In De Standaard verscheen een artikel over een 13-jarig ‘meisje in een jongenslichaam’ dat in de Balletschool van Vlaanderen niet in de meisjesgroep mag dansen. Het verhaal wordt gebracht als een conflict tussen de ouders en de schooldirectie over kwaliteitsnormen. Mieke Stessens van Çavaria reageerde met een lezersbrief.
Het werkelijke probleem wordt omzeild: Nora is een meisje, maar omdat haar lichaam niet overeenstemt met haar gevoel en overtuiging een meisje te zijn, is zij voor de school een jongen. Nora is op weg om ook lichamelijk meisje te worden en haar ouders steunen haar daarin. De stappen zijn uitgetekend: ze krijgt puberteitsremmers, vanaf haar 16de krijgt ze een hormonenbehandeling en op haar 18de zal ze een geslachtsveranderende operatie ondergaan.
Dat Nora denkt dat ze ‘in het verkeerde lichaam zit’, is geen gril. Ook haar ouders en het Genderteam (UZ Gent) dat de familie begeleidt, weten dat. Het werkelijke probleem is dat onze maatschappij niet aanvaardt dat meisjes geen meisjeslichaam en jongens geen jongenslichaam hebben. Door dit rigide denken dreigt Nora, die een goede leerling is, kostbare tijd te verliezen tijdens haar opleiding. Om nog maar te zwijgen van het andere leed dat ze ondergaat door steevast bij het geslacht gerekend te worden waartoe ze niet behoort. Het is schrijnend dat de ouders van Nora nergens terecht kunnen. Dit terwijl er toch twee federale instanties bestaan die de discriminatiewet moeten opvolgen en inbreuken hiertegen registreren en behandelen.
Transgenderisme is een complexe zaak, maar dat mag geen reden zijn om mensen die hier direct mee geconfronteerd worden, in de kou te laten staan. Er is nood aan duidelijkheid: waar kan dit gezin heen om een oplossing te vinden voor het dringende probleem, want Nora wil op school blijven, bij de meisjes? Daarnaast is er nood aan meer openheid en sensibilisering over het transgenderthema, om gelijkaardige moeilijkheden in de toekomst te vermijden. We moeten leren dat de categorieën ‘man’ en ‘vrouw’ niet absoluut en onwrikbaar zijn. We moeten ook aanvaarden dat het niet de enige mogelijke categorieën zijn. Alleen dan kunnen mensen die zich niet thuis voelen in deze rigide tweedeling, een leven uitbouwen zonder hindernissen.
Holebiplus 