Léonard, onze weigerambtenaar

Twee aanleidingen voor dit artikel: de taartenslag tegen Léonard en een feestje in Nederland.

Op 1 april vierden de Nederlanders dat tien jaar geleden het burgerlijk huwelijk opengesteld werd voor lesbische- en homoparen. In de Gay Krant zet hoofdredacteur Henk Krol (foto) terecht een feestneus op. Hij was een van de eersten om aan de kar te trekken. Intussen werd het Nederlandse voorbeeld gevolgd door België, Spanje, Canada, Zuid-Afrika, Noorwegen, Zweden, Portugal, IJsland, Nepal, Argentinië, het Britse Kanaaleiland Jersey, de Amerikaanse staten Massachusetts. New Hampshire, Connecticut, Iowa, Vermout, Maine en Washington DC en in Mexico de districten Coahuila en Mexico Stad. In andere landen kwam er een geregistreerd partnerschap.

Keerzijde van de medaille: In meer dan 70 landen staat op homoseksualiteit een gevangenisstraf of de doodstraf, vaak om religieuze redenen. In onze kontreien stelden we een tegenoffensief vast. Henk Krol is teleurgesteld in de Nederlandse politiek omdat de Kamer een al jaren klaarliggende motie om weigerambtenaren te verbieden, nog altijd niet heeft aangenomen. Weigerambtenaar is de term die gebruikt wordt om een ambtenaar van de burgerlijke stand aan te duiden die weigert om partners van het gelijke geslacht te huwen. Henk Krol legt uit waar de knoop ligt: “Er is een bijna Kamerbrede meerderheid die voor de motie van PvdA, VVD en D66 is, maar omdat de vorige én huidige coalitie afhankelijk is van de (gedoog-)steun van ChristenUnie en SGP, wordt de stemming steeds maar weer uitgesteld. Daar gaat een sterk negatief signaal van uit. Aan de ene kant roept de politiek dat homoseksualiteit volstrekt normaal is en aan de andere kant geeft ze zelf aanleiding om homo’s juist anders te behandelen. Dat signaal wordt door homofoben dankbaar aangegrepen en misbruikt.” Dat soort gijzelingen door (extreem-) rechtse partijen is ons totnogtoe bespaard gebleven omdat men steevast geweigerd heeft met het Vlaams Belang bestuursakkoorden af te sluiten.

Onze weigerambtenaar kreeg taart

Wij hebben hier in België onze eigen versie van de weigerambtenaar. Zijn naam is André-Jozef Léonard. Hij noemt homoseksualiteit tegennatuurlijk en wil het huwelijk weigeren aan koppels van hetzelfde geslacht. Hij schaamt zich er niet voor zijn mening en komt er te pas en te onpas mee naar buiten waardoor hij mensen ophitst om hun haat tegen holebi’s en transgenders te uiten. Zijn macht is bijna onaantastbaar en zelfs verankerd in de grondwet. Een motie in de Kamer zal niet volstaan om hem tegen te houden. Hier is een rechtszaak het passende antwoord. We leven in een rechtsstaat en kunnen hem via de rechtbank corrigeren. Dat is niet alleen ons recht maar ook onze verdomde plicht tegenover iedereen die hij slachtoffer maakt van homofobie.

Bijdrage in de frontlinie

Homofobie is geen mening, homofobie is een misdaad. Een misdaad die jaarlijks vele slachtoffers maakt. Het past niet dat in een beschaafd land – en eigenlijk over heel de wereld – dit soort crimineel gedrag gedoogd wordt onder het mom van het recht op vrije meningsuiting. Het taartenoffensief van de studenten in Louvain-la-Neuve illustreert de woede en verontwaardiging die nog steeds leeft.

De klacht tegen Léonard zou wel eens het belangrijkste thema voor de komende jaren kunnen worden voor de holebitransgenderbeweging. Ze geeft ons de mogelijkheid om opnieuw in het offensief te gaan, zoals we eerder deden toen we vochten voor de afschaffing van artikel 372bis en de openstelling van het huwelijk. We kunnen er de beweging alert mee houden. Het is een strijd die in de rest van de wereld met aandacht zal worden gevolgd. De beelden van de universiteitscampus van Louvain-la-Neuve gaan nu al de wereld rond. Mensenrechtenactiviste Eva Brems zei in ‘Reyers Laat’ van 8 april dat de strijd voor holebirechten in de frontlinie van de mensenrechtenstrijd worden uitgevochten. Mogen we als Belgische beweging daar een bescheiden maar reële bijdrage toe leveren? Het zal gaan tijd worden mijn gedacht.

Indommelen of tijdig reageren?

Wat een indommelende beweging kan overkomen zien we in Californië. Daar werd een initiatief van extreem-rechtse christenen om het huwelijk via een referendum opnieuw te beperken tot heterokoppels door de beweging weggelachen. Het was een pijnlijk wakker worden de dag na de verkiezingen, waarbij een meerderheid van de bevolking zich voor ‘Proposition 8’ had uitgesproken. Je moet niet veel opmerkingsgave hebben om te zien dat ook in België een nieuwe opstoot van conservatieve en homofobe refleksen tot de mogelijkheden behoort. We hebben hier nog geen weigerambtenaren en we willen dat zo houden. Daarbij is de aanval de beste verdediging.

Immanent.be

Op 3 april kwam de organisatie Immanent voor het eerst samen. Het is een coalitie van alle activisten die in de loop van 2010 al actie voerden tegen Léonard, aangevuld met nieuwe mensen. Ze hebben zich verenigd om de klacht van Jean Marie de Meester te ondersteunen en er ruchtbaarheid aan te geven.Je kan Immanent steunen. Door de website te promoten en de sticker te verspreiden. Je kan ook een deel van Immanent worden, door actief mee te werken. Zo maken we een brede beweging die zich keert tegen Mgr. Léonard, ‘Belgisch Homofoob nummer één’ . Immanent zal de komende maanden initiatieven ontwikkelen om daar vorm aan te geven.