Of ik foto’s wil nemen van de flashmob in Antwerpen Centraal? Uiteraard wil ik dat. Wijlen John Vincke zei me ooit dat activisme een vorm van therapie is voor LGBT. Een vuist maken geeft energie en verhoogt je zelfrespect. Het thema van de actie klinkt mij vertrouwd in de oren.
De actie is gericht tegen de plannen om in St. Petersburg “Propaganda van sodomie, lesbische, biseksuele en transgender issues” strafbaar te stellen. St. Petersburg heeft binnen de Russische Federatie een autonomie vergelijkbaar met die van een Amerikaanse staat en kan deze wet dus invoeren zonder goedkeuring van het centrale gezag. Verwacht wordt dat het stadsbestuur de wet definitief aan zal nemen. Het voorstel werd al twee keer eerder goedgekeurd. Afgelopen vrijdag, 24 februari, werd een openbare hoorzitting rondom het idee nog gemanipuleerd door voorstanders. De aanwezige stadsbewoners kregen onder meer foutieve statistieken betreffende homoseksualiteit uitgedeeld. Ook werden er lezingen gehouden over de perversie van homoseksualiteit en het isoleren van homoseksuelen.
Volg de instructies
De actie wordt op hetzelfde moment in een tiental steden gevoerd: Milaan, New York, Parijs, Buenos Aires, Berlijn, Lissabon, Antwerpen en St. Petersburg zelf. Op zich al een prestatie en een sterk staaltje van internationale LGBT-solidariteit. De actie in Antwerpen is van minuut tot minuut uitgewerkt. Van 17u50 tot 17u57 “Je komt aan in Antwerpen Centraal Station MET je mondbedekking. Je kan op een bank zitten, je kan rondlopen of een krant lezen. Pas op met sterke industriële duct tape, want je moet het snel kunnen verwijderen.” zo luidt het in de instructies. vanaf 17u57: “Ga ergens staan en doe also je naar de klok kijkt. Sta niet allemaal samen, maar verdeeld over de hall. Kijk niet naar elkaar, maar hou in het oog wat er bovenaan de trap gebeurd. Hou ook je oren open. Terwijl je naar de trap kijkt, hou de poster die je hebt uitgeprint omhoog voor je borst.” De mobbers houden zich strikt aan de richtlijnen. De flashmob als oefening in discipline… Het is raar mensen zo te fotograferen. Je herkent ze soms maar half. Is dat niet?… Tiens, is die terug uit het buitenland?….
De schreeuw
“Een man/vrouw verschijnt met een regenboogvlag bovenaan de trap. Zodra de vlag in de lucht gestoken wordt verwijder je je mondbedekking en begin je te schreeuwen. Je mag adem happen, maar blijf schreeuwen.” Hier loopt het een beetje mis: Björn, die de schreeuw inzet, houdt er iets te snel mee op. Maar verder heel geslaagd met een dertigtal deelnemers. Enkele mensen gaan naar het stationsbuffet om hun fotomateriaal ter beschikking te stellen van Björn. Beetje jammer dat niet iedereen naar hier kwam, een debriefing van zo’n actie is altijd wel boeiend.
Stramien doorbroken
Ik lees vandaag dat de kwestie maandag op de Antwerpse gemeenteraad ter sprake komt. Antwerpen is namelijk zusterstad met St. Petersburg. Dat is het gevolg van de druk die Outrage! en Het Roze Huis op het stadsbestuur hebben uitgeoefend. Ik ben zeer blij met deze campagne. De LGBT-beweging zit al te vaak in een stramien waar ze nauwelijks uit komt en die vooral is geïnspireerd door de in te vullen subsidiedossiers. Prikkels zoals deze zijn goud waard. Het ‘business as usual’ is weer even doorbroken.
Goedgekeurd
Het feit dat de wet toch werd goedgekeurd zet uiteraard een domper op mijn enthousiasme. Vera Bergkamp van het COC verwoordt het treffend: “Deze ontwikkelingen zijn erg bedreigend voor de positie van LHBT’s in Rusland en de omringende landen. Inmiddels bestaan er ook in Litouwen en de Oekraïne plannen voor de invoering van dit soort wetgeving…. Ontzettend triest. Zichtbaar jezelf kunnen zijn, is een vitaal onderdeel van ons bestaan! ”
Maggie deed het al… in 1988
Even ter vergelijking: Clause 28, een vergelijkbare wet in Groot Brittanië die werd ingevoerd door Margareth Thatcher heeft het uitgehouden van 1988 tot 2003. Ook tegen deze wet werden (ondermeer in België) solidariteitsacties georganiseerd. In Antwerpen trokken activisten naar de toenmalige vestiging van Marks en Spencer op de Meir (foto). Ook Boy George deed zijn duit in het zakje.
Fotoverslag van mijn zus op De Wereld Morgen. Mijn foto’s op Facebook. Foto’s van de acties in andere steden.