Vandaag en afgelopen weekend kon je naar CALEM, de internationale conferentie over holebitransgenders en islam. Ook Radio 1 (Joos) trok naar de conferentie en zond deze voormiddag het verhaal uit van Mo, homo en moslim.
Mo (foto) las in de Koopjeskrant: ‘Man zoekt man’. Tiens, dat bestaat ook. Als een heel goeie leerling schreef hij eerst zijn brief in het klad, scheurde hem zeer goed in stukjes en legde hem onderaan de papiermand. Zijn moeder vond het kladwerk, plakte alle stukjes aan mekaar en las de brief. Mo: “Dat was een schok voor haar. Het moest verborgen worden voor de hele familie. Toch lichtte ze enkele nonkels in met de noodkreet: ‘Help mij, mijn zoon is oncontroleerbaar, hij moet terug hetero worden’. Omdat zij jonger waren dan mijn moeder hebben ze haar gezegd: ‘Dat zal niet meer veranderen.”
Af en toe in het ziekenhuis
Mo vond zijn gevoelens voor mannen eigenlijk maar vies: “Het kan niet en dat staat ook in de koran en het wordt je zo aangeleerd. In het middelbaar onderwijs begon ik dan meisjes te kussen en dan merk je: dat is toch eigenlijk mijn ding niet. Er was ook een jongen – ik denk dat we allebei 14 of 15 waren – met wie ik de eerste kus uitwisselde en waaw, dat was beter! Toen is de bal aan het rollen gegaan. Na mijn coming out in een homoblad heb ik slaag gekregen. Mijn foto stond op de cover en iedereen herkende mij. Af en toe belandde ik in het ziekenhuis.”
Ik steel niet
Als Marokkaan die homo is moet je jezelf bewijzen tegenover iedereen. Mo: “Aan de moslimgemeenschap moet je bewijzen dat je een man blijft, aan de westerse wereld moet je bewijzen dat je geïntegreerd bent. Ik heb in mijn leven al enkele jongens leren kennen en dan hoor ik bijvoorbeeld: ‘Ik kan met u niet thuis komen, mijn ouders zullen dat nooit accepteren.’ Dan denk ik: wie moet zich nu bewijzen, jij of ik? Als ik een homobar binnenga is dat altijd een beetje beangstigend. Dat is al 15 jaar zo en het wordt zelfs erger. Ik merk dat het kleine holebiwereldje ook vrij racistisch is. Je krijgt een stempel nog voor ze jou kennen. Er is echt wel een schrik voor moslims en ik moet mij elke keer bewijzen: ‘Ik hoor daar niet bij, ik doe dat niet, ik steel niet, ik ben echt wel homo…’ Het is soms enorm frustrerend dat mensen mij niet geloven”.
Homoseksualiteit in de islam
Mo: “Je hebt verschillende strekkingen: het is ofwel verboden, stilzwijgend toegelaten of soms mag het zelfs. Door de koran wordt het verboden. Bij mijn weten is dat ook in de bijbel en de tora het geval. De paus veroordeelt het in 2011 nog altijd. Wat verwacht je dan van moslims? Dat ze dat nu al gaan aanvaarden? De islam is een veel jongere godsdienst. In Marokko staan er nog altijd gevangenisstraffen op. De verhalen over Iran, waar men nog wordt opgehangen, zullen waarschijnlijk wel kloppen maar ik ben er van onvertuigd dat dit gaat veranderen. Zeker met de opstanden die daar nu beginnen. Je ziet veel holebi-organisaties postvatten en mee druk zetten: iedereen moet nu vrij zijn. Het enige wat we nu moeten doen is wachten op die evolutie in onze eigen cultuur. Het heeft hier in België ook moeten groeien. De conferentie die nu plaats heeft is een eerste stap naar een nieuwe mogelijkheid om te evolueren. Het feit dat hier mensen zijn die homo zijn is voor mij nieuw. Ik had nog nooit een immam horen zeggen dat hij homo is.”
Holebiplus 