Vrijdag 28 juni was Het Roze Huis (RH) uitgenodigd bij schepen van diversiteit en inburgering Liesbeth Homans op het schoon verdiep van het Antwerpse stadhuis. Het is tien jaar geleden dat het huwelijk is opengesteld en dat mocht gevierd worden. Ze kregen ook zakgeld mee naar huis.
Er werd met servetten gezwaaid op de tonen van Les Lacs du Connemara en Homans (foto Kurt Drossaert) sprak de feestvierders vriendelijk maar kordaat toe Ze verklaarde dat ze drie prioritaire doelgroepen heeft: Holebi/transgenders, gepensioneerden en mensen met een beperking. We zijn dus één van de knuffelminderheden van de NVA geworden. Tot nu kreeg het RH jaarlijks 50.000 euro werkingsmiddelen voor haar ‘actieprestaties’ in het kader 
van de convenant met de stad. Die werkingsmiddelen worden verdubbeld tot 100.000 euro.
World Outgames krijgen meer
Eerder kregen de organisatoren van de Antwerp Pride al 15 000 euro. De World Outgames (WOGA), die deze zomer in Antwerpen plaats vinden, ontvingen van de stad een bijdrage van 150.000 euro ter betaling van een voorschot om de licentie aan GLISA (Gay and Lesbian International Sports Association de organisatie die ‘eigenaar’ is van de merknaam World Outgames) te kunnen betalen. De stad en de provincie stellen ook heel wat (sport)infrastructuur gratis ter beschikking.
Dat is een zeer goede investering. “Montreal heeft aan de spelen een economische return van 73 miljoen overgehouden, dankzij tienduizend deelnemers en honderdduizenden bezoekers.” zegt Davy Brocatus van WOGA in Gazet van Antwerpen. In het bestuursakkoord van de Antwerpse coalitie staat niet zomaar dat men wil investeren in ‘nichemarkten zoals jongeren-, rugzak- en holebitoerisme.’ Het moet opbrengen. Dus zijn de World Outgames voor het stadsbestuur véél interessanter dan het Roze Huis.
Diamonds are forever
Als je bedenkt dat de stad Antwerpen 1,2 miljoen euro gaat investeren in camera’s in de diamantwijk dan krijg je al een beter idee van over ‘hoeveel’ geld het gaat. De toegekende bedragen zijn peanuts als je ze vergelijkt met wat voor de bescherming van de schitterende steentjes (en hun rijke eigenaars) wordt uitgetrokken. Diamonds are forever, zal Bart De Wever gedacht hebben. Zijn partijgenoot Jan Jambon is de zelfverklaarde voorzitter van De Diamantclub. De ondervoorzitters van De Diamantclub zijn CD&V-Kamerfractieleider Servais Verherstraeten (CD&V) en Kamerlid Willem-Frederik Schiltz (Open VLD). Niet toevallig politici uit partijen die de huidige coalitie in Antwerpen overeind houden.
Commercialisering…
Joris Luyckx schetst ‘onze nieuwe rol’ in de maatschappij als volgt:“Met de liberalisering van holebiseksualiteit is er, zoals met elke onderdrukte bevolkingsgroep die in het vaarwater van de markten komt, commercialisering opgetreden. De waarachtige emancipatiestrijd is verstomd door holebi’s te gebruiken als marketingproduct (steeds meer marketeers richten hun pijlen op de homomarkt), als doelgroep die geld opbrengt (homo’s hebben blijkbaar meer geld uit te geven en hebben blijkbaar meer nood zich te profileren) en als trendpeilers en -setters ( wat eerst bij holebi’s populair is, is dat nadien bij hetero’s).”
… en verarming
Deze medaille heeft ook een keerzijde. Holebi’s en transgenders zijn in verhouding vaker ziek (minderhedenstress, zelfmoord) en dus ook vaker arm. Dat is iets wat de marketingjongens en – meisjes uiteraard niet interesseert. In de VS heeft men daar cijfers over. Na het corrigeren van bepaalde kenmerken die armoede mee veroorzaken (zwart, latino of werkloos zijn, geen hogere opleiding genoten hebben, jonger dan 50 zijn of kinderen hebben) stelde men vast dat lesbische koppels aanzienlijk (en homokoppels iets minder aanzienlijk) meer kans lopen om in de armoede te belanden. Uit een studie van het Human Services Agency blijkt dat 29 procent van de dakloze bevolking in San Francisco holebi en/of transgender is. Nochtans behoort slechts 15,4 procent van de totale bevolking tot die groep. Er werd voor het eerst naar de seksuele oriëntatie van de daklozen gevraagd. Bijna 3 op 10 daklozen in San Francisco zijn LGBT. In New Yorkis de situatie niet beter.
