Toen Jonatas Baptista in mekaar geslagen werd stond het ‘meldpunt‘ twintig meter verderop… Dit soort initiatieven gaan ook meestal gepaard met een preek in de trant van ‘U moet eerst héél veel melden hoor, anders kunnen we geen beleid opstellen’. Hoe lang gaat dat nog duren? Iedereen kent het probleem van homo- en transfoob geweld. Er is een actieplanplan tegen homofoob en transfoob geweld, ook wel het plan Milquet genoemd, dat grondig is bestudeerd en uitgewerkt met de medewerking van organisaties zoals çavaria. Voer het uit. Waar zit dat plan intussen? Ik vernam dat het ergens zou rondzweven in de kantoren van het CGKR, bij een beleidsmedewerker wiens hoofd allicht al meer naar de komende verkiezingen staat. Komt er eigenlijk nog iets van voor Di Rupo binnenkort de boeken neerlegt?
Samen met de Walen en de Brusselaars
Het wordt hoog tijd dat de LHBT-beweging wat spierballen laat zien. Niets zo handig als een verkiezingscampagne om dat te doen. Partijen moeten zich engageren om het plan Milquet als basis te nemen voor een beleid tegen homo- en transfoob geweld in de regeringen die na de verkiezingen zullen gevormd worden. Partijen die dat weigeren moeten gewoon worden geboycot. Zo simpel is dat. We weten dat de vrijgestelden van de koepelorganisaties meestal onder druk staan van politici om vooral niet te ongeduldig te zijn: “Want er komt zeker een beleid hoor, maar U weet hoe ingewikkeld dat is” Dat soort verlammende praatjes wordt iets minder gemakkelijk verkocht in verkiezingstijd. Samenwerking over de taalgrens mag ook al eens. Vincent Bonhomme van de Waalse koepelorganisatie Arc-en-Ciel vindt alvast ook dat het plan Milquet er moet komen: “2013 is ook het jaar dat er een interfederaal plan voor de strijd tegen homofobie en transfobie werd aangenomen. Een plan waarbij we nu wachten op concrete acties. Er zijn op niveau van justitie maatregelen genomen die moeten leiden tot een betere klachtenbehandeling (met een referentie-commissaris bijvoorbeeld) maar op het niveau van discriminatie, preventie en sensibilisering beweegt er niets. Wij wachten”
In de oven
Het plan Milquet is klaar om in de oven gezet te worden, het heeft lang genoeg de koelkast gezeten. Niet dat er niks meer aan kan verbeterd worden. Zo wordt er veel te veel ingezet op repressie. Daders van homo- of transfobe misdrijven in de gevangenis laten wegrotten zal hen echt niet van hun fobie afhelpen. Een democratische samenleving heeft een moderne aanpak nodig op het vlak van dader én slachtofferhulp en zoekt naar herstel en verzoening. Een oorlogssfeer creëren tussen daders en slachtoffers mag dan de natte droom zijn van NVA en Vlaams Blok, het is nefast voor de democratie en het samen leven van mensen.
Mogen we binnenkort een gezamenlijke verklaring van de koepelorganisaties verwachten? Met een oproep tot actie in verkiezingstijd rond het plan Milquet? Het zou mooi zijn. Een beweging die haar achterban echt in beweging zet voor het belangrijkste strijdpunt van het moment. Dat moet van de campagne voor de antidiscriminatiewet geleden zijn dat we dat nog hebben mogen meemaken.
Lees ook:
Het verhaal van Jonatas Baptista
Holebiplus 