Sofie Peeters heeft met haar documentaire ‘Femme de la rue’ het seksisme opnieuw sexy gemaakt. Toch is niet iedereen tevreden. Sharia4Belgium noemde haar een hoer en het Vlaams Belang is wanhopig op zoek naar vrouwen met ballen.
Op de vraag van Humo of het gescheld van Sharia4Belgium haar raakt antwoordt ze zuchtend: “Ga je die mensen echt aandacht geven? Alle vier? (zwijgt)” Eindelijk iemand die volwassen reageert op dit clubje. Ik betrap nogal met mensen erop dat ze naar Sharia4Belgium zitten te kijken als konijnen naar een lichtbak. Lees: hun TV- en computerscherm. Het is dankzij die konijnen dat ze zoveel aandacht krijgen. Ali Salmi reageerde fel na het incident en op de manier waarop Sharia4Belgium in de media: “Drie Mechelse Marokkanen hebben deze dagen dat dan ook erg duidelijk gedaan. Ze zijn het beu dat deze marginale groep hun gemeenschap steeds maar weer in een slecht daglicht stelt. Ze vinden het jammer dat ‘dé’ pers zoveel aandacht geeft aan deze ‘clowns, en benadrukken hun bruggenbouwend werk.”
Maar ik zou hier vrouwen aan het woord laten.
Seksisme is veel méér dan onbetamelijk gedrag op straat. Elisabeth Mertens (PVDA) brengt in herinnering wat in de jaren ’80 van vorige eeuw gebeurde tijdens het bewind van de conservatieve president Ronald Reagan: “Paul Weyrich, goeroe van Ronald Reagan, lanceerde uiterst gewelddadige aanvallen op de rechten van de vrouw en organiseerde hierover uitgebreide campagnes en debatprogramma’s op de universiteiten om de jonge intellectuelen naar dit beeld te boetseren. De regeringen van Reagan en Bush waren heel sterk doordrongen van deze “backlashideologie”, dat wil zeggen: de strategie van weerwraak tegen de feministische overwinningen.”
Vrouwen als arbeidsreserve
Het bleef niet bij debatten. In 1981 verkondigde de Heritage Foundation, opgericht door Weyrich, dat “vrouwenwerk een gevaar betekent voor het dalen van de lonen van mannen”. Nog in 1981 zette nieuw rechts zijn politieke programma op papier, de Family Protection Act, die alle wettelijke verworvenheden van de vrouwenbeweging ter discussie stelde: gemengd werken en gemengde sportactiviteiten moesten worden afgeschaft; meisjes moesten leren dat hun enige toekomst ligt in het huwelijk en het moederschap; wetten die mishandelde vrouwen beschermden moesten worden ingetrokken; abortus verboden, zelfs als het leven van de vrouw in gevaar is; informatiecentra voor anticonceptie, abortus en echtscheiding kregen geen subsidies meer; de wet op gelijke lonen moest afgeschaft; fiscale voordelen moesten gehuwde vrouwen aanzetten thuis te blijven.
Elisabeth Mertens: “Economisch gezien vormen vrouwen een reserve aan arbeidskrachten voor de arbeidsmarkt. Als het crisis is, worden ze naar huis gestuurd.” Zijn vrouwen thuis veiliger voor seksisme en geweld? Mertens spreekt dat tegen: “Maar het is juist thuis dat vrouwen het meest in gevaar zijn en het slachtoffer zijn van huiselijk geweld, van verkrachting, van seksueel misbruik en incest… Een op de vijf vrouwen ondergaat fysiek, psychologisch en/of economisch geweld, en het komt voor in alle sociale klassen.”
Vlaams Belang niet tevreden
De documentaire (foto) van Sofie Peeters werd ook met belangstelling bekeken door de top van het Vlaams Belang. Op het eerste zicht handig campagnemateriaal: allochtonen die zich misdragen tegenover vrouwen? Dat past toch volledig in hun politiek programma? Sofie had haar documentaire echter niet zo bedoeld en dat wou ze wel heel duidelijk maken. Terwijl het VB blijft herhalen: “Cultuur en religie, daar gaat het om.” zegt Sofie: “Het is méér dan een culturele kwestie. Een heel complexe zaak, een mix van factoren: sociale achterstelling, gebrek aan opvoeding, gebrek aan respect voor vrouwen, frustratie, verveling, werkloosheid. Onderschat het niet: mannen die niks omhanden hebben omdat ze van de rest van de samenleving afgesloten zijn. Wij zijn daar, als vrouwen, het eerste slachtoffer van. In de Anneessenswijk hebben ze ooit, om de buurt te verfraaien, bloembakken opgehangen. Die bakken hebben niet lang standgehouden: sommige waren al na een paar dagen kapotgesjot, uit diepgewortelde frustratie. Die frustratie los je niet op met een handvol bloemetjes, zo eenvoudig werkt het helaas niet. Het is een socio-economisch én cultureel probleem.”
