Geen film die deze zomer meer gehypet is dan Brüno, de nieuwe van Sacha ‘Borat’ Baron Cohen. Maar wat vindt de groep naar wie zijn nieuwe typetje – een homo – gemodelleerd is? Weinig goeds, zo bleek in Amerika en Engeland. Slecht voor ons imago, riepen Amerikaanse homo’s. Redactrice Griet Plets van De Standaard ging kijken met vier holebi’s van Cavaria, de vroegere Holebifederatie, en legden hen na afloop vier stellingen voor.
Sacha Baron Cohen speelt ‘de homo’ te stereotiep.
Geert (31): ‘Ik vind die stereotiepe voorstelling net goed. Enkel doordat hij zo extreem doet, tonen de mensen rond hem hun ware aard. En die “ontmaskering, is vaak erg choquerend. De slotscène, waarin Brüno op een boksmatch in het homofobe zuiden van de States eerst doet alsof hij homo’s haat maar zijn tegenstander plots begint te kussen, is gewoon ontluisterend. Twee mannen die met elkaar vechten, tot bloedens toe: dat wordt aangemoedigd. Maar twee mannen die elkaar kussen, lokt bij het publiek onvoorstelbaar veel agressie uit.’
Yvan (53): ‘De film bouwt echt naar die scène toe, vandaar dat die lange kolderieke aanloop zo belangrijk is. Als je meer van die kritische scènes in de film zou stoppen, zou het publiek meteen denken: daar heb je die drammerige aanklagers weer. Nu zitten de mensen de hele tijd met de janet te lachen, maar op het einde wordt die wel haast vermoord.’
Mieke (29): ‘Ik vind trouwens dat de clichés die wel degelijk bestaan, ook getoond mogen worden. Homo’s hoeven er toch niet in alle films en series als doodgewone jongens uit te zien.’
Yvan: ‘Als kenners zien wij de stereotypen ook sneller. Ik kan me voorstellen dat hetero’s die scène met Milli Vanilli, waarin Brüno via een waarzegger contact zoekt met de zanger en hem in gedachten uitgebreid pijpt, niet helemaal snappen. Baron Cohen heeft die sekshandelingen zo goed bestudeerd, dat hij ze perfect uitvoert – en dat is voor veel homo’s toch een slag in het gezicht. Want terwijl je hem bezig ziet, denk je: oh my god, dat ben ik!’
De film is nefast voor homo’s.
Mieke: ‘Ik heb niet het gevoel dat Baron Cohen ons belachelijk maakt. Uit wat hij doet, spreekt net sympathie voor holebi’s. Hij staat aan onze kant. Al zou ik de film niet meteen als een educatief pakket gebruiken.’
Yvan: ‘Je weet natuurlijk niet wat mensen denken als ze de zaal buitenkomen. Wij zijn geraakt door die slotscène, maar wie niet van homo’s moet weten, denkt wellicht: ze hebben die janet eens goed in elkaar geslagen. Ook homo’s zelf kunnen op twee manieren reageren, denk ik. Als je als homo stevig in je schoenen staat, dan lach je met die stereotypen. En durf je jezelf erin te herkennen. Maar voor jonge homo’s kan de film in extremis een rem zijn op hun outing. Stel je voor: je bent zeventien, je wilt eigenlijk wel vertellen dat je homo bent en ’s ochtends aan de keukentafel komt Brüno ter sprake, want je ouders zijn de avond ervoor naar de film gaan kijken. Als vader op dat moment de verkeerde dingen vertelt, welke jongere durft dan nog te zeggen: papa en mama, ik ben ook een Brüno.’
Brüno toont vooral Amerikaanse toestanden en die zijn ver van ons bed.
Kenneth (28): ‘Klopt niet. De slogans die je in de film op T-shirts ziet, genre Mijn anus dient alleen om te kakken, heb ik enkele jaren geleden ook in Krakau gezien, tijdens een betoging tegen de Gay Pride die er plaatsvond.’
Yvan: ‘De reactie van het publiek tijdens de boksscène is misschien extreem, maar tegelijk ook weer niet, want bij ons zeggen zeven op de tien profvoetballers ook dat homo’s niet in het voetbal thuishoren. Of neem mijn moeder: die is bijna tachtig en gaat met vriendinnen elke dag een koffie drinken, maar ze heeft hen nog nooit gezegd dat haar zoon homo is. Al luistert ze natuurlijk heel scherp als haar vriendinnen over homo’s praten. En bespreekt ze hun uitspraken thuis met mij. Veel mensen denken over homo’s zoals ze over Marokkanen denken: geen enkele Marokkaan deugt, behalve mijn buurman. Ze kijken pas voorbij de clichés als ze in hun omgeving iemand kennen.’
De seks in de film is te expliciet.
Yvan: ‘Ik vind de seksscènes tussen Brüno en zijn vriendje net de beste. Ik heb nooit gedacht: dit is erover, maar veeleer: hm, dat wil ik wel (bulderlach). Ach, hij vergroot bepaalde reële situaties uit, daar moeten we eerlijk in zijn. Dat hele speeltjes-gedoe van homomannen of die scène waarin ze aan elkaar vastgebonden in een hotelkamer worden teruggevonden: helemaal onrealistisch zijn die niet. Zoals ook in het ziekenhuis geregeld jongens worden binnengebracht met iets in hun anus.’
Mieke: ‘Gsm’s en zo.’
Kenneth: ‘De film zou ook zonder die scènes expliciet zijn, vind ik. Voor mij is de meest frappante scène geen seksscène, maar die waarin Brüno bij het leger gaat en al die rigide militairen haast gek maakt. Omdat ze maar geen vat op hem krijgen.’
Yvan: ‘Een bijzonder actuele scène is het, want in het Amerikaanse leger geldt nog altijd: don’t ask, don’t tell. Als je homo bent maar zwijgt, is er geen probleem; maar doe je een coming-out, dan word je uit het leger gezet.’
Bron: De Standaard 7 juli 2009
Holebiplus 