Solidariteit: dit is Belgisch!

Je hebt echt wel een stukje Belgische én internationale LHBT-geschiedenis gemist. 300 enthousiaste Belgische holebi’s (vier autobussen vol) die hun solidariteit uitschreeuwden. Ze kwamen op straat niet voor zichzelf, maar voor de rechten van hun Franse broers en zusters. 

“Allez, la France, encore un petit effort!”- “En Belgique, on s’ dit oui! Français, vous aussi!” – “Des moules, des frites et des marriages!” Met één megafoon (en eigenlijk zonder megafoon, want de batterijen bleken leeg te zijn) slaagde een onvermoeidbare Ghyslaine El M. (foto) er perfect in de groep te animeren.  Dit soort ervaringen maakt je sterker. Zelfs voor een ouwe rot in het vak zoals ik was dit een opsteker. Het was ook leuk om eens uitgebreid te kunnen praten met mensen uit de franstalige LHBT-beweging. Veel jong volk, ook uit de politieke wereld. Ecolo mét vlag, Comac (de jongeren van de PVDA) zonder vlag.

Verzorg je stembanden

Ook Ghyslaine (foto) was zeer tevreden. Ze noteerde op facebook: “Nogmaals vrienden, jullie waren buitengewoon. Jullie kregen applaus van de Fransen die jullie op straat opmerkten, blij jullie te zien en terug te zien in grotere getale dan de eerste keer. Jullie waren deel van een historisch gevecht voor gelijkheid. Jullie hebben Frankrijk, het land van de mensenrechten een lesje geleerd!  Ik ben heel gelukkig en fier op jullie allemaal. Eens te meer waren jullie de beweging, jullie waren de kracht. Jullie waren zeer speciale Belgen: solidaire Belgen! Verzorg nu jullie stembanden en rust goed uit. Als jullie morgen nog hees zijn, weet dat het niet voor niets is geweest. Jullie zullen nog vaak terugdenken aan dit stukje geschiedenis. Bravo iedereen en tot binnenkort!”

Antwoord op homofoben

400 000 deelnemers volgens sommige media, 125.000 volgens de poltitie, het maakt al bij al niet zoveel uit. De deelnemers brachten een krachtig antwoord op de antibetoging die op de been was gebracht door UMP (zusterpartij van de VLD), het Front National (zusterpartij van het Vlaams Belang) en de katholieke kerk.  Ook aanwezig waren vakbonden (foto: CGT, een van de grootste Franse vakbonden), mensenrechtenorganisaties, anti-racisten… 

Met een tsoenami van slogans waarvan er vele grappig én terzake waren, uitgevoerd in de meest uiteenlopende kleuren en vormen.

Jongeren

Ook Wel Jong Niet Hetero riep op om naar Parijs te gaan. Woordvoerder Michiel Vanackere zei achteraf op de radio: “Wij beseffen eigenlijk niet zo goed hoe het is om niet niet te mogen trouwen.  Ikzelf was 13 toen het homohuwelijk werd ingevoerd in België. Voor mij is het een evidentie, maar voor hen niet. In Frankrijk moet men echt nog strijden en op straat komen om die rechten te kunnen krijgen en dat is heel opmerkelijk.”  Jammer dat WJNH zo laat mobiliseerde: pas op vrijdag 25 januari (twee dagen vooraf) verscheen een oproep van Michiel. Beetje laat om nog veel volk op de been te krijgen.

Mobiliseren is hard werken. Naast een goede woordvoerder heeft WJNH dringend een goede organisator en mobilisator nodig. Een nieuwe generatie jonge activisten dient zich aan… maar in Vlaanderen is er blijkbaar niemand die daar iets mee doet. Mijn felicitaties aan die paar leden van WJNH (foto) die er wèl waren.

Teveel ruimte voor anti’s

Filmmaker Patrice Chéreau vindt dat de regering niet snel genoeg handelt. Dit moet in de loop van de volgende maanden afgehandeld worden vindt hij: “De regering geeft veel te veel ruimte aan de afwijzende reacties van rechts die trouwens verachtelijk zijn. Het zal nu wel vooruitgaan, we moeten de regering steunen en zonodig een duwtje in de rug geven zodat ze moed verzamelt.” Hoe langer het duurt, hoe drukkender de sfeer van homofobie wordt. Diverse organisaties noteerden een groeiend aantal homofobe uitlatingen.