“de lafheid van sommige vrouwen”
Het zit het Vlaams Belang hoog dat ze geen garen kunnen spinnen de film van Sofie Peeters. Op de partijwebsite vind je drie artikels waarin geprobeerd wordt er toch een VB-draai aan te geven. Vrouwen die de partijlijn niet volgen krijgen er flink van langs. In Vrouwen mét of zonder ballen: “Onze verontschuldigingen voor een taalgebruik dat je hier doorgaans niet zal aantreffen, maar het zijn wel de enige woorden die passen bij de lafheid die sommige vrouwen – vaak zelfverklaarde ‘feministes’ – tentoon spreiden in het oplaaiende debat over allochtoon seksisme in de multiculturele wijken van Brussel en andere steden. De domheid, blindheid of naïviteit van sommige vrouwen is zo mogelijk nog erger dan de intimidatie van hitsige allochtonen…” In Taboe doorbroken? Hm? probeert het VB “wat naïeve en domme reacties van enkele vrouwen te weerleggen. (…) Het lijkt er eerder op dat het grote taboe angstvallig overeind moet gehouden worden: de onmiskenbare link met cultuur en religie.” Bestond de jury op de RITS-filmschool die de film van Sofie moest beoordelen uit moslims? Ze kreeg 14 op 20. waarop de Humojournalist opmerkt dat dit weinig is. Sofie: “Sommige mensen in de jury waren lyrisch, anderen zagen het probleem niet, zeiden ze. Vooral toen ik het onderwerp voorstelde, stuitte ik op weerstand. Iemand zei: ‘is dàt een film waard?‘ De vraag kwam van een man die meteen ook vroeg: “Hoe loop jij daar ook gekleed in die achterstandswijken van Brussel?” Waarop Sofie antwoordde: “In elk geval: niet in mijn bikini”.
Mannen met of zonder macht
Seksisme is helemaal niet gebonden aan cultuur of religie. Dat wordt bevestigd door de vrouwen die in Humo (Het VB is behoorlijk pissed over dat artikel) hun ervaringen vertellen. Zuhal Demir (kamerlid voor NVA): “Het is in de eerste plaats een machoprobleem: het gaat over haantjes die vrouwen als makkelijk te domineren poppetjes beschouwen. Het is een algemeen probleem, maar we mogen onze kop niet in het zand steken: bij een deel van de allochtone gemeenschap is het probleem groter dan in de rest van de samenleving”. Yamila Idrissi (SP.A): “Macht, daar gaat seksuele intimidatie over. Macht op het werk, macht op straat. Het zijn oermechanismen.” Ans Persoons (columniste) voegt daar aan toe: “In de kantoren gaat het dan over bazen met macht, en op straat over jongens en mannen met te weinig macht.” Ingrid van Hollaback!, een internationale beweging tegen seksisme op straat – zegt in Humo: “Vrouwen hebben lang gevochten voor gelijkwaardigheid en iedereen doet alsof die bereikt is, maar wij stuitten élke dag op ongelijkheid. Want het gebeurt niet alleen in de Anneessenswijk. ik woon nu achter het Vlaams Parlement en daar krijg ik opmerkingen van mannen in maatpak. We krijgen bij Hollaback! ook verhalen van meisjes uit Elsene die worden belaagd door Belgische studenten”.
Westerse Waarden
Er beweegt trouwens meer dan we soms vermoeden. Yamila Idrissi: “Ik ken een groep gekleurde vrouwen die elke eerste donderdag van de maand in zo’n mannencafé gaan zitten, zonder uit te dagen, en zonder een discussie aan te gaan. Ze drinken daar gewoon hun thee en ze houden er hun tettersessie – kortom, ze eisen hun plek op. De focus ligt nu wel op Vlaamse vrouwen, maar vooral de Marokkaanse en Turkse vrouwen hebben er last van. Alleen zijn die nog niet zo mondig dat ze protesteren”.
Zuhal Demir: “Daarnaast mogen we onze westerse waarden ook maar eens onder de loep nemen. Moet ik het bijvoorbeeld normaal vinden dat het in de reclame wemelt van de halfnaakte vrouwen? Niet dat ik daar iets op tegen heb – ik ben verre van preuts. Maar als ze een mannenkostuum of een sofa aanprijst, vraag ik me toch af wat het verband is.”
Bron: Humo 7 augustus 2012.
Holebiplus 