Çavaria zit met een probleem. Enerzijds is er sympathie voor de actie van Immanent in samenwerking met Jean Marie de Meester, anderzijds worden de twijfelaars bewerkt met artikels in Zizo om vooral niet mee te gaan in de klacht tegen Léonard.
“En daarmee basta!” Dat was het zinnetje dat in mij opkwam toen ik in Zizo aan het einde kwam van het opiniestuk van Joyca Leplae dat onder de kop: “Rappers en de aartsbisschop: Eén strijd?” moet dienen om lezers die het wagen om de actie van Immanent te steunen de daver op het lijf te jagen. In een vorig nummer hadden zij al een woordenvloed van vier bladzijden te verwerken gekregen rond hetzelfde thema. Wie denkt dat er op de bladzijden van Zizo een discussie mogelijk is mag het vergeten. Bijdragen waarin de klacht tegen Léonard verdedigd wordt komen er niet in. Opruiende teksten van relnichten zijn niet welkom.
Expedition Y
“En daarmee basta!” was het zinnetje waarmee een leerkracht uit mijn middelbare schooltijd steevast een discussie afblokte waarbij hij dreigde het pleit te verliezen.
als leerling wist je dan dat het afgelopen was. Het was ook niet ongewoon dat deze kreet in mijn richting gestuurd werd. En wat doen je dan als aankomende activist? Je zwijgt. Een beetje zoals nu leerlingen in de klas van een willekeurige katholieke school een discussie over de standpunten van Léonard ook niet echt kunnen winnen. Laat staan dat ze van de leekracht de boodschap krijgen dat het met homoseksualiteit wel OK is en dat je met vragen naar de holebifoon kunt bellen en met een beetje geluk op de volgende Expedition Y terechtkomt. Als Léonard mag zeggen dat holebi’s abnormaal zijn dan mag iedere leekracht, schooldirectie of verpleegster dat. Met alle gevolgen van dien voor wie in hun handen terechtkomt.
Recht van de sterkste
Nu weten we allemaal dat een groot deel van de Zizo-lezers uit politici (foto: Léonard begroet zijn fans na zijn inauguratie) en kabinetsmedewerkers bestaat. Zij krijgen het blad gratis toegestuurd. Çavaria, de uitgever van Zizo doet dat niet zomaar. Het is belangrijk dat de politici met macht en invloed (en toegang tot de subsidiekranen) duidelijk weten waar de koepelorganisatie staat in discussie zoals deze. Als het nog niet duidelijk zou zijn: 
çavaria doet niets meer tegen de homofobie van Léonard. NVA, CD&V en al wat nog meer paapsgezind is in dit land kunnen op hun twee oren slapen: de officiële holebi’s zullen zich niet verzetten tegen homofobie. Toch niet als ze uit het aartsbisschoppelijk paleis komt. Of misschien toch wel: met een persbericht of zo, of met een mooie affiche. Maar niet met iets dat echt pijn doet zoals een rechtszaak. Çavaria heeft gekozen voor het recht van de sterkste. Dat Çavaria daarbij op één lijn zit met het CGKR (Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding) is niet verwonderlijk. CGKR-voorzitter Jozef De Witte weet maar al te goed dat als hij de klacht tegen Léonard steunt hij naar een andere job mag uitkijken.
Voor eeuwig en altijd
De lezers krijgt van Joyca een belangrijke boodschap mee: de antidiscriminatiewet, gestemd in 2003, is een goede wet en zal dat ook blijven. En dan komt er dat rare zinnetje: “Al snel bleek dat de wet tegen zichzelf beschermd moest worden.” Nu kennen we allemaal wel mensen die nu en dan tegen zichzelf beschermd moeten worden maar een wet? Joyca bedoelt eigenlijk dat iedereen die de wet wil gebruiken tegen gezagsdragers hem misbruikt en van zijn slagkracht beroofd. De wet mag volgens haar enkel gebruikt worden tegen wat ze noemt 
“Ellende uit de echte wereld” zoals huurgeschillen en pesterijen op het werk. Uiteraard dient de wet om deze vormen van discriminatie te beteugelen. Maar iedere speurder met een beetje beroepsijver zal je zeggen dat je crimineel gedrag pas efficiënt kunt bestrijden als je ook de grote vissen kunt vangen. In ons geval: politieke en religieuze leiders die tot homofobie aanzetten. Iets wat “in de echte wereld” ook tot doffe ellende leidt. Of zijn de zelfmoordcijfers bij holebi-tieners plots niet meer relevant?
Einde van de geschiedenis?