Naar de Groenplaats
We kleuren Antwerpen sociaal, het Antwerpse platform van sociale middenveldorganisaties is bezorgd en voerde actie op de Groenplaats. Hun oproep: Bespaar niet op de ondersteuning van gezinnen in armoede. In het platform zitten onder meer de vakbonden, de Free Clinic, Kras, Samenlevingsopbouw Antwerpen en het CAW. 650 sociale werkers, jeugdwerkers en sympathisanten stonden op woensdag 19 juni op de Groenplaats in Antwerpen. De stad wil 7 miljoen euro besparen bij een publiek dat het al niet breed heeft. In een open brief schrijft het middenveld: “De mensen voor wie wij werken hebben al klappen gekregen door de financieel en economische crisis, en vaak al lang daarvoor. Als er nu bespaard wordt op hun sociale ondersteuning betalen zij twee keer de rekening die ze al niet konden betalen. De kloof in Antwerpen zal groeien, dat is voor niemand goed en voor velen een ramp.”
Homans dreigt
Het Roze Huis had daar moeten zijn maar schitterde door zijn afwezigheid. Als ik via Facebook daarover uitleg vraag aan Marcia Poelman antwoordt ze droogjes: “Het is ons bij mijn weten niet gevraagd.” Als ik haar confronteer met de kaalslag die Homans wil uitvoeren bij de organisaties waar het Roze Huis probeert mee te werken om de acceptatie van holebi- en transgenderseksualiteit schrijft ze: “Indien besparingen ertoe zouden leiden dat ons thema binnen andere organisaties gemarginaliseerd wordt, dan betreur ik dat ten zeerste.” Sorry Marcia, maar dat is niet de taal van een activiste, maar van een functionaris. Of zou Marcia de woorden van Homans ter harte genomen hebben die ze in Gazet Van Antwerpen las: “Deze actie is de beste manier om te solliciteren naar besparingen. Dit heeft op mij een zeer averechts effect.”? Het was alvast een dreigement dat kon tellen. Wat was er intussen besproken tussen Homans en het RH? Het bestuur van het RH is – om het zacht uit te drukken – niet heel spraakzaam. Je moet al tot het kleine kringetje rond het bestuur behoren om te vernemen wat er allemaal met het stadsbestuur besproken wordt. Wat we zeker weten is dat iets meer dan een week na het protest op de Groenplaats (19 juni) het nieuws op 28 juni officieel werd bekend gemaakt dat het Roze Huis als een van de weinigen méér geld krijgt van de stad. Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Het is duidelijk dat hier een spelletje ‘verdeel en heers‘ gespeeld is. 
Wiens brood men eet…
Wie de beweging een beetje kent had de bui al zien hangen. Toen Bart De Wever de halve wereld tegen zich in het harnas joeg met zijn ‘geen roze T-shirts aan mijn loket’ vond men bij het Roze Huis dat er geen vuiltje aan de lucht was. Sven Pichal deed de rel af als ‘een storm in een glas water.’ en Leonie Nelissen wist: “Hij spreekt in deze kwestie als werkgever.” Mensen ontslaan omdat ze op hun werk met hoofddoek of regenboogtruitje verschijnen was plots geen probleem voor Leonie en Sven. Het was duidelijk de bedoeling om de NVA vooral niet tegen de haren in te strijken.
Homans plagieert De Winter
De NVA heeft ook geen principes als het over het (niet) besteden van geld gaat. De avond waarop de besparingsstorm door de gemeenteraad gejaagd werd zei Groen-gemeenteraadslid Meyrem Almaci vanuit het Antwerpse stadhuis: 
“De vorige gemeenteraad hebben wij hier in Antwerpen de World Outgames een toelage gegeven van 100.000 euro. Wij hebben dat met volle goesting gedaan. Burgemeester De Wever heeft toen Filip De Winter de mantel uitgeveegd omdat De Winter dat teveel gericht vond op één gemeenschap en ‘te apart’ en dus niet verantwoord. Dan heeft Bart De Wever zelf gezegd: ‘Wij ondersteunen emancipatorische projecten.’ Het is heel vreemd dat hij dit voor één deel van de diversiteit wel doet en voor anderen niet en dat men op dit moment hetzelfde argument als meneer De Winter gebruikt om bepaalde projecten die zich op één bevolkingsgroep richt geen geld meer te geven. Schepen Homans valt terug op dezelfde argumenten die De Winter had tegen de Outgames en die wij niet delen – als het over het geheel van het het sociaal middenveld gaat. Ik zeg ik dat de schepen zich vergist van gevecht. Ze zou beter het gevecht aangaan binnen haar college om meer middelen te krijgen voor het sociaal beleid gezien de gestegen armoedecijfers dan het gevecht aan te gaan met het middenveld en hen gewoon zonder boe of ba besparingen op te leggen.”
