Waanzin

Als er niet dringend meer geld op tafel komt, is er volgend jaar geen Gay Pride in Brussel.  Dat blijkt uit documenten die Brussel Deze Week inkeek.

Hoe dat zo? Brussel Deze Week brengt het verhaal. De Belgian Pride is een organisatie van (het Vlaamse) Çavaria, Arc-en-Ciel Wallonie en het Brusselse Regenbooghuis. Maar de bijdrage van de verschillende overheden is zeer ongelijk. De Vlaamse regering (50.000) en de Vlaamse Gemeenschapscommissie (20.000) zorgen in 2011 samen voor tweederde van de bijdragen. Ook de Brusselse overheden deden hun duit in het zakje: de Brusselse regering met 26.500 euro, de stad Brussel met 13.000 euro en logistieke steun.  Het Waalse gewest en de Franse Gemeenschapscommissie dragen samen maar 9.000 euro bij, de Franse Gemeenschap maar 4.000 en dan nog onder voorbehoud. Als de Franse Gemeenschap en de Franse Gemeenschapscommissie hun bijdrage niet substantieel verhogen, wordt gevreesd voor het voortbestaan van de Belgian Pride.

De inspectie komt langs

Die ongelijke bijdrage is ook de Inspectie van Financiën opgevallen. De Inspectie, die de Vlaamse regering adviseert, gaf twee jaar na elkaar een negatief advies. Ze stelt zich onder andere vragen bij de hoogte van de bijdrage van de Vlaamse en de Franse Gemeenschap. En vooral bij de ongelijkheid van die bijdrage. Er wordt dus opnieuw een spelletje ‘De Walen profiteren van de Vlamingen’ van gemaakt.

Dreigement Muyters (NVA)

Vlaams minister van Financiën Philippe Muyters (N-VA) heeft twee jaar na elkaar de bijdrage van de Vlaamse regering tegen het advies van de inspectie in goedgekeurd. Waardoor hij eigenlijk zelf toegeeft dat het communautair opdelen van dit soort zaken van de pot gerukt is. Nu dreigt hij ermee dat volgend jaar niet langer doen. Daarmee staat de Vlaamse bijdrage voor de Gay Pride op de helling. Tenzij natuurlijk de Franse gemeenschap een vergelijkbare inspanning levert.

Pride is uniek

U hoeft dit echt niet te herlezen: het is echt waanzin. Het resultaat van een communautaire politiek waar alle partijen – behalve de PVDA – verantwoordelijk voor zijn. België – een land dat buitenaardse wezens niet eens zouden zien liggen als ze onze planeet overvliegen –  wordt in stukken gescheurd en de pride zit zodanig gekneld tussen deze helse machinerie dat ze mee het slachtoffer dreigt te worden. De pride is niet toevallig een van de weinige manifestaties waar Vlamingen, Walen, Brusselaars en al het volk dat nog in ons land woont (waaronder allochtonen en politieke vluchtelingen)  samen op straat komt om te feesten en om hun eisen kenbaar te maken. Een uniek gebeuren met een internationale uitstraling. Een feest voor iedere Brusselaar en een goudmijn voor de horeca.

Reacties

Gelukkig zijn de organisatoren van de pride verstandige en geduldige mensen. Chille Deman, Voorzitter van de  Belgian Pride en een van de LGBT-activisten die een monument verdienen (maar ik hoop dat het nog lang mag duren vooraleer hij het krijgt, want zolang je leeft krijg je het toch niet) zegt in een reactie: “Wij vinden dat alle overheden en instanties ervoor moeten zorgen dat de Belgian Pride zich verder kan ontwikkelen en wij stellen de problematiek veel breder dan die bepaald door de binaire tegenstelling franstalig/ nederlandstalig België. Binenkort komen alle instanties opnieuw samen voor een tweede ronde tafel. Wij vertrouwen erin dat daar oplossingen gevonden worden die OK zijn voor iedereen.” Jan Roegiers heeft al een vraag gesteld aan onze minister Pascal Smet en Christos Doulkeridis (Ecolo), Ministre-Président du Gouvernement francophone bruxellois (Cocof), heeft al verklaard dat hun bijdrage wordt opgetrokken van 5.000 naar 20.000 euro.