Interessant is ook dat Joyca helemaal niet beweert dat de antidiscriminatiewet niet geschikt zou zijn om Léonard te vervolgen. Ze kan dat ook niet weten. Het is namelijk één van de dingen die Jean Marie de Meester wil te weten komen door de toepassing ervan tegen Léonard te vragen. Hij weet ook dat de moderne wetgeving niet zoiets is als de in stenen tafels geklopte tien geboden die door Moses van de berg werden gesleept. Wetten veranderen omdat ze moeten aangepast worden aan nieuwe tijden. Wie had in de jaren ’80 er ooit van durven dromen dat holebi’s zouden kunnen trouwen? Terwijl er ook nu nog heel wat mensen zijn die verkondigen dat het huwelijk enkel kan tussen 
een man en een vrouw. Het openstellen van het huwelijk heeft dan weer andere problemen blootgelegd, zoals de quasi onmogelijkheid om kinderen te laten adopteren door homokoppels. Zo zit een holebitransgenderbeweging in elkaar: een stap vooruit brengt hindernissen voort die dan weer leiden tot oplossingen en een volgende stap vooruit.
Dit is dus niet het einde van de geschiedenis van de antidiscriminatiewet. Eigenlijk staan we nog maar aan het begin ervan. Het klopt dat de holebitransgenderbeweging er nog bitter weinig mee heeft gedaan ondanks het feit dat, zoals Joyca schrijft: “nochtans hard bevochten door generaties activisten.” Hard gevochten? De activisten zijn nog lang niet klaar. De antidiscriminatiewet is geen relikwie die we in een glazen kastje laten steken en de sleutel aan de werkgroep politiek van çavaria geven. We gaan ermee aan de slag en we hebben een zeer interessant doelwit: Léonard.
Over slagkracht
Joyca geeft voor haar blijdschap over het feit dat de antidiscriminatiewet nooit werd gebruikt tegen mensen met macht volgende verklaring: “De zo felbevochten en langverwachte wet zou al na één jaar zijn slagkracht hebben verloren door zo’n negatief precedent.” Dat klopt langs geen kanten. De klacht tegen Léonard zal de antidiscriminatiewet bekend maken voor een ruimer publiek. Gezien de diepe verontwaardiging over Léonard zal de toepassing ervan met zeer grote aandacht worden gevolgd. Het proces zal voor interessante debatten zorgen in de media en de publieke opinie. Politici zullen kleur moeten bekennen: was hun verontwaardiging over zijn homofobie gespeeld of niet? Mag Léonard publiekelijk blijven zeggen over holebi’s wat hij al lang niet meer durft over joden of zigeuners? Als we het proces winnen hebben we een grote stap vooruit gezet. Als Léonard het proces wint ook. Want dan krijg je een nog veel interessanter debat: wat hebben we aan een wetgeving waarmee je de aanstokers en bewaarders van homofobie niet kunt aanpakken? Wordt het geen tijd dat de wet verstrengd wordt, zodanig dat homofoben met een goed werkende juridische dienst niet meer door de mazen in de huidige wetgeving kunnen glippen?
Geprepareerde biefstuk
Ik raad Joyca aan de brochure ‘Kroniek van een aangekondigde dood’ uit 1997 eens te lezen. 
Ze kan alvast beginnen met dit fragment. Ze zal er verbazende dingen in vernemen. Wat zij schrijft over ‘het tegen zichzelf beschermen van de antidiscriminatiewet’ is immers al veel eerder geschreven… door de felste tegenstanders van het wetsvoorstel dat toen op tafel lag. Kent U het soort biefstuk dat malser gemaakt is door er met een bepaald werktuig op te slaan? Zo verging het min of meer de antidiscriminatiewet, ooit gelanceerd als het wetsvoorstel Willems-Landuyt op 8 mei 1996. Voor de katholieke kerk en de CVP was het vlees veel te taai.