Homans commandeert
Homans heeft vrijdag blijkbaar ook gezegd dat het Roze Huis meer geld krijgt maar dat ze daarmee ‘de homofobie bij de allochtonen’ moeten bestrijden. Alsof het over een soort lentepoets gaat. Homofobie is geen kwestie van ‘allochtonen’ alleen. Bovendien hebben de organisaties die met deze groepen werken flink wat minder werkingsmiddelen. “Heel het interculturele middenveld krijgt klappen”, zegt directeur David De Vaal. “Veel zelforganisaties en projecten die op diversiteit werken verliezen middelen, soms zelfs alles.”Het gaat hier over moslims, asielzoekers en andere groepen waar het Roze Huis zo graag mee werkt. Dat gaat echter niet zonder de organisaties die deze groepen helpen daarbij te betrekken. De vraag zij nog de middelen zullen hebben om om dat soort projecten uit te voeren. Of gaat het Roze Huis dat geld bijpassen? De opslag die het Roze Huis krijgt zou wel eens een vergiftigd geschenk kunnen zijn.
Het kan anders
Nu ze de centen binnen hebben, kan het Roze Huis zich misschien eens bezinnen over welke houding ze in de toekomst zullen aannemen tegenover het stadsbestuur. Solidariteit met de rest van het middenveld zou een hele verfrissing zijn. Het Roze Huis mag geen zelfgenoegzaam eilandje worden waar men wèl verwacht dat andere minderheden in deze stad naar hen luisteren, maar die het zelf niet weet op te brengen om de sociale afbraakpolitiek die deze minderheden treft aan te klagen en solidair mee actie te voeren. Het is nog niet te laat, maar het wordt wel tijd.
Een studiereisje naar Istanboel?
Een prachtig voorbeeld van hoe het wèl kan zagen we in Turkije. In het protest tegen president Erdogan. U kon op deze blog eerder lezen dat de holebi’s en transgenders die deelnamen aan het protest een zeer speciale band hebben opgebouwd met andere groepen deelnemers zoals moslims en voetbalsupporters. Twee groepen waarover steevast geklaagd wordt dat het zo moeilijk is om hen te bereiken? Het samen strijden voor democratie en mensenrechten helpt om muren te slopen tussen mensen. Daarbovenop kwam nog eens de belofte van de actievoerders om mee te doen aan de manifestaties van holebi’s en transgenders.
Taksim, Zegi, holebi’s, transgenders…
En ze hielden woord. De Transgender Pride (de transgenders komen daar al apart op straat) van zondag 23 juni passeerde ook aan het beroemde Gezi park en werd daar toegejuicht: ‘Overal is Taksim, overal is verzet’, en het klassieke ‘Dit is nog maar het begin, de strijd gaat voort,’ vele anderen riepen ook ‘Stop transfobie en holebi’s bestaan ook in Turkije’. Een week later zag je gelijkaardige taferelen op de LGBT-pride. KAOS GL, Turkijes belangrijkste LHBT-organisatie maakte melding van tienduizenden activisten die eerder actie hadden gevoerd rond Taksim. Dat dit een geweldige boost gaf aan de pride is duidelijk. De organisatoren verklaarden: “In een maatschappij waar we geacht worden ziek, afwijkend en immoreel te zijn en door de autoriteiten als zondebok behandeld worden, hebben we heel duidelijk gemaakt dat we een stem van het verzet vormen.” Het samensmelten van mensen in verzet is een van de mooiste dingen die er bestaat. Het is een feest van zelfrespect en wederzijds respect.
Ik beëindigde mijn artikel over Zegi met de bedenking dat dit soort solidariteit helaas nog niet mogelijk is in een stad als Caïro waar de opstandigheid van het volk nog niet gedeeld wordt door de beweging van holebi’s en transgenders. De omstandigheden laten het allicht niet toe. In België kan het wel. We hebben hier een uitgebouwde LHBT-beweging die sterk genoeg is om haar partners te kiezen. Maar je moet natuurlijk meer doen dan wachten tot je ‘gevraagd wordt’. Een steviger ruggegraat en een open geest doen wonderen als men nog eens gaat proberen politieke spelletjes te spelen en het Roze Huis tegen de rest van het middenveld op te zetten.
Het zal er niet beter op worden
De Antwerpse koepelorganisatie heeft in Antwerpen een kans gemist maar er komen (helaas?) nog meer momenten waarop dit kan en moet. Na 2014 wordt 95% van de huidige middelen voor het middenveld overgeheveld van de Vlaamse naar de stedelijke overheid. Als de huidige beslissingen een voorafspiegeling zijn van de toekomst, dan is het interculturele Antwerpen en het samenleven van de meer dan 170 verschillende origines in gevaar. Dat gaat dus over het publiek dat het RH wil bereiken. Het is aan de holebi- en transgenderbeweging om haar positie fijn te stellen. Gaan we braafjes blijven in de ijdele hoop zo weinig mogelijk klappen te krijgen, of gaan we mee in het verzet? Een huis kan niet op straat komen om actie te voeren. De bewoners van een huis wel.
Holebiplus 