De voorbije week kwamen twee interessante teksten op mijn scherm. Ze zijn geschreven door moslims die in België wonen. Korneel en Said geven hun visie op de Islam en op de positie van holebi/transgendermoslims. Twee artikels die inspireren met Idaho (Internationale dag tegen homofobie) in het achterhoofd.
De Profeet en de Mukkhanthun
Korneel Larnout begint zijn artikel met een verhaal uit de geschiedenis van de profeet. Hij vertelt dat op een dag de gezellen van de Profeet Mohammed een man gevangen namen die homo bleek te zijn. Ze wilden hem doden volgens de normen die in hun cultuur toen gebruikelijk waren. Homo’s werden toen gedood of als slaaf gehouden. Mohammed keek naar de arme kerel en voelde medelijden. Hij zei: “Ik mag geen man doden die bidt tot Allah. Breng hem naar An Naqi, daar zal hij veilig zijn.” Mukkhantthun, zoals men homo’s noemde, werden voor de komst van Mohammed als ongedierte behandeld. Net zoals vrouwen, wezen en bedelaars hadden ze geen rechten. De nieuwe godsdienst van Mohammed behandelde alle menselijke wezens gelijk en kende hen het recht toe hun leven te leiden zonder angst voor vervolging. Korneel stelt dat de Islam de eerste godsdienst was die opkwam voor homorechten op het Arabisch schiereiland.
Dit verhaal hoeft ons niet echt te verbazen. Ook in onze streken duiken verhalen op over erkende homohuwelijken in de middeleeuwen. Het is goed dat deze verhalen naar boven komen omdat ze zowel voor de moslims zelf als voor wie de Islam steevast als achterlijk bestempelt een ander licht werpen op de geschiedenis en dus ook op de realiteit van vandaag.
Terug naar de bron
Korneel heeft ook een uitleg over hoe deze verlichte periode eindigde: “Conservatieve krachten hadden meer dan tien eeuwen nodig om deze rechten af te schaffen. De (nieuwe) homofobie die de islamitische wereld vandaag domineert kon enkel ontstaan nadat de vernieuwende ideeën uit de Islam gehaald waren. De kolonisatie door de Westerse wereld speelde een rol. Ze steunde bij voorkeur de conservatieve tendensen in de moslimwereld.” Homofobie bestrijden is dus volgens Korneel perfect in overeenkomst met de leer van Mohammed: “We moeten het voorbeeld volgen van onze geliefde profeet en homofobie bestrijden waar ze opduikt. Wanneer homo’s worden gemarteld en gedood in Irak, Saoudie-Arabië en andere moslimstaten dan moeten we deze regimes bestrijden en onze zusters en broeders steunen in hun strijd voor mensenrechten. Wanneer in de VS haatmisdrijven worden gepleegd door ultra-rechtse christelijke fanatici moeten we deze misdaden veroordelen en terugvechten.”
In het laatste deel van zijn tekst gaan zijn gedachten en gebeden naar al wie het slachtoffer is van homofobie en wie daartegen vecht: “De miljoenen zusters en broeders die in de kast opgesloten zitten omdat homofoben het onmogelijk maken eerlijk te zijn over hun seksuele identiteit. Moge God hen de moed geven voor hun rechten op te komen voor hun rechten.”
Brief aan Youssef
Het tweede artikel is geschreven als een brief van Said Al Nasser aan zijn vriend Youssef naar aanleiding van opmerkingen die hij van deze laatste kreeg over homoseksualiteit: “Onlangs Youssef … zei je iets dat me heel treurig stemt. Je vertelde me dat je een aantal holebi-vrienden had, maar dat je geen Marokkaanse vrienden wou die homo waren. Ik wist niet wat ik hoorde en toen ik vannacht niet kon slapen van deze kwetsende woorden, kroop ik in mijn pen. Je hebt echt wel pech Youssef. Je hebt wel Marokkaanse vrienden die homo zijn. Maar de clou is dat ze zwijgen. En dat jij bewust je ogen sluit voor de realiteit. En zo wordt je leven een heel grote grap. Ik kan maar niet begrijpen dat jij deze schizofrene en ronduit racistische uitleg aanvaardbaar voor jezelf maakt.”
Said legt uit hoe hij zijn eigen strijd ziet: “Als allochtone holebi (als ik even dat etiketje voor de duidelijkheid mag gebruiken voor mezelf) besef ik heel goed dat we op verschillende fronten moet werken aan de emancipatie van de maatschappij. Want in tegenstelling tot wat sommigen denken is emancipatie een proces dat niet enkel voorbehouden is voor de minderheidsgroep die een slechtere sociaal-economische positie heeft. Nee, integendeel! Vaak legt de emancipatie net uitsluitingmechanismen bloot waarvan de meerderheid zich vaak niet bewust is. Dankzij manifestaties, petities, protest, publieke verontwaardiging en jawel ook prides werden de uitsluiting of discriminatie aan de kaak gesteld van holebi’s.”
Said ziet ook dat de discriminaties tegenover allochtonen en holebi’s gelijkenissen vertonen: “Onderwijs moet autochtoon én allochtoon, kortom iedereen, klaarstomen om zo goed mogelijk voorbereid te zijn op de maatschappij. Als je als leerling geen allochtone leraars en geen homo-leraars ziet tijdens je schoolloopbaan, dan mis je een deel van de diversiteit in de samenleving, maar heeft ook een groot deel van de schoolbevolking geen positief rolmodel.”
Toch is hij niet naar de Pride gegaan op 15 mei: “Want ik wil geen masker dragen. Wat ik wel ga doen? Iedere dag opkomen tegen racisme en tegen homofobe uitlatingen zoals de jouwe. Want voor mij is een uitspraak als ‘ik heb niets tegen homo’s, maar wel tegen Marokkaanse homo’s’ even kwetsend en haatdragend als “ik heb niets tegen vreemdelingen, maar Marokkanen …”. En er bestaan evenveel variaties op dit thema, als er vooroordelen zijn.”
Said wil van de ‘tweestrijd’ één strijd maken. Volgend jaar samen naar de Pride met de slogan ‘Samen tegen homo/transfobie en racisme’?
Holebiplus 