In de Franse krant Le Monde van 17 maart verscheen onderstaande tekst. Hij is geschreven door een rabbijn, een immam, een filosoof en een essayist. Hun enige bekommernis: stop het homo- en transfoob geweld in Frankrijk. Een probleem dat zich ook in België stelt.
Wij zijn een groep van intellectuelen uit verschillende religies. Wij maken ons zorgen over de discriminatie, het geweld en de vernederingen waarvan holebi’s en transgenders het voorwerp zijn. We geloven niet dat dit onomkeerbaar is. Maar we zien deze repressieve tendens groeien. Los van onze spirituele, ethische en zelfs theologische overtuiging, geloven wij dat onze kerken en godsdiensten zich dienen uit te spreken over dit onderwerp. Zij zullen die kans krijgen, met name op de Dag tegen Homofobie en Transfobie die over twee maanden plaats vindt, op 17 mei. Het thema dit jaar is homoseksualiteit en religie.
Uitsluiting en Geweld
Het dient gezegd: onze maatschappij lijkt ondergedompeld in een crisis die zowel moreel als economisch is. Dat verklaart misschien het appel om zowat overal ter wereld een bepaalde morele orde te herstellen, of men nu gelovig of ongelovig is. We zouden dit toejuichen mocht het enkel over een persoonlijke ethiek gaan die niet van bovenaf wordt opgedrongen. Het is mogelijk, wenselijk en belangrijk dat deze crisis vormen van solidariteit losmaakt op familiaal, relationeel en vriendschappelijk vlak en dat het belang van wederzijdse trouw die ons met elkaar verbindt duidelijk wordt. Maar deze morele orde dreigt zich om te vormen tot een norm die meer uitsluiting en geweld legitimeert. Het zijn fenomenen die we nu reeds waarnemen. Deze tendens richt zich tegen diegenen met een seksualiteit die verschilt van die van de meerderheid. Paradoksaal genoeg zijn er sectoren die zich ‘liberaliseren’ en anderen waar de angst groter wordt, muren worden opgetrokken waar vroeger alles veel soepeler en opener was. Wij hebben het gevoel dat in elke religieuze familie het beste en het slechtste voorkomen, namelijk meningen die het geweld en de vernedering afwijzen en anderen die ertoe aanzetten.
Homoseksualiteit en transeksualiteit hebben altijd bestaan
Het gaat ons niet om te strijden voor een recht: homoseksualiteit en transeksualiteit hebben altijd bestaan en zullen altijd bestaan. Het gaat hier niet om een ziekte die moet bestreden worden maar een feit waarvan men het bestaan moet toestaan. Het feit dat de relatie tussen de geslachten wordt verstoord door ingrijpende culturele en sociale veranderingen kan geen alibi zijn om angst of irrationele hoop aan te moedigen. De discriminatie, het geweld en de vernederingen die homoseksuelen en transeksuelen treft zijn steeds een onrecht tegenover de personen die er ze ondergaan.
Verklaring
We roepen op tot een gemeenschappelijke verklaring of minstens een duidelijk teken van de diverse godsdiensten in Frankrijk. Het is niet onze bedoeling zich uit te spreken voor het recht om te trouwen en kinderen op te voeden. We roepen op tot een plechtige herinnering aan het belang om te vechten tegen homofoob en transfoob geweld. We dienen het woord te nemen op een hoger interreligieus niveau en de universele regels van de rechten van de mens in herinnering brengen. We dienen ervoor te zorgen dat onze Kerken en godsdiensten niet medeplichtig zijn aan het nieuwe discours van geweld dat zich aan het verspreiden is en zich verschuilt achter een verzonnen en discriminerende moraal die nooit als dusdanig bestaan heeft.
Olivier Abel (filosoof), Jean-Claude Guillebaud (essayist), Tarek Oubrou (theoloog), Rivon Krygier (rabbijn).
Lees ook: L’Imam Français Tarek Oubrou signe un Appel contre l’Homophobie en Homophobie: trois associations confessionnelles LGBT interpellent les autorités religieuses françaises
Holebiplus 