Het roze onderbroekenjaar
Wie herinnert zich het rampjaar 1996 nog? In De Morgen van 15 juni 1996 zegt CD&V (toen CVP-) voorzitter Marc Van Peel: “Ik ben voor non-discriminatie, hé. Ik vind het belangrijk een wetgeving te stemmen waarin alle daden van discriminatie van homofielen onmogelijk wordt, maar ik vind dat het alle personen en instanties vrij moet staan om hun mening te geven over homofilie” Welke instanties hij bedoelt wordt uitgelegd door René Stockman, provinciaal overste van de Broeders van Liefde: “De indieners van het wetsvoorstel doen er goed aan zich te bezinnen over het begrip `onrechtmatige discriminatie’ en zullen misschien tot het inzicht komen dat hun wetsvoorstel zelf wel eens onrechtmatig zou kunnen zijn. En van de CVP mag ten slotte 
worden verwacht, al is het natuurlijk geen kerkelijke partij, dat ze ook en bij voorkeur rekening blijft houden met de visie van de katholieke Kerk.” In september 1996 zou het wetsvoorstel Willems-Landuyt begraven worden. 1996 was ook het jaar waarin de toenmalige CVP-voorzitter zijn beruchte onderbroekenuitspraak deed. In Terzake van 27 juni zei hij: “En als die mensen dan hun belangen verdedigd zien door mensen die in roze onderbroeken op roze zaterdag op de barrikaden kruipen en daar allerlei gekke stunts uithalen dan vraag ik mij af – maar ik weet dat ook velen van hen zich afvragen – of dat de juiste manier is om die belangen en die rechten te verdedigen.” Het was dus nog onze eigen schuld ook. De Dutrouxgekte was intussen losgebarsten en Elio Di Rupo was van ‘pedofilie’ beschuldigd. Geen tijd voor gekke stunts dus, ook niet in de politiek. De holebitransgenderbeweging had een duidelijke boodschap gekregen: geen antidiscriminatiewet waarmee je de kerkelijke leiders kunt aanpakken. De versie die in 2003 uit de pan werd geschud was grondig geprepareerd naar de wensen van de katholieke elite van dit land. Dat is wat Joyca dus bedoeld met het tegen zichzelf beschermen van een wet.
Staat Léonard boven de wet?
Verhakkeld of niet, de wet is er en we zullen het er mee moeten doen. Intussen is er natuurlijk veel veranderd. de kerkelijke leiders hebben intussen, zeker na de seksuele schandalen, veel ontzag verloren. Ook op de uitspraken van Léonard over hiv en holebi’s werd fel gereageerd. Wat niet wil zeggen dat Léonard zich daar iets van aantrekt. Hij weet zich stevig beschermd en geen enkele politicus zal het wagen om aan zijn macht en zijn geld te raken. Er mag wel wat gemord worden, maar als puntje bij paaltje komt blijft Léonard buiten schot. Het land mag op zijn kop staan, Léonard zit hoog en droog. Hij staat boven de wet. Zijn recente uitspraak over holebi’s in een interview met Klara maakt dit opnieuw duidelijk. Op die voorlopig laatste uitspraak is nauwelijks nog gereageerd. Ging çavaria niet reageren met een persbericht in dit soort gevallen? 
Bovendien treedt er sowieso een soort gewenning op, meestal gevolgd door het overnemen van dit soort opinies door een deel van de publieke opinie. Dat maakt de klacht van Jean Marie de Meester juist zo interessant. Hij is zowat de enige die in België het aandurft om Léonard op iets stevigers te vergasten dan een ‘hoe-is-het-mogelijk-maar-ja-hij-mag-zijn-mening-uiten’-persbericht. Maar hij is niet de enige. Net zoals er in de wereld meer en meer stemmen opgaan om het huwelijk open te stellen voor holebi’s, zijn er ook meer en meer mensen voor een hardere aanpak van de kerkelijke leiders die zich laten opmerken door hun homofobie. Er is bijvoorbeeld het vonnis tegen een priester in Kroatië. Daar hebben ze (nog) geen antidiscriminatiewet. We hebben dus meer middelen in handen dan de Kroatische holebitransgenderbeweging.
Léonard, de martelaar?
Dat is ook het Vaticaan niet ontgaan. Een recente mededeling naar aanleiding van een vergadering over holebirechten bij de Verenigde Naties eindigt, na de gebruikelijke banvloeken over homoseksualiteit, met deze merkwaardige paragraaf: “En tenslotte Mijnheer de Voorzitter, willen we de aandacht vestigen op een storende trend in sommige van deze debatten: Mensen worden aangevallen omdat ze een standpunt innemen dat 
seksueel gedrag tussen twee mensen van hetzelfde geslacht niet steunt. Zij worden gestigmatiseerd als zij hun morele overtuiging, een godsdienstige overtuiging, een wetenschappelijke stelling of hun opvatting over de menselijke natuur verwoorden. Ze worden niet alleen gestigmatiseerd maar – erger nog – belasterd en vervolgd. Dergelijke aanvallen zijn in tegenspraak met de fundamentele principes zoals die in drie resoluties van deze vergadering werden aangekondigd. De waarheid is dat deze aanvallen een aantasting vormen van fundamentele mensenrechten en niet kunnen worden gerechtvaardigd onder welke omstandigheden dan ook.”
Eigenlijk had Joyca haar opiniestuk met deze quote moeten eindigen. Krijgt het Vaticaan de Zizo eigenlijk al toegestuurd?
OPROEP
Zorg dat het protest tegen Léonard in de lucht hangt op de pride van zaterdag 14 mei. Sluit je aan bij de ballon-actie van Immanent! Meld hier je aanwezigheid. Lees het persbericht van Immanent nav. de pride.
Holebiplus 